همه ما به خوبی از ضررهای مواد مخدر آگاهی داریم و می دانیم که نباید تحت هیچ شرایطی حتی به آن ها فکر کنیم. این مواد می توانند زندگی هر کسی را به نابودی کشانده و علاوه بر ایجاد مسائل روحی، مشکلات جسمی جبران ناپذیری به وجود بیاورند. مواد مخدر زیادی با اسامی مختلف وجود دارد، اما این روزها بیشتر از شیشه صحبت می شود.
مت آمفتامین یا همان شیشه از جمله مواد مخدر صنعتی است که چند سالی از ورود آن به بازار می گذرد و بسیاری را به کام مرگ کشانده است. این ماده روانگردان و محرک، روی مکانیسم های مغز به صروت مستقیم تاثیر گذاشته و در فرد شادی و هیجان ایجاد می کند. علی رغم آنکه تا به حال بحث های زیادی درباره شیشه به میان آمده، اما نکاتی درباره این ماده وجود دارد که کمتر کسی از آن ها آگاه است.
مت آمفتامین در میان مصرف کنندگان با نام های شیشه، یخ و گچ نیز شناخته می شود. شیشه معمولا در حالت سفید، بدون بو، تلخ مزه و کریستالی مشاهده می گردد. 
بر خلاف هروئین، کوکائین و ماریجوانا، شیشه در طبیعت یافت نمی شود و برای ساخت آن از مواد شیمیاییِ کالاهای قانونی مانند داروهای سرما خوردگی و کود استفاده می گردد. 
شیشه در سال ۱۸۸۷ هنگامی که دانشمندان در حال جدا کردن افدرین از بوته افدرا بودند، اختراع گشت. دانشمندان در سال ۱۹۱۹ میلادی مت آمفتامین را با استفاده از ترکیب افدرین، فسفر قرمز و یُد تولید کردند. 
بر خلاف موادی مانند هروئین و کوکائین، شیشه ماده ای سریعا اعیاد آور نیست. این باور نادرست در میان مردم رواج یافته و بیشتر مصرف کنندگان تا مدتی به آن اعتیاد پیدا نمی کنند. راه های درمانی برای رهایی از اعتیاد به شیشه، مشابه با دیگر مواد مخدر است. 
مت آمفتامین با توجه به نوع مصرف حالات ذهنی را تغییر می دهد. در صورت کشیدن و یا تزریق آن، شیشه نوعی فشار در مصرف کننده به وجود می آورد و فرد تا چند دقیقه در همین حالت باقی می ماند. در صورت استشمام و یا تزریق توسط سوزن، شوک شدیدی به فرد وارد خواهد شد. 
شیشه معمولا با الگویی موسوم به «خوشگذرانی و سقوط» مورد سوء استفاده قرار می گیرد. برخی از مصرف کنندگان به قدری زیاده روی می کنند که در مدت چند روز مصرف پیاپی، نه چیزی می خورند و نه می خوابند. 
احساس خوبی که فرد از مصرف شیشه به دست می آورد، ناشی از رها شدن مقدار زیادی دوپامین در مغز است. بیشتر مواد مخدر همین مکانیسم را در بدن ایجاد می کنند و باعث می شوند احساس سرخوشی و لذت کاذب در مصرف کننده به وجود بیاید. 
مدتی پس از اعتیاد و مصرف زیاد، فرد دچار افسردگی، خستگی و زود رنجی می شود. همچنین گزارش شده که پس از مصرف زیاد شیشه، فرد با مشکلات روانی رو به رو گشته و حتی احساس لذت نیز به وی دست نمی دهد و همین امر سبب می گردد که وی به مصرف بیشتر روی بیاورد. 
در طول جنگ جهانی دوم، آدولف هیتلر بین سربازان خود مت آمفتامین توزیع می کرد تا روحیه آن ها را تقویت کرده و افراد را هوشیار نگه دارد. 
آمفتامین به نوعی از خانواده مت آمفتامین است. این ماده تقریبا همان تاثیر را روی فرد می گذارد. جالب است بدانید که بدن ما در فرایند هضم نهایتا مت آمفتامین را به آمفتامین تبدیل می کند. 
رفتار همراه با اضطراب، برانگیخته حرف زدن، عصبانیت، تحریک پذیری، افزایش فعالیت فیزیکی و عدم مصرف غذا و یا خوابیدن به مدت طولانی، از جمله نشانه های فرد مصرف کننده شیشه به شمار می روند. مردمک چشم گشاد و ضربان قلب بالا نیز باید مورد توجه قرار بگیرد. 
شیشه از نظر میزان قابلیت سوء مصرف در درجه دوم که میزان بالایی است قرار می گیرد. شما تنها با مجور پزشک و برای مصرف دارویی به طور قانونی به آن دسترسی خواهید داشت. شیشه می تواند برای درمان «حمله خواب» مورد استفاده قرار بگیرد. به علاوه دوز مصرفی نیز بسیار پایین تر از چیزی است که معتادان به بدن خود وارد می کنند. 
در گذشته شیشه به عنوان دارویی برای درمان احتقان بینی فروخته می شد. استفاده در اسپری های نایژه (بینی) هم از دیگر موارد مصرف آن بود. 
دِسوکسین یکی از معدود برندهایی است که شیشه را به صورت قانونی تولید می کند، اما به ندرت تجویز می گردد. این دارو برای درمان اختلال کم توجهی-بیش فعالی، چاقی شدید و حمله خواب به کار گرفته می شود. 
مت آمفتامین به صورت گسترده به عنوان دارویی برای کاهش وزن و درمان افسردگی معرفی شد. آمفتامین نیز برای کنترل وزن، افسردگی خفیف و عملکرد ورزشی بهتر مورد استفاده قرار می گرفت. رانندگان وسایل نقلیه سنگین نیز برای رانندگی طولانی تر و پرهیز از خواب این ماده را مصرف می کردند. 
شیشه همانند قرص های روانگردان، در میهمانی ها و جشن های شبانه مصرف می شود و بیشتر جوانان ۱۵ تا ۴۰ ساله به سمت آن تمایل نشان می دهند. rooziato.com
- 28
- 8
۵۰%
