به گزارش ایسنا به نقل از ساینس فوکوس، دانشمندان "دانشگاه سیچوآن" (Sichuan University) چین، رباتی به شکل ماهی ساخته اند که میتواند قطعات ریز زباله های پلاستیکی را جمع آوری کند. این ربات از نور لیزر استفاده می کند تا دم خود را بچرخاند و بدنه ای دارد که می تواند مولکول های موجود در میکروپلاستیک ها را جذب کند و باعث می شود هنگام شنا کردن به آن بچسبند.
در ساخت این ماهی رباتیک تا حدودی از زندگی دریایی الهام گرفته شده است. بدن متحرک آن، ساختاری شبیه به یک ماده طبیعی قوی و منعطف دارد که در سطح داخلی صدف یافت می شود. این سطح داخلی، "مادر مروارید" (Mother- of- pearl) نامیده می شود.
مادر مروارید، یک ماده لایه لایه است که در زیر میکروسکوپ، تقریباً به شکل یک دیوار آجری دیده می شود. پژوهشگران در طراحی ماهی (Fish) رباتیک خود، از این ساختار تقلید کرده اند؛ زیرا ساختار لایه لایه، ماهی را قادر می سازد تا دم خود را حرکت دهد و همچنین، استحکام کلی آن را بادوام تر می کند.
اکنون که پژوهشگران ثابت کرده اند مفهوم روبوماهی کارآیی دارد، سعی دارند توانایی آنرا توسعه دهند تا از آن برای غواصی عمیق تر و خارج کردن میکروپلاستیک های بیشتری از اقیانوس (Ocean) استفاده کنند.
همه اقلام حاوی پلاستیک میتوانند زباله های پلاستیکی در مقیاس میکروسکوپی را منتشر کنند که به آنها میکروپلاستیک گفته می شود. این قطعات کوچک که اندازه آن ها به کم تر از پنج میلی متر میرسد، در کف دریا جمع می شوند. موجودات دریایی ممکن است میکروپلاستیک ها را با غذا اشتباه بگیرند و این مواد در دستگاه گوارش آنها گیر کنند. از آنجا که پوشش برخی از پلاستیک ها تحلیل می رود ، می تواند مواد شیمیایی سمی را در آب منتشر کند و به مسمومیت جانداران دریایی منجر شود.
هیچکس دقیقا نمی داند چقدر پلاستیک در اقیانوس های جهان وجود دارد. آمار منتشرشده در سال ۲۰۱۵ نشان داد که سالیانه بین ۴.۸ تا ۱۲.۷ میلیون تن پلاستیک به دریاها وارد می شود.
اگرچه کاهش زباله های پلاستیکی و تصفیه فاضلاب پیش از رسیدن به اقیانوس میتواند میزان میکروپلاستیک ها را در دریا به حداقل برساند، اما تمیز کردن آب آلوده، کار دشواری است. ذرات ریز می توانند در اعماق دریا و شکاف های کف دریا قرار بگیرند؛ یعنی مناطقی که دسترسی به آنها با استفاده از ربات های بزرگ و غیر قابل انعطاف ، دشوار است.
طول روبوماهی جدید، تنها ۱۵ میلی متر است. طراحی هوشمندانه روبوماهی به آن امکان می دهد تا با استفاده از منبع نور به عنوان نیروی خود، در همه جهت ها شنا کند. هنگامی که لیزر به دم ماهی تابیده می شود، شکل ماده سازنده را تغییر می دهد و به خم شدن آن منجر می شود. انجام دادن این کار برای چندین بار متوالی باعث می شود که دم ماهی بچرخد و روبوماهی بتواند تا ۲.۶۷ برابر طول بدن خود در ثانیه شنا کند.
بدنه روبوماهی حاوی ملکول هایی است که کمی بار منفی دارند تا بخش هایی از میکروپلاستیک ها را که دارای بار مثبت هستند، جذب کنند. این بدان معناست که روبوماهی آن قدر چسبنده است که برای جمع کردن میکروپلاستیک ها، نیازی به نزدیک شدن به آن ها ندارد.
با وجود این نتایج، پژوهشگران در حال حاضر روبوماهی را فقط روی میکروپلاستیک هایی آزمایش کرده اند که روی آب شناور هستند. آزمایش بعدی این است که بررسی شود آیا روبوماهی می تواند پلاستیک را در منطقه ای چالش برانگیز مانند کف دریا جذب کند یا خیر.
- 17
- 4
