بیش از ۳۰۰۰ سال پیش، زیر سطح دره پادشاهان، یک نفر مجموعه‌ای از مقبره‌های تودرتو را مهروموم کرده بود تا از مقبره فرعون جوان توت‌عنخ‌آمون با ترکیب پیچیده‌ای از گره و گل رس محافظت کند. این طناب گره خورده بیش از ۳۲ قرن دست نخورده مانده بود تا اینکه در ۱۶ فوریه ۱۹۲۳، باستان شناس مشهور «هووارد کارتر» آن را باز کرد و برای اولین بار داخل مقبره را بررسی کرد.
این کشف یکی از بزرگترین اکتشافات باستان شناسی قرن بیستم بود، اما فراتر از همه طلاها و گنجینه‌های تاریخی، این سوال پیش می‌آید که چطور طنابی از دوران مصر باستان تا سال ۱۹۲۳ دوام آورده و دست نخورده مانده است؟
مانند سایر مواد آلی یافت شده در مقبره‌های این دره، از جمله عسل، نان و آبجو، طنابی که مقبره توت‌عنخ‌آمون را مهروموم کرده بود هم از شرایط بسیار خشک این منطقه بیابانی و سطح پایین اکسیژن بهرمند شده بود. شرایط خشک بیابانی حاکم در مصر عاری از هرگونه رطوبت است و خود معبد عایق‌بندی شده و هوا و اکسیژن به داخل آن راهی نداشته، بنابراین باکتری‌های هوازی نمی‌توانستند مواد آلی را بپوسانند.
ما نمی‌توانیم بگوییم که طناب دقیقا از چه چیزی ساخته شده، اما می‌دانیم که بیشتر طناب‌ها در مصر باستان از ساقه گیاه پاپیروس ساخته می‌شدند. پاپیروس در جا‌های مرطوب می‌پوسد، اما در محیط‌های خشک دوام استثنایی دارد. در سال ۲۰۰۴ هم یک تیم باستان شناسی از دانشگاه بوستون بیش از ۱۰ طناب ضخیم پشت غاری در مصر پیدا کردند. آنها نزدیک به ۴۰۰۰ سال دست نخورده مانده بودند. متاسفانه از هزاران شیئی که فهرست و از مقبره برداشته شد، معلوم نیست که این قفل‌های جالب بعد از باز شدن حفظ شدند یا نه. چرا که فقط یک دهم اشیای یافت شده درون مقبره به درستی مورد مطالعه قرار گرفتند.
- 11
- 6
