پیش از این تعدادی از محققان ارگان های انسان را با استفاده از چاپگرهای سه بعدی در آزمایشگاه تولید کرده بودند اما ساختارهای داخلی پیچیده مثل قلب و شش به خاطر وزن زیاد از هم می پاشند. به همین خاطر تعدادی از متخصصان توصیه کرده اند به جای استفاده از سیستم های داربستی پیچیده بهتر است این اندام ها را در محیط های با جاذبه صفر نظیر ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) چاپ کرد.
حالا استارتاپی به نام «تک شات» با همکاری ناسا قصد توسعه یک چاپگر سه بعدی بیوزیستی را دارند که در اردیبهشت ماه به ایستگاه فضایی ارسال خواهد شد. به باور برخی این پروژه یا کاملا شکست می خورد یا آینده پیوند عضو را از نو شکل می دهد.
در گام اول محققان این دو سازمان یکسال را صرف بررسی کارکرد پرینتر در فضا کرده و روی تولید بافت های قلبی تمرکز خواهند کرد. به گفته «ریچ بولینگ»، معاون تک شات پس از تکمیل پروتکل های آزمایشی، درهای این برنامه به روی محققان علاقمند به آزمایش چاپگر باز خواهد شد. پس از پایان فازهای آزمایشی تک شات و ناسا روی تولید بافت های زیستی پیچیده تر تمرکز خواهند کرد.
تک شات امیدوار است با تولید اندام های مصنوعی صف طولانی متقاضیان دریافت عضو را کاهش داده و به بیماران کمک کند. علاوه بر این آنها قصد دارند با استفاده از سلول های بنیادی بیماران ارگان ها را به گونه ای شخصی سازی کنند که از بیشترین سازگاری با دریافت کننده برخوردار بوده و احتمال پس زدن آن توسط بدن به حداقل برسد. توسعه فناوری های نوین در کنار فرهنگ سازی می تواند از میزان مرگ بیماران به خاطر عدم دریافت عضو پیوندی در زمان مناسب، تا حد زیادی بکاهد.
- 16
- 6
