به گزارش ایسنا، یک تصادف کیهانی منجر به یکی از شگفت انگیزترین تصاویری شده است که تاکنون توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا گرفته شده است.
خروج چشمگیر یک ستاره تازه متولد شده معروف به «هربیگ-هارو ۴۹/۵۰»(Herbig-Haro 49/50) کاملاً با یک کهکشان مارپیچی دور همسو شده است و این صحنه آسمانی مسحورکننده را ایجاد کرده است.
اجرام «هربیگ هارو» ابرهای درخشانی از گاز و غبار هستند که توسط ستاره‌های تازه متولد شده یا پیش‌ستاره‌ها شکل گرفته‌اند. آنها زمانی شکل می‌گیرند که فواره‌های ذرات باردار که با سرعت‌های بسیار زیاد از ستاره‌های جوان پرتاب می‌شوند، به مواد اطراف برخورد می‌کنند و الگوهای درخشان و همیشه در حال تغییر را در آسمان ایجاد می‌کنند.
«هربیگ-هارو ۴۹/۵۰» یکی از نزدیک‌ترین مهدهای ستاره‌ای به زمین است، نگاهی اجمالی به زیبایی آشفته شکل‌گیری ستاره‌ها دارد. این ابر عظیم گاز و غبار مملو از ستاره‌های تازه متولد شده شبیه به خورشید است که احتمالاً شبیه به محیطی است که منظومه شمسی خودمان را تولید کرده است.
این اجرام اولین بار در سال ۲۰۰۶ توسط تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» ناسا که اکنون بازنشسته شده است، مشاهده شد. مشاهدات گذشته نشان داد که خروجی HH 49/50 با سرعت شگفت انگیزی بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ کیلومتر در ثانیه از زمین دور می‌شود.
دانشمندان مشکوک هستند که منبع خروجی «هربیگ-هارو ۴۹/۵۰» یک پیش‌ستاره معروف به «CED 110 IRS4» است که تقریباً در فاصله ۱.۵ سال نوری از آن قرار دارد.
طبق استانداردهای کیهانی، «CED 110 IRS4» کاملاً جوان است و تنها چند ده هزار تا یک میلیون سال سن دارد و همچنان در حال رشد است و مواد را از قرص اطراف خود بیرون می‌کشد.
به عنوان بخشی از این فرآیند، مقداری از گاز در امتداد خطوط میدان مغناطیسی پیش‌ستاره به صورت قیف جریان دارد و به صورت فواره‌های پرسرعت به بیرون پرتاب می‌شود. این فواره‌ها به ابرهای گاز و غبار اطراف برخورد می‌کنند و اجسام هاربیگ-هارو را ایجاد می‌کنند که امواج شوکی درخشانی هستند که محل برخورد جریان خروجی با محیط اطراف را مشخص می‌کنند.
«هربیگ-هارو ۴۹/۵۰» به دلیل شکل دراماتیک و چرخشی خود «گردباد کیهانی» لقب گرفته است. تصاویر تلسکوپ «اسپیتزر» به اندازه کافی واضح نبودند که شیء مبهم واقع در نوک آن را تشخیص دهند، اما تصاویر «جیمز وب» واضح هستند.
اخترشناسان با استفاده از ابزار NIRCam و ابزار فروسرخ میانی(MIRI)، مولکول‌های درخشان هیدروژن و کربن مونوکسید (که در تصویر به رنگ‌های نارنجی و قرمز نشان داده شده‌اند) را ضبط کرده‌اند که توسط فواره‌های قدرتمند ستاره تازه متولد شده در نزدیکی گرم می‌شوند و انرژی می‌گیرند. این مولکول‌ها همراه با دانه‌های پرانرژی غبار، فرآیندهای پیچیده و پویا را که محیط اطراف ستاره را شکل می‌دهند، روشن می‌کنند.
تصاویر دقیق جیمز وب از «هربیگ-هارو ۴۹/۵۰» قوس‌هایی از گاز درخشان را نشان می‌دهد که به اخترشناسان کمک می‌کند مسیر فواره را به منبع آن CED 110 IRS4 ردیابی کنند.
- 17
- 1
