به گزارش ایسنا به نقل از فیز، کشف بزرگ آنها تا حد زیادی به لطف الگوریتم ساخته شده توسط یک محقق فوق دکتری در دانشگاه کالیفرنیا انجام گرفت. در میان یافته های قابل توجه آنها یک منظومه سیاره ای وجود دارد که حاوی یک ستاره و حداقل دو سیاره غول پیکر گازی است که اندازه ای تقریبا مشابه زحل دارند و بطور غیرمعمولی در فاصله ای نزدیک از هم قرار گرفته اند.
این تحقیقات در مجله ی "Astronomical Journal" منتشر شده است.
سیاره فراخورشیدی به سیاره هایی گفته می شود که خارج از منظومه شمسی (Solar System) قرار دارند. تعداد سیاره های فراخورشیدی که تاکنون توسط ستاره شناسان یافت شده اند کم تر از پنج هزار سیاره است. بنابراین کشف صدها سیاره جدید پیشرفت چشمگیری است. مطالعه این تعداد از اجرام آسمانی جدید به دانشمندان در درک بهتر نحوه ی شکل گیری سیارات و مدار آنها کمک می کند و بینشی جدید در مورد غیرمعمول بودن منظومه شمسی ما ارائه می کند.
" اریک پتیگورا" (Erik Petigura) استاد نجوم در دانشگاه کالیفرنیا و از محققان این مقاله می گوید:کشف صدها سیاره فراخورشیدی به خودی خود دستاورد قابل توجهی است و چیزی که این تحقیقات را متمایز می کند تاثیر آن در مشخص شدن ویژگی های مجموعه ای از سیاره های فراخورشیدی است.
محقق اصلی این مقاله "جان زینک" (Jon Zink) بود. او که مدرک دکترای خود را در ماه ژوئن از دانشگاه کالیفرنیا دریافت کرده اکنون محقق فوق دکتری در این دانشگاه است. او و پتیگورا به همراه گروهی بین المللی از ستاره شناسان در پروژه ای به نام" Scaling K۲" با استفاده از داده های ماموریت K۲ تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف این سیارات شدند.
این کشف به لطف الگوریتم جدید تشخیص سیارات که توسط زینک ساخته شده بود، امکان پذیر شد. سیارات با بررسی اثری که بر نور ستاره ی خود می گذارند تشخیص داده می شوند. یکی از چالش های کشف سیارات آن است که احتمال کاهش نور ستاره به وسیله اجرام آسمانی دیگر و توسط منابع کیهانی غیرسیاره ای نیز وجود دارد. تشخیص آن که کدام یک از آن ها یک سیاره هستند نیازمند تحقیقات بیشتر است. انجام چنین کاری زمان بر بوده و تنها از طریق رصد مستقیم امکانپذیر است. با این حال الگوریتم زینک قادر به ایجاد تمایز میان سیگنال های ناشی از سیارات و نویزها (اختلال های تصویری) است.
پتیگورا می گوید: الگوریتمی که جان و اعضای تیم Scaling K۲ ابداع کردند پیشرفتی بزرگ در جهت درک جمعیت سیارات است. من هیچ شکی ندارم که این موارد درک ما را از فرآیندهای فیزیکی شکل گیری سیارات و تکامل آن ها بهبود می بخشد.
مأموریت اصلی فضاپیمای کپلر (Kepler) در سال ۲۰۱۳ به دلیل نقص فنی به پایان رسید و این تلسکوپ دیگر قادر نبود نقطه ای از کهکشان که سالها آن را رصد کرده بود، نمایش دهد اما ستاره شناسان این تلسکوپ را برای انجام ماموریتی جدید به نام K۲ برنامه ریزی کردند. هدف از این ماموریت شناسایی سیارات فراخورشیدی بود. داده های این ماموریت به دانشمندان کمک می کند تا تاثیر موقعیت یک ستاره در کهکشان را بر نوع سیاراتی که در اطراف آن شکل می گیرد، درک کنند. متاسفانه نرم افزاری که کپلر برای ماموریت اصلی استفاده می کرد مناسب رسیدگی به پیچیدگی های ماموریت K۲ از جمله تعیین اندازه سیارات و فاصله آنها از ستاره نبود.
فعالیت های پیشین زینک و همکارانش به ساخت اولین نرم‌افزار تماما خودکار برای ماموریت K۲ انجامید که سیارات احتمالی در داده های پردازش شده را تشخیص می داد.
در این تحقیقات جدید، محققان از نرم افزار جدیدی برای بررسی تمامی داده های ماموریت K۲ استفاده کردند تا "کاتالوگی" بسازند که به زودی در آرشیو اصلی سیارات فراخورشیدی سازمان ناسا قرار خواهد گرفت. این داده ها در مجموع ۵۰۰ ترابایت بودند و بیش از ۸۰۰ میلیون تصویر از ستاره ها را شامل می شدند.
علاوه بر این ۳۶۶ سیاره فراخورشیدی جدید، ۳۸۱ سیاره پیش تر کشف شده نیز در این کاتالوگ قرار می گیرد.
زینک می گوید که این یافته ها به دانشمندان در درک ستاره هایی که احتمال وجود سیاره در اطرافشان بیشتر است کمک می کند. او ادامه داد: ما باید به طیف وسیعی از ستاره ها فرای خورشید نگاه کنیم.
- 12
- 5
