به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، مجموعه ای باورنکردنی از موجودات مشهور به "بزرگ زیاگان" متعلق به آخرین عصر یخبندان از جمله یک ماموت پشمالو و کرگدن که قدمت آن ها به ۶۰ هزار سال میرسد در غاری موسوم به "دوون" کشف شدند.
اصطلاح بزرگ زیاگان (megafauna) به جانوران بزرگ یا عظیم الجثه گفته می شود. این ها جانورانی هستند که وزنی بیش از ۴۵ کیلوگرم (در بعضی منابع ۱۰۰ کیلوگرم) دارند. همچنین در منابع دانشگاهی، بزرگ زیاگان اغلب به آن گروهی از جانوران که جثه ای بزرگتر از انسان دارند و نیز اهلی نشده اند، اطلاق می شود. این اصطلاح به ویژه در اشاره به جانوران بزرگ جثه ساکن بر زمین در دوران پلیستوسن، همچون ماموت ها به کار می رود. بیشتر این جانوران در شمال اوراسیا، قاره آمریکا و استرالیا در حدود ۱۰ تا ۴۰ زار سال پیش منقرض شدند.
باور بر این است که بزرگ شدن جثه بسیاری از جانوران به دلیل نیاز به تطابق با شرایط آب و هوایی سرد زمین در دوره های یخ بندان بوده است. زمان انقراض بیشتر این گونه ها در انتهای دوران واپسین یخبندان زمین از این نظریه پشتیبانی می کند. نزدیک ۱۰ هزار سال پیش ، واپسین ماموت ها و کرگدن های پشمالو به دلیل از دست رفتن محیط زندگی شان منقرض شدند. آن ها که به زندگی در توندراهای وسیع عادت داشتند، با گرم شدن هوا و کنار گذاشته شدن تدریجی این زیستگاه ها با جنگل های با درختان پهن برگ از میان رفتند.
اصطلاح "بزرگ زیاگان" به معنی حیوانات بزرگ، در حالی که برخی از آنها مانند فیل ها امروزه نیز وجود دارند، معمولاً با آنهایی که در اواخر دوره پلیستوسن رشد کرده اند، مانند ماموت ها مرتبط است.
بقایای این موجودات تازه کشف شده طی بررسی های عمق زمین در منطقه" شرفورد نیو تاون" در بندر" پلیموث" در انگلیس پیدا شده است.
گونه های دیگری که در نزدیکی معدن شرفورد یافت شدند، عبارتند از کفتار، اسب، خرگوش، روباه قرمز، گوزن شمالی و گرگ.
قدمت این نمونه ها به دوران آخرین عصر یخبندان بازمی گردد؛ دوره ای ماقبل تاریخ در بریتانیا که در آن آب و هوا بطور قابل توجهی سردتر از امروز بود.
آخرین عصر یخبندان که از حدود ۱۱۵ هزار سال پیش تا حدود ۱۱ هزار و ۷۰۰ سال پیش رخ داد، آخرین یخبندان، جزیی از الگویی بزرگتر از یخبندان و دوره های میان یخچالی است که با اسم یخبندان کواترنری شناخته می شود و پیشینه آن به دو میلیون و ۵۸۸ هزار سال پیش بازمی گردد. در آخرین عصر یخبندان، آخرین بیشینه یخچالی در ۲۲ هزار سال پیش روی داده است.
از دید باستان شناسی انسانی، آخرین عصر یخبندان در دوره پارینه سنگی و اوایل میان سنگی روی می دهد. زمانی که رویدادهای یخبندانی آغاز می شود، انسان خردمند در عرض های جغرافیایی پائین تر محاصره می شود و از ابزارهایی استفاده می کند که نسبت به ابزارهای کاربردی نئاندرتال ها در غرب و مرکز اوراسیا و ابزارهای انسان راست قامت در آسیا قابل مقایسه بود. در اواخر این رویداد، انسان های خردمند به اوراسیا و استرالیا مهاجرت می کنند. داده های ژنتیکی و باستان شناسی می گویند که انسان های پارینه سنگی برای چیرگی بر عصر یخبندان به سرزمین هایی رفتند که درخت های با فاصله از هم داشتند و در جاهایی توزیع شدند که نور و مواد اولیه لازم برای فتوسنتز وجود داشت و از ورود به جنگل های انبوه خودداری کردند. فرار از یخبندان در ۱۵ هزار سال پیش باعث شد تا انسانها از آسیا به آمریکا مهاجرت کنند.
در آخرین عصر یخبندان، سطح دریا ۱۲۰ متر پایین تر از سطح فعلی خود بود و حداقل در ۱۰۰ سال گذشته ، سطح دریا سالانه با حداقل سرعت ۱.۸ میلیمتر افزایش یافته است.
به گفته محققان، این اکتشافات «استثنایی» بینش جدیدی در مورد اکوسیستم های عصر یخبندان در بریتانیا و زنجیره های غذایی آن ها ارائه می دهد. به طور خاص، تجزیه و تحلیل گونه های گیاهخوار ممکن است بینش هایی را در مورد گونه های گیاهی محلی آن زمان ارائه دهد که امروزه شواهد مستقیم کمی از آنها باقی مانده است.
این تجزیه و تحلیل جدید برای اولین بار توسط "کنسرسیوم شرفورد" قبل از شروع ساخت یک شهرک ۵۵۰۰ خانه ای در ماه اوت ۲۰۱۵ آغاز شد و از آن زمان تاکنون ادامه دارد.
" دانکن ویلسون" مدیر اجرایی این پروژه می گوید: این کشف استثنایی است. یافتن بقایایی از چنین طیفی از گونه ها در اینجا در "دِوون" به ما بینشی درخشان از حیواناتی می دهد که هزاران سال قبل در عصر یخبندان در بریتانیا می زیستند و همچنین درک بهتری از محیط در آن زمان به ما می دهد.
او ادامه داد: ما خوشحالیم که این بخش مهم از تاریخ ما برای نسل های آینده حفظ خواهد شد.
بقایای این حیوانات به دقت مورد بررسی قرار گرفته و از عمق زمین خارج شده است و اکنون در حال انجام کارهای تجزیه و تحلیلی و حفاظتی است.
انتظار میرود که پس از تکمیل تحقیقات، تمام یافته ها به موزه "The Box" سپرده شود که موزه ای در" پلیموث" است که تنها چند کیلومتر از محل کشف نمونه ها در "شرفورد" فاصله دارد.
" ویکتوریا پومری" مدیر این موزه می گوید:این کشف شگفت انگیزی است. ما در حال حاضر نمونه های جذابی در موزه متعلق به این دوران داریم که برخی از آن ها الهام بخش اسکلت بسیار محبوب ماموت (Mammoth) پشمالو و شیر غارزی هستند که در گالری تاریخ طبیعی خود به نمایش گذاشته ایم.
او ادامه داد: هنگامی که کار تجزیه و تحلیل تمام شد، مراقبت و نمایش این یافته های تازه کشف شده متعلق به عصر یخبندان در موزه، افتخار بزرگی خواهد بود.
"کنسرسیوم شرفورد" می گوید منطقه ای که این بقایای در آن پیدا شده است، محافظت خواهد شد، اما اجازه دسترسی به عموم مردم در این سایت زیرزمینی داده نخواهد شد، زیرا امن نیست.
" راب بورن" که باستان شناس است، می گوید:ساخت و ساز در شرفورد تنها دلیلی است که این کشف حاصل شده است و قابل توجه است که آن ها تاکنون بدون آسیب باقی مانده اند. یافتن چنین مجموعه ای که برای مدت طولانی دست نخورده، یک اتفاق ویژه است، چرا که وجود حیوانات کامل یا نیمه کامل، بسیار نادر است.
او ادامه داد: ما مشتاقانه منتظر رسیدن به مرحله ای هستیم که بتوان این اکتشافات را به اشتراک گذاشت و نمایش داد تا همه بتوانند اطلاعات بیشتری در مورد گذشته دور زمین پیدا کنند.
محققان می گویند، مطمئن نیستند که آیا همه این موجودات کشف شده در این غار در یک زمان با هم زندگی می کرده ند یا خیر. این احتمال وجود دارد که موجودات در گودالی افتاده باشند و نتوانسته باشند فرار کنند.
از طرف دیگر ممکن است این حیوانات در جای دیگری مرده باشند و استخوان های آن ها به تدریج توسط آب در طول زمان به این محل آورده شده باشد.
"بورن" می گوید: این منطقه در آن زمان بسیار متفاوت بوده است. این منطقه ای بوده که در آن ماموت ها و دیگر موجودات رشد می کردند و در فواصل زيادي در منظره ای که بسیار متفاوت از اکنون به نظر میرسید، پرسه می زدند.
او ادامه داد: این تحقیق توسط بهترین تیم حرفه ای باستان شناسی که می توانستیم جمع آوری کنیم، در حال انجام است و تیمی را تشکیل داده است که هفته های متوالی در زیر زمین کار کردند تا بقاياي بدن موجودات را بازیابی کنند و با نهایت دقت نمونه برداری کنند.
او افزود: این یافته ها بدون همکاری کامل توسعه دهندگان و سازندگان شهرک و رویکرد اعتنا به باستان شناسی ممکن نبود.
- 16
- 5
