به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، بر اساس بیانیه ی ناسا که روز گذشته منتشر شد، هسته یا مرکز جامد این دنباله دار که با نام C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ یا" برناردینلی- برنشتاین"( Bernardinelli- Berstein) شناخته می شود، حدود ۸۰ مایل( ۱۲۹ کیلومتر) امتداد دارد. هسته ی این دنباله دار حدود ۵۰ برابر بزرگ تر از متوسط بوده و از ایالت رود آیلند( Rhode Island) بزرگتر است.
" دیوید جویت"( David Jewitt) یکی از نویسندگان مطالعه ی جدیدی که اندازه دنباله دار را تائید می کند و استاد علوم سیاره ای و ستاره شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس در این بیانیه می گوید:این دنباله دار ذره ای از هزاران دنباله داری است که در نقاط دورتر منظومه شمسی قرار دارند و برای رصد شدن بسیار کم نور هستند. ما همیشه فکر می کردیم که این دنباله دار باید بسیار بزرگ باشد زیرا برای چنین فاصله ی دوری بسیار پرنور است و اکنون تائید می کنیم که همین طور است.
این دنباله دار در حال حاضر از زمین دور بوده و با سرعت حدود ۳۵ هزار کیلومتر بر ساعت به سمت زمین در حرکت است. بیش از یک میلیون سال است که دنباله دار برناردینلی- برنشتاین به سمت خورشید حرکت می کند اما جای نگرانی نیست زیرا به گفته ی ناسا نزدیک ترین فاصله ای که این دنباله دار به زمین قرار خواهد گرفت حدود ۱.۶ میلیارد کیلومتر خواهد بود که تا سال ۲۰۳۱ محقق نخواهد شد.
پیش از این دنباله داری با نام C/۲۰۰۲ VQ۹۴ عنوان بزرگ ترین هسته را از آن خود کرده بود. این دنباله دار که در سال ۲۰۰۲ رصد شد، هسته ای حدود ۹۶ کیلومتری داشت.
دنباله دار برناردینلی- برنشتاین نخستین بار در سال ۲۰۱۴ مشاهده شد و از زمان کشف اولیه، این شی با استفاده از مجموعه وسیعی از ابزارها از جمله تلسکوپ های زمینی و تلسکوپ های فضایی مانند هابل مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهشگران متوجه شدند که این دنباله دار از ابر اورت سرچشمه گرفته است. هنگام رصدهای اولیه برناردینلی- برنشتاین به اندازه نپتون از ما دور بود و ستاره شناسان قادر به تعیین اندازه آن نبودند. با نزدیک شدن تدریجی این دنباله دار در سال های بعد، مشخص شد که به شکلی غیرعادی، بزرگ است و محققان آغاز به تخمین اندازه آن کردند و دریافتند که ممکن است تا ۳۷۰ کیلومتر عرض داشته باشد.
با مشاهدات هابل، محققان سرانجام توانستند اندازه این" گلوله برفی کثیف" را تائید کنند.
اصطلاح" گلوله برفی کثیف" از آن جهت به دنباله دار نسبت داده می شود برای این که که آن ها از سنگ، یخ و دیگر مواد و زباله های فضایی تشکیل شده اند، هرچند این اجرام میتوانند از نظر ترکیب متفاوت باشند. دمای دنباله دار برناردینلی- برنشتاین که تنها حدود ۳.۲ میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد، تقریبا منفی ۲۱۱ درجه سانتی گراد است.
هرچند دمای آن بسیار سرد است اما این دما برای تصعید شدن مونوکسید کربن کافی است. گاز مونوکسید کربن از سطح دنباله دار منتشر شده و یک" گیسو"( Coma) ایجاد می کند.
گیسو، یا کُما نام پوشش ابرمانندی است که در اطراف هسته ی یک دنباله دار قرار دارد. گیسو زمانی تشکیل و دیده می شود که دنباله دار از نزدیکی خورشید در مدار بیضی شکل بسیار کشیده ی خود عبور می کند.
" من- تو هو"( Man- To Hu)، سرپرست تیم تحقیقاتی و محقق دانشگاه علم و صنعت ماکائو( Macau) در بیانیه ی سازمان ناسا خاطرنشان کرد:با توجه به فعال بودن آن در فاصله ای دور از خورشید باید گفت که این جرمی شگفت انگیز است. ما حدس می زدیم که این دنباله دار بسیار بزرگ باشد اما برای تائید این مسئله به بهترین داده ها نیاز داشتیم.
به همین علت تیم او از هابل برای ثبت پنج عکس از دنباله دار در تاریخ هشتم ژانویه سال ۲۰۲۲ استفاده کردند.
چالش اصلی تیم در تأیید اندازه هسته آن، ایجاد تمایز میان هسته و گیسوی برناردینلی- برنشتاین بود. برناردینلی- برنشتاین برای هابل خیلی دور است و این تلسکوپ نمی تواند اندازه دقیق هسته آنرا تشخیص دهد، ولی محققان یک سیگنال نوری را با استفاده از این تلسکوپ تشخیص دادند که موقعیت دنباله دار را نشان می داد. آن ها سپس توانستند از مشاهدات هابل و تکنیک مدل سازی رایانه ای برای مشخص کردن محل گیسوی این دنباله دار و تعیین اندازه هسته آن استفاده کنند. این تیم داده های خود را با مشاهدات قبلی که توسط تلسکوپ میلی متر بزرگ آتاکاما( ALMA) انجام شده بود مقایسه کردند و دریافتند که تخمین های قبلی به دست آمده با استفاده از تلسکوپ آلما با یافته های جدید هابل همسو هستند.
- 16
- 5
