این کشف در پاچاکاماک انجام شد؛ یک سایت باستان‌شناسی در دره رودخانه Lurín، واقع در جنوب شرقی شهر لیما در کشور پرو. اولین دورۀ سکونت در پاچاکاماک (که نامش به معنی خدای «زمین ساز» است) در حدود سال ۲۰۰ پس از میلاد اتفاق افتاد؛ در این زمان تمدن باستانی Wari در این دره ساکن شد.
به گزارش فرادید؛ بقایای باستانی دره پاچاکاماک عمدتاً از اهرام، میدان‌ها، گورستان‌ها و مجموعه‌ای از راه‌های شیب‌دار تشکیل شده است که در یک منطقۀ مقدس تمرکز یافته‌اند. این منطقه شامل معبد نقاشی شده، معبد خورشید و معبد قدیمی پاچاکاماک می‌شود.
طبق آنچه اعلام شده، در حفاری اخیر بیش از ۷۰ بغچۀ تدفینی دست‌نخورده کشف شده‌اند که قدمت آن‌ها به فاصلۀ ۸۰۰ تا ۱۱۰۰ پس از میلاد می‌رسد؛ برخی از پارچه‌های استفاده شده در این تدفین‌ها دارای رنگآمیزی‌های زیبایی نیز هستند. طبق رسوم ساکنان باستانی پرو، مردگان قبل از دفن شدن، مومیایی شده و در پارچه‌هایی نسبتا ضخیم پیچیده و به نوعی «بغچه‌پیچ» می‌شدند.
بغچه‌های تدفینی هم به صورت جداگانه و هم به صورت گروهی در پای «معبد نقاشی شده» یافت شدند. بر روی برخی از این بغچه‌ها ماسک‌های «سر کاذب» ساخته‌شده از چوب و سرامیک حکاکی‌شده نیز قرار داشت؛ یک روش تدفین که در فرهنگ واری متداول بوده است.
نمونه‌ای از پارچه‌های رنگین به کار رفته در تدفین مومیایی‌ها
پروفسور ماکوفسکی، باستان‌شناس لهستانی که در این پروژه مشارکت دارد می‌گوید: «در دورۀ پیش از استعمار اسپانیا در تمدن‌های کوهستان آند هیچ‌کس نمی‌مرد؛ بلکه به زندگی در دنیای موازی نیاکان ادامه می‌داد».
پروفسور ماکوفسکی و دستیارانش در حال تمیزکاری یکی از مومیایی‌های بغچه‌پیچ
در حفاری‌ها همچنین عصاهای چوبی با تصاویری از نخبگان واری کشف شده است. آن‌ها در یک انبار مربوط به پیشکش‌های آیینی قرار داشتند که با لایه‌ای از قطعات صدف وارد شده از اکوادور پوشیده شده بود.
- 17
- 2
