کشف ماده شیمیایی کلیدی یافت شده در لبه کهکشان راه شیری نشان می دهد که حیات بیگانه می تواند محتمل تر باشد.
به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، تصور می شد فسفر که یک عنصر کلیدی برای تشکیل حیات است، در فضا نسبتا کمیاب باشد. ولی اکنون، ستاره شناسان مقدار شگفت انگیزی از آنرا در حاشیه کهکشان راه شیری شناسایی کرده اند که نشان می دهد حیات در کیهان می تواند رایج تر از تصور ما باشد.
زندگی روی زمین به شش عنصر حیاتی شامل نیتروژن، کربن، هیدروژن، اکسیژن، فسفر و گوگرد نیاز دارد. دستیابی به اکثر آن ها نسبتاً آسان است، زیرا با رسیدن ستارگان کم جرم معمولی به پایان عمر خود، به فضا پرتاب می شوند. اما در عین حال، فسفر بسیار نادر است و به همین دلیل به طور کلی عامل محدود کننده حیات در جهان در نظر گرفته می شود.
لوسی زیوریس، نویسنده مسئول این مطالعه جدید از دانشگاه آریزونا می گوید: برای ساخت فسفر، به نوعی رویداد خشونت آمیز نیاز دارید. تصور می شود که فسفر در انفجارهای ابرنواختری ایجاد می شود و برای چنین انفجاری، به ستاره ای نیاز دارید که حداقل ۲۰ برابر خورشید خودمان باشد. به عبارت دیگر، اگر می خواهید حیات داشته باشید، بهتر است در نزدیکی یک ابرنواختر باشید، چرا که در واقع تنها منبعی است که فسفر در آن ایجاد می شود.
اما در این مطالعه جدید، اخترشناسان فسفر را در جایی که« نباید» وجود داشته باشد، شناسایی کرده اند. جایی که مکانیسم های ناشناخته ای را برای ساخت فسفر نشان می دهد که ممکن است فراوان تر از آن چیزی باشد که تصور می کردیم.
این تیم از تلسکوپ های رادیویی در رصدخانه رادیویی آریزونا و IRAM در اسپانیا برای رصد یک ابر مولکولی به نام WB۸۹- ۶۲۱ استفاده کردند و به شکلی مطمئن، علایم آشکار مونوکسید فسفر و نیترید فسفر را شناسایی کردند.
این ابر در فاصله ۷۴ هزار سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد که تقریباً دو برابر فسفری است که قبلاً کشف شده بود.
البته آن جا در حومه کهکشان، ماده کافی برای تشکیل ستارگان عظیمی که در هنگام مرگ، فسفر تولید می کنند، وجود ندارد. پس این ابر چگونه به آنجا رسیده است؟
مکانیسم های پیشنهادی قبلی شامل« چشمه های کهکشانی» است که آن را از مرکز هدایت می کند و آن را در سراسر دیسک می پاشد. اما شواهد کمی برای حمایت از این فرضیه یافت شده است و حتی اگر صحت داشته باشد، انتظار نمی رود که این فواره ها به نقاط دورتر برسند.
اکنون در عوض ، این تیم پیشنهاد می کند که ستارگان با جرم کم و متوسط می توانند با جدا کردن نوترون ها از اتم های کربن و افزودن آن ها به اتم های سیلیکون، فسفر تولید کنند.
زیوریس می گوید: این در تئوری فرض شده است و بنابراین احتمالاً می تواند منبع دیگری از فسفر را علاوه بر ابرنواخترها توضیح دهد و من فکر می کنم اکنون شواهد خوبی برای تأیید این موضوع داریم.
تیم های دیگر شواهدی از ستاره های غنی از فسفر یافته اند که می تواند در این امر نقش داشته باشد. این کشف نجومی میتواند پیامدهای مهمی برای حیات بیگانه داشته باشد.
فرض بر این است که کمیاب بودن نسبی فسفر محدودیت سختی را بر میزان رایج بودن حیات در سراسر جهان ایجاد می کند، ولی اگر بتوان آنرا در سرتاسر کهکشان ما پیدا کرد، شاید تاکنون سیارات امیدوار کننده را رد کرده باشیم.
زیوریس می گوید: برای این که سیاره ای آن گونه که ما می شناسیم، میزبان حیات باشد، شما باید تمام عناصر هفت گانه را داشته باشید و حضور آن ها منطقه قابل سکونت کهکشانی را مشخص می کند. اکنون با کشف فسفر توسط ما، همه آنها پیدا شده اند که نشان دهنده یک منطقه میزبان حیات در لبه کهکشان تا حومه آن است.
این پژوهش در مجله نیچر (Nature) منتشر شده است.
- 12
- 4
