سال ۲۰۲۵؛ وقوع اولین بارش شهابی مصنوعی در ژاپن

اولین بارش شهابی مصنوعی جهان در سال ۲۰۲۵ با صدها ستاره گذران، آسمان ژاپن را می پوشاند.

به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، نخستین بارش شهابی مصنوعی جهان توسط استارت آپ فضایی «ALE» بر فراز ژاپن ایجاد می شود.

بارش های شهابی زمانی ظاهر میشوند که زمین از میان ابری از بقایای به جامانده از دنباله دارها و سیارک ها عبور می کند. این ذرات هنگام عبور از جو با سرعت بالا به سرعت گرم میشوند و نور از خود ساطع می کنند.

برای اجرای این پروژه که «اسکای کانواس» (SKY CANVAS) نام دارد، ذرات شبیه ساز شهاب سنگ در یک ماهواره قرار می گیرد و به ارتفاع ۲۵۰ مایلی (۴۰۰ کیلومتری) فرستاده می شود و سپس در یک منطقه تعیین شده، رها می شود.

این ذرات فلزی، کره هایی با قطر یک سانتیمتر و جرم چند گرم خواهند بود. این توپ ها با اندازه مشابه نخود دارای فرمول های شیمیایی سری هستند که باعث می شود در اثر اصطکاکِ ورود مجدد به جو با سرعت حداکثر هشت کیلومتر در ثانیه، نور منتشر کنند.

مسئولان استارتاپ ALE می گویند که این شهاب سنگ های مصنوعی آهسته تر حرکت می کنند و برای مدت طولانی تری نسبت به شهاب سنگ های طبیعی نورانی می مانند. تماشای آنها در منطقه ای به طول ۲۰۰ کیلومتر امکان پذیر خواهد بود.

مواد تشکیل دهنده گلوله ها را میتوان تغییر داد تا رنگ هر رگه نور تغییر کند، این بدان معناست که می توان یک بارش شهابی چند رنگ ایجاد کرد.

ماهواره موردنظر که اندازه ای مشابه یک کوله پشتی دارد، پس از حدود دو سال در مدار ماندن، پس از ورود به جو، بطور کامل متلاشی و بدین صورت از تبدیل شدن آن به زباله فضایی جلوگیری می شود.

این نمایش نورانی تنها برای تماشاگران آسمان نیست، بلکه به جمع آوری داده ها در مورد لایه سوم جو زمین یعنی مزوسفر (mesosphere) کمک می کند. مطالعه این منطقه آسان نیست، زیرا بالن های هواشناسی و هواپیماها نمی توانند به اندازه کافی بالا بروند تا به آن برسند و این لایه پایین تر از آن است که توسط ماهواره ها رصد شود.

با این وجود دانشمندان با دنبال کردن مسیر و انتشار نور شهاب های مصنوعی قادر خواهند بود اطلاعاتی در مورد سرعت باد و ترکیب جوی آن جمع آوری کنند.

مهندسان در استارتاپ ALE قادر خواهند بود موقعیت، سرعت و زمان ذرات شهاب سنگ (Meteorite) را کنترل کنند تا به آزمایش ها کمک شود. این تیم امیدوار است که داده های آنها در نهایت درک ما از تغییرات آب و هوایی را بهبود بخشد.

یکی دیگر از اهداف این پروژه، که برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ اعلام شد، کمک به ایجاد علاقه بیشتر به فضا و علم بطور کلی است.