به گزارش فرادید، انسان‌های باستان ۳۵۰۰۰ سال پیش در عمیق‌ترین و تاریک‌ترین قسمت یک غار در منطقه غربی الجلیل در فلسطین جمع شدند تا گردهمایی‌های آیینی برگزار کنند. به نظر می‌رسد این نخستین نمونه‌ی شناخته‌شده از چنین گردهمایی‌هایی در قاره آسیا باشد.
غار مانوت (Manot) که سال ۲۰۰۸ کشف شد، سابقه دیرینه‌ای در ارتباطات با انسان‌ها و نئاندرتال‌ها دارد. تحقیقات موجود نشان می‌دهد این غار از دوران پارینه‌سنگی میانه متأخر تا دوره‌های اولیه پارینه‌سنگی پسین تا زمانی که ورودی آن حدود ۳۰۰۰۰ سال پیش فرو ریخت، دارای سکنه بوده است.
این غار در زمان‌های مختلف هم خانه انسان‌ها و هم نئاندرتال‌ها بوده است. سال ۲۰۱۵، دانشمندان جمجمه‌ی ۵۵۰۰۰ ساله‌ای را شناسایی کردند که حاوی شواهد فیزیکی از آمیزش بین نئاندرتال‌ها و انسان‌های خردمند (هومو ساپی‌یِنس) بود با ویژگی‌هایی از هر دو که در قطعات فیزیکی قابل‌مشاهده بود.
خود غار از یک تالار اصلی بزرگ و دو اتاقک جانبی تشکیل شده است. فضای زندگی غار احتمالاً نزدیک‌تر به ورودی غار بوده، اما در عمیق‌ترین بخش آن، حدود هشت طبقه پایین، فضایی بوده که از آن به عنوان محل تجمع، احتمالاً برای مراسمی که ارتباطات اجتماعی را تقویت می‌کرده، استفاده میکردند. در این فضا، سنگی وجود دارد که آگاهانه درون طاقچه‌ای در غار قرار داده شده است. طرحی شبیه لاک لاک‌پشت روی این سنگ حک شده که به نظر می‌رسد با برخی از قدیمی‌ترین غارنگاره‌های فرانسه هم‌زمان باشد.
به گفته باستان‌شناسان: «ممکن است این سنگ یک شیء محافظ یا معنوی بوده. موقعیت خاص آن، دور از فعالیت‌های روزانه نزدیک ورودی غار، نشان می‌دهد چیزی برای عبادت بوده است.»
جز این سنگ عجیب، شواهدی از خاکستر چوب روی استالاگمیت‌های اطراف وجود دارد که نشان می‌دهد مردم برای روشن کردن درون غار مشعل حمل میکردند. این فضا از آکوستیک طبیعی خوبی هم برخوردار است که برای گردهمایی‌های بزرگ مناسب بوده است.
- 10
- 1
