به گزارش ایسنا، چگونگی پدید آمدن حیات در منظومه شمسی و بر روی زمین به درک ما از تاریخچه آب در منظومه شمسی بستگی دارد. به رغم مطالعات متعدد، درک منشا آب در اجرام سیاره ای ناشناخته باقی مانده است.
اخیرا دانشمندان مرکز ملی پژوهش های علمی فرانسه، دانشگاه پاریس- ساکلی، کمیسیون انرژی های جایگزین و انرژی اتمی فرانسه( CEA) و دانشگاه پو( UPPA) با حمایت موزه ملی تاریخ طبیعی( MNHN) در این مطالعه با نگاهی به شروع منظومه شمسی به بررسی دنباله ای از ترکیب ایزوتوپی آب پرداختند. آن ها طی این مطالعه به صورت خاص برخی مناطق داخلی را که زمین و سایر سیارات زمینی در آن تشکیل شده بودند را ردیابی و بررسی کردند.
آنها از روشی جدید برای تجزیه و تحلیل یکی از قدیمی ترین شهاب سنگ های منظومه شمسی استفاده کردند. داده های آنها وجود دو مخزن گاز( gas reservoirs) را در طول ۲۰۰ هزار سال اول منظومه شمسی و حتی قبل از زمان تشکیل نخستین جنین های سیاره ای( planetary embryos) نشان می دهد. یکی از این مخازن شامل گاز خورشیدی بود که تمام مواد منظومه شمسی ما از آن سرچشمه می گرفت.
دانشمندان همچنین سابقه شهاب سنگ را برای نخستین بار به طور مستقیم اندازه گیری کردند. آنها متوجه شدند که دومین مخزن گاز با بخار آب غنی شده بود و قبلا نیز دارای علامت ایزوتوپی آب زمینی( terrestrial water) بود. آنها نیز توسط هجوم عظیم آب بین ستاره ای در مناطق داغ داخلی منظومه شمسی بعد از فروپاشی پوشش بین ستاره ای و تشکیل قرص پیش سیاره ای ایجاد شد.
قرص های پیش ستاره ای( protoplanetary disk) توده هایی از گرد و غبار و گاز هستند و گونه ای قرص پیرا- ستاره ای به شمار میروند که اغلب حول ستارگان جوان می چرخند.
حضور نخستین این گاز با ترکیب ایزوتوپی مشابه زمین استنباط می کند که آب زمین قبل از تجمع اولین بلوک های تشکیل دهنده سیاره ما در آنجا بوده است.
- 10
- 2
