به گزارش فرادید، کارگران ساختمانی در جولای ۲۰۲۳ مشغول حفر کانالی برای یک خط فاضلاب جدید بودند که اولین سکه‌ها را پیدا کردند. پس از آن باستان‌شناسان «دفتر دولتی حفاظت از آثار و باستان‌شناسی زاکسن-آنهالت» عملیات حفاری را در حیاط این خانه قدیمی ادامه دادند.
در عمق حدود ۵۰ سانتی‌متری زیر سطح زمین، ۲۸۵ سکه نقره‌ای که بر اثر خوردگی سبزرنگ شده بودند به‌صورت فشرده در کنار هم پیدا شدند. به نظر می‌رسد این سکه‌ها در یک کیسۀ چرمی نگهداری می‌شدند که با گذر زمان پوسیده و از بین رفته است. گنجینه همراه با توده‌ای از خاک به آزمایشگاه منتقل شد تا در شرایط کنترل‌شده با دقت بیشتری کاوش شود.
پس از جداسازی لایه‌به‌لایه، مستندسازی و پاک‌سازی سکه‌ها، مشخص شد که قدمت آن‌ها بین سال‌های ۱۴۹۹ تا ۱۶۵۲ است. این مجموعه به‌شکلی غیرعادی دارای تنوع بین‌المللی است. بیشتر سکه‌ها از نوع «فروشکن» منطقه‌ای ساکسون هستند که در بازارهای محلی استفاده می‌شدند، اما تعداد قابل‌توجهی از آن‌ها شامل سکه‌های «تالر» از هلند هستند که در تجارت بین‌المللی کاربرد داشتند. علاوه بر این، سکه‌هایی از اتریش، سوئیس، ایتالیا و شهرهای مختلف آلمان نیز در این مجموعه یافت شد.
گنج آقای شهردار
باستان‌شناسان بر این باورند که این مجموعه توسط یک خانواده ثروتمند که بیش از ۱۵۰ سال در تجارت بین‌المللی فعال بوده، گردآوری و در اواخر دهه ۱۶۵۰ دفن شده است. خانه مستطیل‌شکل دوطبقه‌ای که این گنجینه در آن کشف شد، در نیمه دوم قرن شانزدهم یا اوایل قرن هفدهم توسط شهروندان ثروتمند وتین ساخته شده بود. در زمانی که سکه‌ها دفن شدند، این خانه متعلق به «یوهان دوندورف» بود؛ یکی از ثروتمندترین افراد وتین که بعدها در اواخر دهه ۱۶۶۰ به مقام شهرداری این شهر رسید.
درآمد دوندورف عمدتاً از کشاورزی و تولید شراب بود. شهر وتین در طول جنگ سی‌ساله و پس از آن یکی از ثروتمندترین شهرهای تولید نوشیدنی بود. پس از مرگ دوندورف در سال ۱۶۷۵، هنگام ثبت اموالش در دادگاه، بیش از ۲۵۰۰ تالر در خانه‌اش کشف شد که در ۱۳ بخش مختلف نگهداری می‌شد.
احتمال دارد که این گنجینه نیز یکی از همان کیسه‌های چرمی پر از پولی باشد که دوندورف در سراسر املاکش مخفی کرده بود.
- 12
- 3
