به گزارش آنا به نقل از UPI، این آرامگاه متعلق به یکی از حاکمان باستانی واکا یا ال پرو، پایتخت مایاها در دوران تمدن کلاسیک، است که در شمال غرب گواتمالا امروزی قرار دارد.
دیوید فریدل، دیرینه‌شناس دانشگاه واشنگتن، در این باره گفت: «مایاها در دوران تمدن کلاسیک، حاکمان خود را الهی می‌دانستند و حتی پس از مرگ، آنها را روح‌های زنده تلقی می‌کردند».
فریدل نحوه تدفین و محل استراحتگاه ابدی این حاکمران را شبیه به روش تدفین شاهان انگلیسی در کلیسای جامع قدیمی وینچستر، کلیسای سلطنتی اصلی، می‌داند.
باستان‌شناسان در کنار حاکمان دفن شده، تعدادی مصنوعات شامل ظروف سرامیکی، صدف‌های حلزون، آذین‌هایی از جنس جید و گردنبندی حکاکی شده به شکل کروکودیل پیدا کردند.
تجزیه و تحلیل‌ها از سرامیک نشان می‌دهد که قدمت این مقبره به سال ۳۰۰ تا ۳۵۰ میلادی بازمی‌گردد که آن را قدیمی‌ترین آرامگاه کشف‌شده از واکا می‌کند. محققان پیش از این مقبره‌هایی متعلق به قرن پنجم، ششم و هفتم میلادی نیز پیدا کرده بودند.
مرد تدفین شده در این آرامگاه به احتمال زیاد یکی از حکمرانان اولیه از دودمان «واک» است. متون تاریخی نشان می‌دهد که این دودمان در قرن دوم میلادی به اوج قدرت خود رسیده است.
محققان همچنین بقایایی از مرد دیگری، که در همان نزدیکی دفن شده بود، را کشف کردند؛ آنها بر این باورند که این شخص شاه «ت چان آخ»، حاکم واک از قرن چهارم میلادی، است.
آرامگاه تازه کشف شده، یک ماسک نقاشی شده از سنگ جید را نشان می‌دهد که حاکم باستانی را با دسته‌ای موی طلایی روی پیشانی‌اش به تصویر می‌کشد. موها نماد صلیب یونانی نشانه‌گذاری شده که در زبان مایایی باستانی به معنای «زرد» و «گرانبها» ترجمه می‌شده است. باستان‌شناسان صلیب را زیر حاکم دفن شده پیدا کردند.
شهر واکا در نزدیکی تیکال، مشهورترین شهر مایایی گواتمالا و سایت باستان‌شناسی، قرار دارد. محققان پیش از این ماسک‌های مشابهی را در آرامگاه‌های سلطنتی متعلق به قرن اول میلادی کشف کرده بودند.
مترجم: هانا حیدری
- 19
- 6
