علت مرگ همسترها مشخص شد

همستر از محبوب ترین حیوانات خانگی در سراسر جهان است و معمولا به دلیل بامزگی، نگهداری آسان، عمر کوتاه، و درس های ارزشمندی که از تعهد و مسوولیت پذیری به خانواده ها می دهد و آنان را برای پذیرش حیواناتی با نیازهای بیشتر، مثل توله سگ یا بچه گربه، آماده می کند، به کودکان (هدیه) داده می شود.

این جونده کوچک کاملاً رضایت مندانه روزها درون چرخ می دود یا در لوله های پلاستیکی هزارتویی پیچیده، پرسه می زند و به شرط آنکه خاک اره تازه، آب آشامیدنی، و مخلوط بذر در اختیارش قرار گیرد، به ندرت از چیزی شکایت می کند.

با این حال، تا به حال تحقیقات نسبتا کمی در مورد خطراتی انجام شده است که سلامت و رفاه این جانور را تهدید می کند، و این یعنی اگر ناگهان بمیرد یا دامپزشک تشخیص دهد که به بیماری لاعلاجی مبتلا شده، ممکن است صاحب جوان و حساسش به شوک ناراحت کننده ای دچارشود.

موضوع مطالعه جدید وت کامپس (VetCompass) کالج سلطنتی دامپزشکی- آروی سی (RVC)، که یافته های آن روز پنج شنبه (۳۰ ژوئن- ۹ تیر) منتشر شد، دقیقا یافتن اطلاعات بیشتر در مورد بیماری های همستر معمولی بود؛ موضوعی که خود این حیوانات معمولاً ترجیح می‌دهند برای پرهیز از افشای نقطه ضعف شان در برابر شکارچیان، آنرا پنهان کنند. این تحقیق با هدف آماده سازی بهتر خانواده ها برای رویارویی با مرگ ناگزیر حیوان خانگی شان انجام شد.

با توجه به اینکه میانگین طول عمر این موجودات حدود یک و یک چهارم سال یا ۲۱ ماه است، عمر آنها اغلب خيلي زودتر از توقع به پایان می رسد.

این مطالعه بزرگترین پژوهش در نوع خود بود که تا امروز در سراسر جهان انجام شده است و محققان در آن سوابق بالینی تقریبا چهار هزار همستر تصادفی و ناشناس را بررسی کردند، که گونه همستر سوری یا طلایی، با ۷۳.۵ درصد، بیشترین موارد را بخود اختصاص می داد و پس از آن همستر «کوتوله سفید زمستانی» یا «جانگریان» (Djungarian) با ۱۳.۸ درصد، و همستر «روبروفسکی» (Roborovski) با ۶.۴ درصد بود.

محققان از این داده ها برای مشخص کردن شایع ترین علل مرگ این حیوان استفاده کردند و پاسخ ها به راستی بسیار ناخوشایند بود.

(در این بررسی) مشخص شد که محتمل ترین اختلال کشنده، سندرمی با نام ناخوشایند «دم خیس» (wet tail) است؛ عفونتی باکتریایی ناشی از استرس که اغلب به علت نارضایتی از شرایط زندگی یا نحوه رسیدگی ایجاد می شود و دلیل مرگ ۷.۳۳ درصد از همسترهای مورد مطالعه به دلیل کم آبی در نتیجه ابتلا به اسهال بود.

شاید ناخوشایندتر از عامل اول، دومین مورد رایج بود، یعنی مرگ بر اثر جراحات ناشی از گاز گرفتن های حاصل از نزاع های خشونت آمیز بر سر قلمرو با دیگر همسترها، که عامل ۵.۸۸ درصد موارد مرگ و میر بود.

چه بسا این جنگ سالاران کوچک پشمالو آنقدرها هم نازنازی نباشند.

سه علت دلیل اصلی دیگر، عبارت بود از رشد بیش از حد ناخن ها (۴.۱۳ درصد)، رشد بیش از حد دندان های جلو (۳.۹۸ درصد)، و آسیب های روانی (۳.۸ درصد) که همه آنها به اندازه قبلی ها ناخوشایند بودند.

دکتر دن اونیل استادیار همه گیر شناسی جانوری کالج سلطنتی دامپزشکی و نویسنده اصلی این مقاله، گفت: «اکنون پدر و مادرها می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا در مورد مدت عمر همسترهاشان و رایج ترین شرایطی که باید برای حفظ سلامت این موجودات دلپسند در نظر بگیرند، توقعاتی واقع نگرانه داشته باشند.»

جاستین شاتون، رییس انجمن دام پزشکی بریتانیا، افزود: «همستر میتواند حیوان خانگی خوبی باشد، ولی شناخت و رعایت نیازهای رفاهی خاصی که دارد، مانند شب بیداری، مهم است و هم صاحبان و هم دامپزشکان باید از نشانه های معمول ناخوشی آن ها آگاه باشند تا دریابند که چه هنگام باید برای درمان آنها اقدام کنند.»

« بهتر است قبل از آوردن حیوان خانگی با دامپزشک مشورت کنیم تا اطمینان یابیم که حیوان مناسبی برای تمام کسانی که مسئولیت نگه داری آنرا به عهده می گیرند، انتخاب کرده ایم.»