به گزارش مهر، به گفته پژوهشگران این جریان سریع احتمالاً هرچند هزار سال یک بار منتشر می شود.
کارشناسان تصور می کردند سیاهچاله مذکور بعد از آنکه شی آسمانی بزرگی مانند ابری از گاز را می بلعد، جریان سریع مواد را منتشر می کند. سپس این جریان با یک ابر هیدروژنی بزرگ برخورد می کند.
Sagittarius A در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد و حجم آن ۴.۱ میلیون بار بزرگتر از خورشید است.
تحقیق جدید توسط پروفسور جرالد سیسل در دانشگاه نورث کارولینا انجام شده است. برای این منظور محققان مشاهدات تلسکوپ های مختلف در طور موج های متفاوت را مانند یک پازل کنار هم قرار دادند.
داده های به کار رفته در پژوهش مربوط به تلسکوپ های هابل و چاندرا( متعلق به ناسا)، تسلکوپ رادیویی ALMA در شیلی و VLA در نیومکزیکو هستند.
البته هابل هنوز از جریان سریع مواد منتشر شده تصویری ثبت نکرده و به همین علت این پدیده به« جریان سریع شبح» مشهور شده است. با این وجود داده های تلسکوپ مذکور به کشف شواهدی کمک کرده است.
در بیانیه ناسا آمده است:ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل یک ابر درخشان از هیدروژن را در نزدیکی سیاهچاله رصد کرده اند.
این رویداد نشان می دهد که ابر مذکور توسط یک جریان سریع، باریک و ستونی از مواد مورد اصابت قرار می گیرد که ۲ هزار سال پیش از سیاهچاله خارج شده اند.
شواهد دیگر نشان می دهد سیاهچاله با جرم ۴.۱ میلیون خورشید، یک هیولای خفته نیست، بلکه به طور دوره ای سکسکه می کند و ستاره ها و ابرهای گازی در آن می افتند.
سیاهچاله ها به دلیل کشش گرانشی شدید خود، موادی مانند گاز، پلاسما، غبار و ذرات دیگر را به یک دیسک چرخان و در حال چرخش به نام« دیسک برافزایش» می کشند.
- 11
- 1