زن غرغرو به زنانی می‌گفتند که مدام غر می‌زدند و با خبرکشی، شایعه‌پراکنی، رفتار ناهنجار و ... آرامش همسایگان را به هم می‌زدند. زنانی که با همسایه‌ها درگیر می‌شدند، با همسران خود دعوا می‌کردند و با کشیش‌ها بحث می‌کردند، باعث نگرانی شدید مردان شدند و مشخص نیست که اولین بار ایده افسار زدن به دهان این زنان به ذهن کدام یک از آن‌ها رسیده است.
افسار زن غرغرو یک دهان بند آهنی با یک چارچوب آهنی بود که دور سر قرار می‌گرفت. وقتی این دستگاه پوشیده می‌شد، شخص نه می‌توانست حرف بزند و نه چیزی بخورد. برخی افسار‌ها، میخ‌هایی داشتند که وقتی افسار بسته و قفل می‌شد، وارد دهان شده و مانع هرگونه حرکت فک می‌شدند، چون حرکت دادن فک باعث سوراخ شدن دهان و زبان می‌شد. این عمل واقعا وحشیانه بود.
بالای این افسار آلمانی یک زنگوله دارد تا توجه بیشتری را جلب کند و باعث تحقیر و سرزنش بیشتر زنان شود.
دهان‌بند اولین بار در اسکاتلند و برای تنبیه جادوگران در اواخر قرن شانزدهم استفاده شد. بعد‌ها در انگلستان، عده‌ای شروع به استفاده از آن برای زنان دردسرساز و خطاکار کردند. بسیاری از شهر‌ها تنبیه خاص خود را برای زنان غرغرو و شوهران بی‌غیرت داشتند. یکی از روش‌های رایج این بود که قربانی روی یک چارپایه می‌نشست و به رودخانه یا استخر انداخته می‌شد.
افسار بستن فقط از نظر جسمی ناراحت کننده نبود، بلکه تحقیرآمیز هم بود. در اسکاتلند، زن افسار بسته را در خیابان‌ها می‌گرداندند، گاهی با شوهرش. این اقدامات برای این بود که به مردم یادآوری کند چطور رفتار کنند و عواقب رفتار ناشایست خود را بفهمند. این تنبیه یک قرن رواج داشت، اما در بخش‌هایی از اروپا مثل آلمان، تا اوایل دهه ۱۸۰۰ به عنوان مجازات در کارگاه‌ها استفاده می‌شد.
- 21
- 4
