پژوهشی که در« موسسه تحقیقات جنوب غربی» انجام شده، برای اولین بار مولکول های آب را روی دو سیارک شناسایی کرده است.
به گزارش ایسنا، دانشمندان «مؤسسه تحقیقات جنوب غربی» (SwRI) با استفاده از داده های« رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ» یا «سوفیا» (SOFIA) که پروژه مشترک ناسا و« آژانس فضایی آلمان» (DLR) است، برای نخستین بار مولکول های آب را روی سطح یک سیارک کشف کردند.
به نقل از ساینمگ، دانشمندان چهار سیارک غنی از سیلیکات را با استفاده از دستگاه «FORCAST» برای تفکیک نشانه های طیفی فروسرخ میانی بررسی کردند که نشان دهنده وجود ملکول های آب در دو مورد از آنهاست.
دکتر «آنیسیا آردوندو» (Anicia Arredondo) دانشمند موسسه تحقیقات جنوب غربی و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: سیارک ها بقایای فرآیند تشکیل شدن سیاره هستند. بنابراین، ترکیبات آن ها باتوجه به جایی که در سحابی خورشیدی تشکیل شده اند، متفاوت است. توزیع آب روی سیارک ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا میتواند نحوه انتقال یافتن آب به زمین را آشکار کند.
سیارک های بدون آب یا خشک سیلیکات، نزدیک به خورشید تشکیل میشوند ولی مواد یخی در فاصله دورتری از خورشید به هم می پیوندند. درک کردن مکان سیارک ها و ترکیبات آن ها به ما می گوید که چگونه مواد در سحابی خورشیدی از زمان شکل گیری توزیع شده و تکامل یافته اند. توزیع آب در منظومه شمسی ما، اطلاعاتی را پیرامون نحوه توزیع آب در سایر منظومه های خورشیدی ارائه می دهد و از آنجا که آب برای حیات روی زمین ضروری است، نشان می دهد که در کدام قسمت از منظومه شمسی (Solar System) و فراتر از آن باید به دنبال حیات باشیم.
آردوندو گفت: ما یک ویژگی را شناسایی کردیم که به طور واضح به مولکول های آب در سیارک های «آیریس» (Iris) و «ماسالیا» (Massalia) نسبت داده می شود. ما تحقیقات خود را براساس موفقیت گروهی انجام دادیم که مولکول های آب را روی سطح ماه مقابل نور خورشید (Sunlight) پیدا کردند. ما معتقد بودیم که می توانیم از رصدخانه سوفیا برای یافتن این نشانه طیفی در اجرام دیگر استفاده کنیم.
رصدخانه سوفیا، مولکول های آب را در یکی از بزرگ ترين دهانه ها واقع در نیم کره جنوبی ماه شناسایی کرد. مشاهدات پیشین، نوعی هیدروژن را هم روی ماه و هم روی سیارک ها شناسایی کرده بودند ولی نمی توانستند بین آب و هیدروکسیل تمایز قائل شوند. دانشمندان تقریباً معادل یک بطری آب ۱۲ اونسی را کشف کردند که در یک متر مکعب خاک روی سطح ماه به دام افتاده و از نظر شیمیایی به مواد معدنی پیوند خورده بود.
آردوندو گفت: براساس قدرت ویژگی های طیفی، فراوانی آب در سیارک با قسمت روشن ماه مطابقت دارد. بطور مشابه، آب در سیارک ها (Asteroid)میتواند با مواد معدنی پیوند داشته باشد، به سیلیکات جذب شود و در آن به دام بیفتد یا حل شود.
داده های دو سیارک کم نورتر موسوم به «پارتنوپ» (Parthenope) و «ملپومنه» (Melpomene) آن قدر پر از نویز بودند که نمی توان به نتیجه گیری قطعی رسید. دستگاه FORCAST ظاهرا آن قدر حساس نیست که در صورت وجود ویژگی طیفی، آب را تشخیص دهد. در هر حال، گروه پژوهشی موسسه تحقیقات جنوب غربی با در اختیار داشتن این یافته ها، از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» استفاده کردند تا اپتیک دقیق و نسبت سیگنال به نویز برتر آنرا برای بررسی اهداف بیشتری به کار بگیرند.
آردوندو گفت: ما اندازه گیری های اولیه را برای دو سیارک دیگر با جیمز وب طی مرحله دوم انجام داده ایم. ما پیشنهاد دیگری را برای مرحله بعدی داریم تا ۳۰ هدف دیگر را بررسی کنیم. این مطالعات، درک ما را از توزیع آب در منظومه شمسی افزایش خواهند داد.
این پژوهش در «Planetary Science Journal» به چاپ رسید.
- 13
- 6
