در این جشن پسران بین ۷ تا ۱۴ سال با اعضای خانواده خود در اطراف شهر رژه می روند و سپس قسم مقدس را خورده و عنوان راهبان تازه کار را دریافت می کنند.
چنین جشنواره ای در میانمار هم برگزار می شود. در این دوره سه روزه پسران از یک سری آداب و رسوم مختلف که آن ها را برای زندگی جدیدشان به عنوان راهب آماده می کند، عبور می کنند. به پسران لباس های زیبا و مزینی همراه با آرایش غلیظ پوشانده می شود تا برای اولین بار در معرض عموم از پدر و مادر خود برای هر اشتباهی که در زندگیشان مرتکب شده اند عذرخواهی کنند. ریشه این سنت در تاریخ مشخص نیست و آن ها به این شکل لباس پوشانده می شوند تا نشان دهنده شاهزاده سیذارتا یا بودا باشند. سپس هر پسر روی شانه یکی از اعضای خانواده اش حمل می شود و تا قبل از رسیدن به معبد یا منزل مجاز نیست که پاهای او زمین را لمس کند. این به این خاطر است که آن ها به چشم شاهزاده دیده می شوند و بر همین اساس نیز با آن ها رفتار می شود. در طول حرکت پسران با موسیقی سنتی مردم شان همراهی می شوند و حتی بستگان مسن تر چترهای زیبایی روی سر آن ها می گیرند تا از تابش آفتاب در امان باشند. وقتی آن ها در شهر حرکت می کند، مردم در مسیر با غذا و نوشیدنی از مردمی که در مراسم رژه هستند پذیرایی می کنند.
در روز آخر جشنواره، پسران پس از سه روز زندگی سلطنتی به واقعیت برگردانده می شوند و از یک راهب اجازه می گیرند که یک راهب تازه کار شوند. سپس لباس های پولک دوزی و مزین را در آورده، آرایش را پاک کرده و آن را با لباس های فروتنانه راهبان جایگزین می کنند.
- 18
- 5
