به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، "پروژه پاکسازی اقیانوس" (Ocean Cleanup Project) که از سال ۲۰۱۳ برای تمیز کردن پلاستیک ها از دریاها آغاز شد، تغییرات زيادي در طراحی سیستم های جمع آوری زباله ایجاد کرده است. جدیدترین نمونه این سیستم ها امکان دارد مهم ترین آن ها باشد زیرا پژوهشگران از طرحی که بر نیروهای اقیانوس مبتنی است، به طرحی روی آوردند که روش بسیار کارآمدتری را ارائه می دهد.
ایده ورای پروژه پاکسازی اقیانوس (Ocean)، در اصل لنگر انداختن یک سیستم بزرگ شناور به شکل "U" در بستر دریا بود که از جریانات اقیانوس برای جمع آوری زباله های پلاستیکی استفاده می کند. نسخه های بعدی، بر جریان، امواج و باد مبتنی بودند و با زباله های پلاستیکی، اختلاف سرعت داشتند که با حرکت سیستم در آب، امکان جمع شدن آن ها فراهم شد.
در هر حال، آزمایش این روش در "زباله دان بزرگ اقیانوس آرام" (Great Pacific Garbage Patch) نشان داد که این طرح کاملاً کار نمی کند زیرا سیستم برای حفظ سرعت موردنیاز تلاش می کند تا به جمع آوری زباله بپردازد. بنابراین پژوهشگران، سیستم را ارتقاء دادند که مهم ترین آن ها برای حفظ سرعت ثابت طراحی شده بود.
پژوهشگران در حال حاضر ، ایده یک سیستم منفعل را کنار گذاشتند تا سیستمی ارائه دهند که مبتنی بر نیروی محرکه فعال است. ایده آن ها این است که پلاستیک های جمع آوری شده را به منطقه ای دورتر انتقال دهند. یکی دیگر از مزایای پروژه پاک سازی اقیانوس این است که از نظر تجاری مقیاس پذیری بیشتری دارد.
این سیستم جدید موسوم به "جنی" (Jenny)، نخستین سیستم پروژه پاک سازی اقیانوس در مقیاس بزرگ است. این سیستم برای نخستین بار طی این هفته در زباله دان بزرگ اقیانوس آرام بکار گرفته شد و طی ۶۰ هفته آینده، ۷۰ آزمایش جداگانه را پشت سر خواهد گذاشت. پژوهشگران تصمیم دارند به واسطه این آزمایش ها نه تنها به طرح خود اعتبار بدهند، بلکه نشان دهند که اثرات این طرح بر محیط زیست محدود است، مشکلات ایمنی به همراه ندارد و میزان قابل توجهی از زباله را جمع آوری می کند.
- 14
- 4
