به گزارش ایسنا،" مایکل زانتی"( Michael Zanetti) که در سال ۲۰۱۱ دانشجوی مقطع دکترا بود با همکارش" اوسینسکی" در دهانه برخوردی دریاچه میستاستین در لابرادور کانادا در حال تحقیق بود که یک سنگ شیشه ای با خرده های زیرکُن میکروسکوپی منجمد در داخلش کشف کرد. زیرکُن( Zircon) که از واژه فارسی زرگون اخذ شده است، یک کانی است.
پژوهشگران بعد از این کشف به تجزیه و تحلیل سنگ یاد شده پرداختند و معلوم گردید که این سنگ در اثر اصابت یک سیارک بوجود آمده است. آن ها اظهار کردند، دمای این سنگ ۲۳۷۰ درجه سانتی گراد است و داغ ترین سنگ روی زمین است.
اخیرا نتیجه یک مطالعه جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه وسترن انتاریو شواهد بیشتری را به نتایج مطالعه پیشین افزوده است و طی این مطالعه جدید نیز محققان دمای ۲۳۷۰ درجه سانتیگراد سنگ را تائید کردند. دانشمندان طی این مطالعه چهار خرده زیرکن اضافی را نیز کشف کردند. زیرکن یک ماده معدنی/کانی سخت است که معمولاً بعنوان جایگزین الماس شناخته می شود.
دانشمندان همچنین کشف کردند که این سنگ مذاب به صورت متفاوتی در بیش از یک نقطه، به میزانی بزرگ تر از آنچه قبلا تصور می شد و در موقعیت متفاوتی در همان ساختار ضربه ای در دمای بسیار بالایی گرم شده است.
" گاوین تولومتی"( Gavin Tolometti) محقق علوم زمین و دانشجوی مقطع فوق دکترا دانشگاه وسترن انتاریو خاطرنشان کرد:اکنون ما درک بهتری از این مسئله که این سنگ های بوجود آمده از برخوردها چگونه هستند در دست داریم و مطالعه آن، ایده بسیار بهتری از تاریخچه این سنگ ها و چگونگی سرد شدن آن در این دهانه خاص به ما می دهد. علاوه بر موارد ذکر شده تحقیق درباره این سنگ ها همچنین میتواند به ما بینشی در خصوص مطالعه دما و ذوب شدن در دهانه های برخوردی دیگر بدهد.
تولومتی بیان کرد:بیشتر شواهد حفظ شده مانند شیشه و نمونه های مذاب ناشی از اصابت در نزدیکی کف دهانه یافت شدند. با استفاده از این دانش در سایر دهانه های برخوردی، پژوهشگران امکان دارد شواهد بیشتری از شرایط دمایی موجود در دهانه های دیگر پیدا کنند.
دانشمندان همچنین" ریدیت"( Reidite) که یک ماده معدنی است که در اثر فشار و دمای بالا زیرکن ایجاد می شود را نیز در این مکان کشف کردند. این نخستین باری است که ریدیت در این ناحیه یافت می شود. دانشمندان سه ریدیت را کشف کردند که به خوبی در دانه های زیرکن حفظ شده بودند که این امر شواهدی مبنی بر اینکه دو ماده معدنی دیگر نیز زمانی وجود داشتند اما هنگامی که دما از ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد فراتر رفت، متبلور شدند، نشان می دهد.
دانشمندان بهتر میتوانند از روش این ماده معدنی سطوح فشار را محدود کنند که این امر نشان می دهد اوج فشار ۳۰ تا بالای ۴۰ گیگا پاسکال ممکن است وجود داشته باشد. اینها شرایط فشاری است که هنگام برخورد شهاب سنگ با سطح زمین وجود داشته است. هرچه فشار بیشتر باشد، احتمالا برخورد یک شی در این رویداد بیشتر است. مواد معدنی مورد برخورد قرار گرفته که به صورت قابل توجهی در اثر این فرآیند فشرده شده اند، ساختارهایی را به جای می گذارند که میتوان آنها را بررسی کرد.
این بررسی ها تصویر بهتری از میزان فشار ایجاد شده در خارج از منطقه ذوب هنگام برخورد شهاب سنگ با زمین به محققان ارائه می کند. به صورت پیش فرض، فشار در ناحیه ذوب بالای ۱۰۰ گیگا پاسکال است و آن نقطه ای است که در آن سنگ اگر خارج از آن شرایط باشد ذوب یا تبخیر می شود.
دانشمندان در حال برنامه ریزی برای انجام مطالعه بر روی سایر دهانه های برخوردی روی زمین هستند. تولومتی همچنین به دنبال گسترش این کار و بررسی نمونه های ماه از مأموریت آپولو است که به زمین بازگردانده شده اند.
- 14
- 3
