از آنجایی که آهن میتواند جمعیت جلبک های اقیانوسی را به شدت افزایش دهد، بارور کردن اقیانوس ها با آهن می تواند به حذف یک گیگاتن کربن دی اکسید در سال کمک کند.
به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، دانشمندان با هدف جلوگیری از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی، طرحی را برای پر کردن اقیانوس های جهان با فیتوپلانکتون طراحی کرده اند. این یک نوع مهندسی زمین متمرکز بر دریاها به جای آسمان است که به توانایی اقیانوس برای جذب مقادیر زيادي کربن دی اکسید و حل طبیعی آن متکی است، در حالیکه بر خلاف سایر اشکال مهندسی زمین، این روش مهندسی شامل مواد شیمیایی مضر نیست.
فیتوپلانکتون ها مانند کاری که گیاهان مستقر در خشکی برای تولید اکسیژن انجام می‌دهند، بطور طبیعی از کربن دی اکسید و نور خورشید (Sunlight) برای فتوسنتز استفاده می کنند. در واقع، فیتوپلانکتون ها عامل تقریبا ۵۰ درصد اکسیژن موجود در جو ما هستند.
مهندسی زمین یا مهندسی آب و هوا، مداخله عمدی در مقیاس بزرگ در سیستم های طبیعی زمین برای مقابله با تغییرات آب و هوایی است.
بنابر تعریف آکادمی ملی علوم آمریکا، مهندسی آب و هوا عبارت است از دخالت بزرگ مقیاس و تعمدی انسان در سامانه اقلیم زمین که عمدتاً با هدف مقابله با گرمایش جهانی (Global warming) صورت می گیرد. نوعی از مهندسی اقلیم در مقیاس بزرگ با تزریق مواد شیمیایی به لایه استراتوسفر جو زمین امکان پذیر است. این کار با هدف بازتاب بخشی از تابش ورودی به جو زمین صورت می گیرد.
پس از نیم قرن مطالعات نظری و آزمایشگاهی پیرامون مهندسی آب و هوا، این فناوری اکنون در فضای واقعی آزمایش می شود.
شکل جدیدی از مهندسی زمین
بعضی از پژوهشگران پیشنهاد کرده اند که می توانیم جمعیت فیتوپلانکتون ها را در اقیانوس ها افزایش دهیم تا بتوانیم کربن دی اکسید بیشتری را از جو بیرون بکشیم. از آنجایی که فیتوپلانکتون ها در مناطق غنی از آهن رشد می کنند، میتوان مقادیر کمی آهن را به بخش هایی از اقیانوس اضافه کرد تا فیتوپلانکتون های بیشتری تولید شوند.
"کن بوسلر" رادیوشیمیدان دریایی در مؤسسه اقیانوس شناسی "وودز هول" و تیمی از دانشمندان، تأثیرات افزودن آهن به اقیانوس های جهان را بررسی کردند. آن ها دریافتند که ورود آهن میتواند شار کربن به اعماق اقیانوس را تغییر دهد و بطور قابل توجهی به میزان کربن دی اکسید ریخته شده به اقیانوس کمک می کند.
با این حال، همان طور که بوسلر توضیح می دهد، تحقیقات او از ۲۰ سال پیش در حال انجام است و جامعه علمی از آن زمان تاکنون تلاش اندکی برای بررسی پتانسیل افزودن آهن به اقیانوس ها انجام داده است.
بوسلر می گوید: آنچه ۲۰ سال پیش اتفاق افتاد این بود که ما شروع به جشت زدن در اقیانوس (Ocean) کردیم و یک شکل شیمیایی از آهن را پخش کردیم و به دنبال فیتوپلانکتون می گشتیم و کا ما به وضوح نشان داد که اگر آهن را تقویت کنید، آنگاه می توانید باعث جذب کربن دی اکسید بیشتری شوید. تفاوت بین اکنون و دو دهه پیش این است که من فکر می کنم بحران آب و هوا برای مردم بسیار آشکارتر شده است.
افزودن آهن میتواند سالانه یک گیگاتن کربن دی اکسید را حذف کند
سال قبل، بوسلر به گروهی از دانشمندان پیوست تا گزارشی را در مجله آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی منتشر کند که به چندین گزینه برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی، از جمله افزودن آهن و افزایش سطح فیتوپلانکتون در اقیانوس های جهان می پردازد.
او معتقد است که افزودن آهن به اقیانوس های جهان در مقیاس انبوه برای افزایش سطح فیتوپلانکتون ها، آسیبی به اکوسیستم های جهانی وارد نمی کند. با این حال، تأکید می کند که تحقیقات بیشتری برای بررسی اثرات آن مورد نیاز است.
بوسلر توضیح داد که با استفاده از روش افزایش فیتوپلانکتون ها میتوان سالانه یک گیگاتن کربن دی اکسید را از اقیانوس ها حذف کرد. افزودن آهن را میتوان با استفاده از قایق هایی که باید آهن را به مناطقی که بطور خاص به دلیل کمبود آهن انتخاب شده اند، به آسانی و ارزان انجام داد.
آهن همچنین به سرعت تأثیر می گذارد، زیرا شکوفه های فیتوپلانکتون را میتوان در عرض ۲۴ ساعت پس از افزودن آهن به آب مشاهده کرد.
توجه به این نکته مهم است که بوسلر، افزودن آهن به آب اقیانوس ها را جایگزینی برای پایان دادن به صنعت سوخت های فسیلی نمی بیند. در واقع ، در ژوئیه سال پیش ، دانشمندان مرکز حقوق بین الملل محیط زیست آمريکا نوشتند که جذب کربن یک «حواس پرتی خطرناک» است که می تواند به عنوان بهانه ای برای کاهش سرعت گذر از مصرف سوخت فسیلی استفاده شود.
با این حال، این روش میتواند در کنار سایر استراتژی های متمرکز بر حذف کربن و تولید انرژی های تجدیدپذیر به جلوگیری از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی که با آن مواجه هستیم و هر ساله بدتر می شود، کمک کند.
- 15
- 6
