به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، شرکت طراح سیستم توسعه دید خودروهای موسوم به "ولوداین"(Velodyne) اعلام کرد که یک سنسور لیدار لیزری جدید ۱۲۸ کاناله معرفی کرد که طولانی‌ترین و بالاترین وضوح در بازار را دارد.
حسگرهای لیدار برای ارائه زمان واقعی نقشه برداری سه‌بعدی و تشخیص شی در بسیاری از سیستم‌های بدون راننده استفاده می‌شود.
ولوداین در سال ۲۰۰۵ اولین سنسور لیدار سه‌بعدی چرخشی در زمان واقعی را برای برنامه‌های کاربردی امنیتی ایمنی خودرو توسعه داده و اختراع کرد.
اولین کاربرد آن در آن سال در پروژه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی آمریکا(DARPA) بود که در آن خودروهای خودران در یک مسابقه رقابت کردند.
از آن به بعد، توانایی فزاینده سنسورهای ولوداین روی هزاران خودرو در سراسر جهان نصب شده است و در حال حاضر ارائه فناوری مرکزی را برای چندین برنامه توسعه خودروی خودران به عهده دارد.
پرچمدار جدید ولوداین به نام "VLS-128" ادعا شده که قدرت تفکیک ۱۰ برابری نسبت به مدل پیشین شرکت(HDL-64) دارد.
همچنین با افزایش دو برابری تعداد کانال‌ها، تراکم کانال سه برابر شده است. وضوح زوم نیز دو برابر شده است که آن را قادر می‌سازد تا اشیا را به راحتی تشخیص دهد و آنها را دقیق‌تر شناسایی کند.
برد این دستگاه ۳۰۰ متر است و داده‌های با وضوح بالا آن را قادر می‌سازد تا مستقیما بدون ترکیب سنسور اضافی اشیا را شناسایی کرده و پیچیدگی محاسباتی را کاهش دهد.
با وجود افزایش قدرت تفکیک، VLS-128 حدود یک سوم HDL-64 وزن دارد و دارای تکنولوژی تنظیم خودکار است که به طور پیش فرض در سایر محصولات ولوداین نصب خواهد شد.
ولوداین ادعا می‌کند که علاوه بر توانایی‌های این دستگاه در محیط‌های شهری با سرعت کم، به وسایل نقلیه شخصی در سرعت‌های بالا نیز کمک می‌کند. VLS-128 دستگاهی است که همه موارد را برای یک خودروی کاملا خودران در نظر گرفته و فراهم کرده است.
"دیوید هال" مدیرعامل و موسس شرکت می‌گوید: ما فکر می‌کنیم بزرگترین مشکل حل نشده برای خودروهای خودران در سرعت‌های بالا در بزرگراه‌ها، اجتناب از برخورد با موانع و زباله‌های کف جاده است. این کار دشوار است، زیرا سیستم باید مسافت بیشتری از مسیر پیش روی خود را رصد کند. خودروی خودران باید در صورت امکان لاین عوض کند و این کار را ایمن انجام دهد.
وی افزود: زباله اغلب جاده‌ها، تایرهای تکه تکه شده کامیون‌ها است. تشخیص این موانع به خصوص در شب، حتی برای سنسورهای لیدار چالش برانگیز است. خودروهای خودران به دید بیشتر، با نقاط ابری متراکم‌تر و تکرار لیزری بالاتر نیاز دارند.
لیدار (Lidar) یکی از فناوری‌های سنجش از راه دور است که از طریق روشن کردن هدف با لیزر و تجزیه و تحلیل نور منعکس‌شده، فاصله‌ها را اندازه‌گیری می‌کند.
فناوری لیدار مشابه اصول رادار کار می‌کند که بعضی اوقات نیز رادار لیزری نامیده می‌شود. اختلاف اصلی بین لیدار و رادار در واقع نوع طول موج‌های تابشی مورد استفاده است.
رادار از طول موج‌هایی در ناحیه رادیویی استفاده می‌کند، در حالی که لیدار طول موج‌های لیزری بکار می‌برد.
روش متداول برای تعیین کردن فاصله تا یک جسم یا سطح، استفاده از پالس‌های لیزری است. مانند فناوری رادار که از امواج رادیویی استفاده می‌کند و فاصله تا جسم با اندازه‌گیری اختلاف زمانی بین ارسال پالس و دریافت پالس بازتابی تعیین می‌شود.
فناوری لیدار در زمین‌شناسی، باستان‌شناسی، گیتازمین‌شناسی، لرزه‌سنجی، جنگل‌داری، ارزیابی فاصله دور و فیزیک هواشناسی کاربرد دارد. کاربرد لیدار شامل ALSM (لیزر هوابرد نگاشت ردپا)، ارتفاع سنجی به وسیله لیزر یا لیدار برای تهیه «نقشه عوارض‌نما» است.
اسم مخفف دیگری به شکل "LADAR" (آشکارسازی لیزر و مسافت‌یابی) معمولا در زمینه نظامی استفاده می‌شود. واژه رادار لیزری، نیز استفاده می‌شود، اگرچه لیدار از ریزموج با امواج رادیویی استفاده نمی‌کند که برای رادار تعریف شده است.
تفاوت اولیه بین لیدار و رادار این است که لیدارها از امواج الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند که طول موج‌های کوچک‌تری دارند.
لیدارها عمدتا از طول موج‌های مرئی، فروسرخ نزدیک یا فرابنفش استفاده می‌کنند.
در کل این امکان وجود دارد که جسمی با اندازه‌ای تقریبا برابر طول موج یا بزرگتر از آن را مجسم کرد؛ بنابراین لیدار ذرات کلوئیدی موجود در هوا یا مایع و ذرات ابر حساس است و کاربردهای زیادی در تحقیقات هواشناسی و جوشناسی دارد.
ولوداین می‌گوید فروش این محصول تا پایان سال جاری آغاز خواهد شد.
- 18
- 4
