به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، عموما در نظر ما این طور است که بیشتر انسان ها عمر بیشتری نسبت به ماهی ها دارند و یک گونه از آن ها موسوم به "تهی خارها" که عمری نسبتا طولانی دارد، تقریبا ۲۰ سال عمر می کند.
اما یک تحقیق جدید که در مجله Current Biology منتشر شده است، نشان داد که" تهی خارها" نیز مانند کوسه های اعماق دریا در واقع میتوانند یک قرن هم عمر کنند و روند پیری آن می تواند با تغییرات آب و هوایی مرتبط باشد.
دانشمندان علائم موجود در مقیاس نمونه های موجود در موزه را مورد بررسی قرار دادند که بی شباهت به ارزیابی حلقه های درخت برای تعیین سن درختان نبود. محققان فکر می کنند که این ماهی های دارای طول عمر صد ساله تنها در اواخر میانسالی تولید مثل می کنند.
محققان پس از بررسی دو جنین دریافتند که هر دو تقریباً پنج ساله هستند! درست خواندید، جنین های "تهی خار" میتوانند پنج سال قبل از تولد زندگی کنند.
تهی خار یا سیلَکانت (Coelacanth) راسته ای کمیاب از ماهی ها است که باستانی ترین ماهی های گوشتی باله زنده را تشکیل می دهند. از آنجا که تهی خارها تنها دو گونه زنده دارند و هر دو گونه نیز با انقراض روبرو هستند این راسته در معرض خطرترین راسته جانوری در جهان دانسته شده است.
پیش از این باور بر این بود که تهی خارها در کرتاسه پسین منقرض شده اند، تا اینکه در سال ۱۹۳۸ گونه ای از آن ها در نزدیکی کرانه های آفریقای جنوبی یافت شد. تهی خارها طی حدود ۴۰۰ میلیون سال گذشته تغییر کمی کرده اند و به این خاطر پیش از این آنها را یکی از فسیل های زنده به شمار می آوردند اما پژوهش های اخیر نشان داده که تفاوت های زيادي در بدن تهی خارهای مختلف وجود دارد.
"کلیگ ماهه" دانشمند واحد تحقیقات شیلات دریای شمال در فرانسه گفت: بنظر میرسد که "تهی خار" یکی از کندترین روندهای پیری را در میان ماهی ها و نزدیک به کوسه های دریای عمیق داشته باشد.
این روند کند پیری در سایر موجودات دارای عمر طولانی معمول است، ولی در ماهی ها عادی نیست.
" ماهه" توضیح داد: گونه های دارای عمر طولانی که با پیری آهسته و باروری نسبتاً کم شناخته میشوند، به دلیل میزان جایگزینی بسیار پایین در معرض اغتشاشات طبیعی یا انسانی بسیار آسیب پذیر هستند.
یکی از دلایل افزایش سن در انسان به تکثیر دی ان ای مربوط می شود." تلومرها" درپوشی در انتهای هر رشته دی ان ای هستند که از کروموزوم های ما محافظت می کنند و آن ها بخشی حیاتی از سلول های انسان هستند. رشته های دی ان ای بدون این درپوش، آسیب دیده و این آسیب موجب کاهش کارایی سلول ها می شود.
هر بار که سلول انسانی خود را کپی می کند، تلومرها از بین می روند. بنابراین بطور طبیعی، یک ایده برای طولانی کردن یا افزایش عمر، شامل کند کردن فرسایش تلومرها و در نتیجه کاهش میزان فرسایش دی ان ای است.
این مطالعه جدید، دی ان ای "تهی خار" را مورد بررسی قرار نداد، در عوض شواهد خارجی شامل بررسی سن و تجزیه و تحلیل گردش خون در این موجودات را بررس کرد. "ماهه" گفت:بررسی های ما نشان داد که طول عمر (Longevity) تهی خارها حداکثر پنج برابر بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد، است و عمر این موجودات میتواند به یک قرن هم برسد. دلیل آن نیز این است که یک عامل بیولوژیکی در طول طول عمر غیرمعمولی این موجودات می تواند تلومرهای آنرا درگیر کند.
"ماهه" ادامه داد: اطلاعات جدید ما در مورد زیست شناسی و تاریخچه زندگی تهی خارها برای حفاظت و مدیریت این گونه حیاتی است. تجزیه و تحلیل میکروشیمیایی این موجودات امکان دارد رابطه ای بین پیری کند و دما( تغییرات اقلیمی) را مبنی بر اینکه عوامل محیطی بطور بالقوه در روند پیری تأثیر می گذارد، نشان دهد.
- 14
- 1
