به گزارش خبرآنلاین، سطح ماه از خاک و غبار پوشیده شده است و هیچ اتمسفری در آن برای نفس کشیدن انسانها وجود ندارد. ولی در آن مقدار زيادي اکسیژن وجود دارد. لایه بالایی و سطح ماه دارای اکسیژن است و فیلسوفان متوجه شدند که چطور آنرا استخراج کنند.
این فرآیند همچنين هیچ پسماندی تولید نمی کند و مقدار زيادي اکسیژن بهمراه آلیاژهای فلزی که همراه آن بوده دریافت می کند. این مواد میتوانند برای پایگاه هایی که در آينده ممکن است تشکیل شوند بسیار موثر باشند. سطح ماه از ماده ای به نام رگولیت (Regolith) پوشیده شده که بین ۴۰ تا ۴۵ درصد آنرا اکسیژن تشکیل می دهد و تقریباً فراوان ترین ماده به شمار می رود.
به گفته شیمیدان بت لوماکس، این اکسیژن یک منبع بسی ارزشمند است ولی از نظر شیمیایی بصورت اکسید در ماده های معدنی یا شیشه مثل محدود شده است که برای استفاده فوري در دسترس نیست.
لوماکس و تیم تحقیقاتی وی به علت ارزشمند بودن خاک به دست آمده از ماه، مستقیم بر روی آن آزمایشات را انجام نمی دهند و خاکی مثل آن، با تمام ماده های و ذرات موجود در آن شبيه سازي نموده اند و آزمایشات را بر روی آن انجام می دهند.
در گذشته هم برای بدست آوردن اکسیژن از ماه تلاش هایی صورت گرفته مثل، کاهش شیمیایی اکسید آهن با استفاده از هیدروژن به خاطر تولید آب و بعد الکترولیز آن برای جدا کردن هیدروژن از اکسیژن در آب یا فرایندی مانند آن با استفاده از متان به جای هیدروژن. ولی این تکنیک ها یا بیش از حد پیچیده بودند و یا بازده اندکی داشتند و گرمای بسیار زیادی برای آب کردن رگولیت احتیاج داشتند.
لوماکس و تیمش مستقیم به سراغ فرآیند الکترولیز رفتند. وی می گوید: این فرآیند به وسیله روشی به اسم الکترولیز نمک مذاب صورت می گیرد. این نخستین نمونه از پردازش مستقیم پودر به پودر رگولیت شبيه سازي شده برای استخراج اکسیژن است. همچنين فلزات باقی مانده در پایان آزمایش هم قابل استفاده هستند.
این فرآیند با بهره ۹۶ درصدی به پایان رسیده و این امکان را به ساکنان ماه می دهد تا از اکسیژن به دست آمده هم به عنوان سوخت و هم برای زنده ماندن از آن استفاده کنند.
- 21
- 6
