زیردریایی های آینده نیروی دریایی بریتانیا چگونه خواهند بود؟

نیروی دریایی بریتانیا از چندین طرح مفهومی برای زیردریایی های آینده این کشور، بعد از دهه ۵۰ میلادی قرن حاضر رونمایی کرده است.

در سال ۲۰۱۵، نیروی دریایی بریتانیا طرحی مفهومی از ناو جنگی ۲۰۵۰ خود را منتشر کرد. اکنون این نیرو از تیمی از مهندسان انجمن علم و فناوری مهندسی دریایی بریتانیا (UKNEST)، برای خلق طرح‌های مفهومی از زیردریایی های آینده این کشور پس از سال ۲۰۵۰ دعوت به همکاری کرده است. این زیردریایی های آینده که در آن‌ها از موجودات دریایی الهام گرفته شده، در دنیای آینده که رقابت شدیدی بر سر منابع درون اقیانوس‌ها وجود خواهد داشت، می‌بایست توانایی به انجام رساندن وظایف زیادی را داشته باشند.

امروزه شاید زیردریایی‌ها نسبت به ۴۰ سال پیش، پیشرفته‌تر شده باشند، اما طراحی کلی، ساخت و ماموریت ‌آن‌ها فرق زیادی نکرده است. اما در حالی که با ظهور قدرت‌های منطقه‌ای و حرکت صنعت و معدن از سواحل به سمت عمق اقیانوس‌ها، رقابت بر سر قلمرو دریایی در حال افزایش است، قرن ۲۱ قطعا با دوران جنگ سرد تفاوت زیادی خواهد داشت.

از آن‌جایی که این شرایط، چالش‌های نظامی جدیدی را ایجاد می‌کند، نیروی دریایی بریتانیا وظیفه‌ای را به UKNEST محول کرد تا با ارائه چندین طرح مفهومی، راه حل‌هایی برای بهره‌گیری از تکنولوژی‌های نوین برای مقابله با تهدیدات جدید و همچنین محافظت از منافع بریتانیا و آزادی دریانوردی این کشور پیدا کند. مهندسان جوان نیز با الهام از طبیعت و ترکیب تکنولوژی‌های روز و سیستم‌های پیشرفته، ایده‌هایی برای ساخت زیردریایی های آینده ارائه داده‌اند.

اولین و مهم‌ترین طرح از میان طرح‌های زیردریایی های آینده ، ناتیلوس ۱۰۰ است. این وسیله که ترکیبی از نهنگ و سفره‌ماهی است، یک زیردریایی فرماندهی است که نه تنها به عنوان یک مرکز اطلاعاتی عمل می‌کند، بلکه توانایی حمل تسلیحات مختلف را نیز دارد.

به لطف سامانه‌های خودکار پیشرفته و تکنولوژی‌های واسط مغز و رایانه که امکان کنترل همه چیز را با استفاده از افکار فراهم می‌کند، این زیردریایی تنها به ۲۰ خدمه نیاز خواهد داشت. در این زیردریایی به قدری از موجودات دریایی تقلید شده که حتی کنترل مسیر و عمق حرکت نیز با استفاده از باله‌هایی که مانند سفره‌ماهی واقعی حرکت می‌کنند انجام می‌شود.

بدنه آکریلی این زیردریایی که با پرینتر سه بعدی ساخته شده، با آلیاژ‌های مستحکمی ترکیب خواهد شد که مقاومت کافی در برابر فشار آب در عمق هزار متری را فراهم می‌کند و در عین حال باعث افزایش سرعت و پنهان‌کاری خواهد شد. برای افزایش پنهان‌کاری، ناتیلوس دارای یک پوسته عایق صدا است. این پوسته از پولک‌های بسیار نازک در حد نانومتر تشکیل شده که با مواد پیزوالکتریک پوشانده شده‌اند و باعث کاهش کشش آب بر روی بدنه (و در نتیجه کاهش صدا) و جذب امواج سونار خواهد شد.

قدرت ناتیلوس از پیشران دوگانه جلبکی-الکتریکی تامین می‌شود و دارای یک تونل بزرگ‌ است که همانند پنکه‌های بدون پره دایسون عمل می‌کند. در صورتی که به سرعت بیشتر نیاز باشد، باطری‌های نیروی کاسیمیر-پولدر که از اثر کوانتمی برای ذخیره انرژی استفاده می‌کنند، مقدار زیادی انرژی در سیکل‌های کوتاه فراهم می‌کنند.

ناتیلوس دارای لیزرهایی در جلو بدنه است که آب را تبخیر می‌کنند و با انجام عمل فراحفره زایی، زیردریایی را درون حبابی از هوا قرار می‌دهند و به افزایش سرعت ناتیلوس کمک می‌کنند. نتیجه همه تجهیزات ذکر شده حداکثر سرعت ۲۷۸ کیلومتر در ساعت برای این زیردریایی خواهد بود.

مارماهی یک وسیله بدون سرنشین زیرآبی است که به عنوان سنسورهای اصلی و حامل‌های سلاح ثانویه ناتیلوس عمل می‌کنند. این وسایل بدون سرنشین قابلیت عملکرد کاملا خودکار را دارند و از محفظه‌های سلاح که بر روی زیردریایی قرار دارند رها می‌شوند.

مارماهی همانطور که از نامش مشخص است، بر اساس موجودی با همین اسم طراحی شده، اما شباهت آن با مارماهی واقعی، چیزی بیش از اسم است. این وسیله بدنی پیچ خورده دارد که همانند مارماهی به شکل امواج سینوسی حرکت می‌کند و طراحان می‌گویند که این مسئله باعث می‌شود که در چشم دشمن، مارماهی یک موجود زنده دریایی به نظر برسد و قابل آن‌ها را فریب دهد.

مارماهی مانند برخی طرح‌های آزمایشی امروز، برای عملکرد به شکل پرتعداد طراحی شده که به واسطه لیزرهای سبز-آبی به یکدیگر متصل هستند و یک شبکه ارتباطی زیرآبی امن، برای برقراری ارتباط از صدها کیلومتر دورتر را شکل می‌دهند.

وظیفه مارماهی گوش دادن به صداهای حاصل از اختلالات الکترومغناطیسی برای کشف شناورهای دشمن و تشکیل شبکه‌ای از وسایل مجهز به هوش مصنوعی برای ارزیابی شرایط میدان نبرد است.

خود مارماهی چندین وسیله بدون سرنشین بسیار کوچک را حمل می‌کند که با استفاده از پرینتر سه بعدی و از جنس پلیمر‌های قابل حمل در آب شور ساخته شده‌اند (مشابه قرص‌های مخصوص ماشین ظرف‌شویی). این وسایل مانند مارماهی به صورت دسته جمعی فعالیت می‌کنند و برای انجام عملیات‌های تجسسی طراحی شده‌اند.

آن‌ها همچنین می‌توانند با تشکیل صفحات دفاعی در اطراف ناوها یا هر وسیله‌ی دریایی متعلق به بریتانیا از آن محافظت کنند و یا شناورهای متجاوز خارجی را برای بازگشت به‌ آب‌های بین المللی اسکورت کنند.

اما خصوصیت جالب آن‌ها این است که می‌توانند در هر زمانی که برایشان معین شود، در آب حل شوند. این مسئله نه تنها به آن‌ها امکان رفتن به ماموریت‌های یک طرفه به مناطق خطرناک، بدون خطر افتادن به دست دشمن را می‌دهد، بلکه از آن‌جایی که پس از حل شدن به موادی چسبناک تبدیل می‌شون، می‌توانند به محفظه‌های ورودی و خروجی آب روی سطح شناورهای دشمن بچسبند و آن‌ها را از کار بیاندازند.

ناتیلوس برای دفاع از خود به اژدر مجهز است، اما سلاح اصلی آن ماهی‌های پرنده‌اش هستند. این وسایل بدون سرنشین، سلاح‌هایی انطباق‌پذیر برای حمله به شناورهای سطحی، زیردریایی‌ها و اهداف روی خشکی هستند.

مانند مارماهی، ماهی‌های پرنده نیز از روی موجودی با همین اسم طراحی شده‌اند. باله‌های آن علاوه بر کمک به حرکت در آب، برای حرکت در هوا هم استفاده می‌شوند و پیشران آن ترکیبی از میکروتوربین‌ها و باطری‌های پلاسمایی است.

این طراحی به ماهی پرنده امکان تغییر سریع وضعیت از حالت پرواز به شنا کردن را می‌دهد و می‌تواند یا در نزدیکی سطح آب و یا در عمق کم زیر آب حرکت کند. این ناحیه بسیار پر صدا و دارای آشفتگی است که قفل کردن سونار و رادار بر روی ‌آن را بسیار مشکل می‌کند. ماهی پرنده می‌تواند هر زمان که رادار بر روی آن قفل کرد به زیر آب برود و هر وقت که سونار بر روی آن قفل کرد از آب بیرون بیاید.

می‌توان چند نوع سرجنگی شامل سرجنگی انفجاری معمولی، خوشه‌ای، فرستنده موج انفجار، و سرجنگی الکترومغناطیسی را بر روی ماهی پرنده سوار کرد.

به گفته کاپیتان شارون مالکین، سرپرست نوآوری نیروی دریایی بریتانیا:موفقیت نیروی دریایی بریتانیا به مهارت‌ها و تخصص‌هایی بستگی دارد که ما را همیشه یک پله از رقبای‌مان جلوتر نگه دارد، به همین دلیل است که نیروی دریایی با همکاری UKNEST زیردریایی های آینده را معرفی کرده است. این طرح‌ها نشان می‌دهند که بریتانیا، دیدی خلاقانه نسبت به وضعیت آینده دنیای زیر آب دارد. این که این دنیا چگونه خواهد بود و نیروی دریایی بریتانیا چه نقشی در آن خواهد داشت. مهم‌تر از آن این است که ما می‌خواهیم نسل آینده دانشمندان و مهندسان بریتانیایی نگاهی جسورانه‌تر نسبت به آینده داشته باشند.