به گزارش ایسنا به نقل از ساینس، ستاره شناسان در سه دهه گذشته، بیش از ۴۰۰۰ سیاره را شناسایی کرده اند که در حال گردش به دور سایر ستارگان کهکشان راه شیری هستند. این موضوع بدیهی است که برخی از آن ها قمر داشته باشند. از این گذشته، بیش از ۲۰۰ قمر در حال گردش به دور هشت سیاره در منظومه شمسی (Solar System) هستند. پژوهشگران به تازگی یک صفحه گرد و غبار را در اطراف یک سیاره فراخورشیدی جوان شناسایی کرده اند و باور دارند که قمر یا قمرهایی را شامل می شود.
"کریس فاکس" (Chris Fox)، پژوهشگر "دانشگاه وسترن انتاریو" (UWO) کانادا گفت: یافته های این پژوهش، امیدوارکننده هستند. دشوار است که تصور کنیم قمرها شکل نمی گیرند.
"میریام بنیستی" (Myriam Benisty)، پژوهشگر "دانشگاه گرونوبل" (University of Grenoble) فرانسه گفت: این سیستم ستاره ای جوان موسوم به "PDS 70" فقط ۱۰ میلیون سال دارد و دو سیاره را شامل می شود که هنوز در حال شکل گیری هستند.
گروه بنیستی در سال ۲۰۱۸، از تلسکوپ "VLT" متعلق به "رصدخانه جنوبی اروپا" (ESO) استفاده کردند تا نخستین سیاره موسوم به "PDS 70b" را کشف کنند که در شکاف موجود در صفحه غبار و گاز اطراف ستاره می چرخید. چنین شکاف هایی، شواهد غیرمستقیمی را در مورد سیاراتی فراهم می کنند که تصور می شود هنگام چرخش، به جمع آوری مواد می پردازند و مسیر را پاک سازی می کنند. بنیستی افزود: این شکاف ها فریاد می زنند: لطفا بیا و سیارات را پیدا کن!"
این گروه پژوهشی یک سال بعد با استفاده از تلسکوپ VLT، دومین سیاره موسوم به "PDS 70c" را کشف کردند که کمی دورتر از اولین سیاره قرار داشت. هر دو غول گازی، چندین برابر بزرگ تر از مشتری هستند.
بنیستی اظهار‌کرد: ما می خواهیم بیشتر بدانیم و به همین دلیل، همه ابزارهای ممکن را بر این سیستم متمرکز کرده ایم.
پژوهشگران در سال ۲۰۲۰ با استفاده از "آرایه میلی متری بزرگ آتاکاما" (ALMA)، نشانه ای از غبار در اطراف PDS 70c یافتند اما تفکیک غبار سیاره از صفحه درخشان در حال چرخش به دور ستاره، دشوار بود. آرایه میلی متری بزرگ آتاکاما، بهترین وضوح را فراهم کرد و پژوهشگران توانستند دوباره PDS 70 را مشاهده کنند. نتایج این پژوهش، تصویر واضحی را از صفحه غبار اطراف PDS 70c فراهم می کند.
به نظر میرسد که این میزان غبار در اطراف PDS 70b انباشته نشده است. بنیستی گفت: شاید دلیل این باشد که مواد از صفحه بزرگ اطراف ستاره دور میشوند و به داخل آن می روند. در اینصورت، احتمالا PDS 70c، جلوی گرد و غبار را می گیرد و PDS 70b را از سهم خود محروم می کند.
این سیستم ستاره ای، حقایقی را در مورد شکل گیری سیاره برای نظریه پردازانی فراهم می کند که تاکنون با کمبود داده روبه رو بوده اند. بنیستی اضافه کرد: این تنها راه برای آزمایش درست یا اشتباه بودن داده ها است. PDS 70c تاکنون دردسر زيادي ایجاد نکرده است. فاکس گفت: این صفحه دور سیاره ای با نظریه ها سازگار است ولی هنوز شواهد قطعی در مورد قمرها وجود ندارد.
این پژوهش، در مجله "Astrophysical Journal Letters" به چاپ رسید.
- 19
- 1
