ستاره‌های رادیویی داغ‌تر از خورشید کشف شد

به گزارش ایسنا به نقل از تی ای، این کشف که با استفاده از" تلسکوپ رادیویی متروویو غول پیکر "( GMRT) انجام شده، می تواند درک دانشمندان از ستاره های رادیویی غیرعادی و مغناطیس سپهرستاره ای( stellar magnetospheres) را بهبود بخشد.

طی این مطالعه محققان موفق به کشف هشت ستاره متعلق به یک گروه نادر از ستاره های رادیویی شدند. این ستاره ها در واقع ساطع کننده های "پالس رادیویی دنباله اصلی" (MRP) هستند که از میدان مغناطیسی بسیار قدرتمندی نیز بهره مند هستند.

پالس های رادیویی دنباله اصلی، علاوه بر آنکه سیگنال های رادیویی بسیار درخشان تری را منتشر کرده و میدان های مغناطیسی قوی دارند، دارای بادهای ستاره ای بسیار قوی نیز هستند. آنها ارتباط نزدیکی با تپ اخترها دارند اما برخلاف تپ اخترها، با سرعت نسبتا آهسته تری می چرخند.

تَپ اخترها یا تَپارها( Pulsar) ستاره های نوترونی چرخانی هستند که با سرعت بسیار زیادی دوران می کنند و پالس های مداومی از انرژی تابشی به همراه خطوط میدان مغناطیسی قوی را از خود منتشر می کنند. برخی از تپ اخترها نیز پرتوهای ایکس تابش می کنند. ستاره های نوترونی در حقیقت بقایای هسته ستاره منفجر شده ای هستند که حجم کوچک و چگالی بسيار بالايي دارند.

۱۱ مورد از ۱۵ پالس رادیویی دنباله اصلی شناخته شده با استفاده از "تلسکوپ رادیویی متروویو غول پیکر" ( GMRT) کشف شده است و لازم به ذکر است که سه مورد از آن ها در گذشته توسط محققان کشف شده اند.

"بارنالی داس" (Barnali Das) دانشجوی مقطع دکترا مرکز ملی اخترفیزیک رادیویی مستقر در پونا و نویسنده اصلی این مطالعه اظهار‌کرد: زمان صرف شده برای مشاهده یک چرخش این ستاره های رادیویی، بین نیم روز تا چهار روز بود.

تشخیص پالس های رادیویی دنباله اصلی به دلیل پالس های رادیویی آنها بسیار چالش برانگیز است. این پالس های رادیویی فقط در زمان های معینی از روز و سال قابل مشاهده هستند. آن ها را فقط در فرکانس های رادیویی پایین می توان مشاهده کرد. علاوه‌براین، این پالس های رادیویی حاوی مقدار زيادي اطلاعات در مورد مگنتوسفر ستاره ای هستند.

محققان این مطالعه علاوه بر تلسکوپ یاد شده از داده های جمع آوری شده توسط رصدخانه آرایه بسیار بزرگ کارل جی جانسکی (Karl G Jansky Very Large Array) آمريکا نیز استفاده کردند. به گفته محققان این گروه نادر از ستارگان رادیویی کشف شده در کهکشان راه شیری در فاصله ۱۵۰ سال نوری از زمین قرار دارند.