آنالیز جمجمه انسان های اولیه نشان می دهد، مغز اجداد ما بسیار پیچیده بوده است. البته مغز آنها به بزرگی مغز انسان های مدرن نیست. محققان می گویند، گونه های انسان های اولیه به تازگی کشف شده دارای جمجمه ای بوده اند که تنها اندکی از جمجمه شامپانزه ها بزرگتر بوده است، اما مغز این انسان های اولیه به طرز شگفت آوری شبیه مغز ما بوده است.
این یافته های جدید از فرضیه ای پشتیبانی می کند که نشان می داد، انسان های اولیه دارای رفتارهای پیشرفته ای مانند، کار تیمی و تدفین مردگان بوده اند، این در حالی است که هنوز به درستی نمی دانیم، انسان های اولیه دقیقا در چه زمانی می زیسته اند.
در سال ۲۰۱۳، دیرینه شناسان خبر از یک کشف بزرگ دادند. دیرینه شناسان در اعماق غاری در آفریقای جنوبی حفره ای مملو از استخوان انسان های اولیه کشف کردند. بررسی های دیرینه شناسان نشان می داد، به نظر این انسان تبارها، اجساد مردگان خود را در این حفره نگه داری می کردند. این نخستین باری بود که چنین رفتارهای آئینی در گونه دیگری به جز هومو سایپنس ها و نئاندرتال ها مشاهده می شد.
گونه جدید هومو نالدی نام گذاری شد. از زمان کشف اولیه این فسیل ها در ۲۰۱۳، در غاری به نام طلوع ستاره در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر ژوهانسبورگ، تیم بین المللی متشکل از ۶۰ دانشمند در حال مطالعه ویژگی های کالبدشناختی استخوان ها (گفته می شود ۱۵۵۰ قطعه استخوان کشف شده متعلق به ۱۵هومونالدی بوده اند) هستند.
پروفسور لی برگر که رهبری این پروژه را بر عهده دارد، می‌گوید، هومو نالدی می تواند به عنوان پلی مابین پستانداران ابتدایی تر و انسان در نظر گرفته شود. این فسیل ها دارای تلفیق خارق‌العاده ای از ویژگی های مدرن و ابتدایی هستند، به جز این رازهای کشف نشده زیادی باقی مانده است. یکی از این رازها سن فسیل ها است.
تکنیک های کنونی تعیین سن و تاریخ گذاری زمین شناختی نتیجه ای در برنداشته است. از این رو، تخمین های متفاوتی از ۲.۵ میلیون سال تا حتی ده ها هزار سال در مورد سن این فسیل ها مطرح شده است.
پروفسور کریس استرینگر رئیس بخش سرمنشأ پیدایش انسان در موزه تاریخ طبیعی لندن، می گوید: “هومو نالدی از برخی جهات، مانند شکل دستان، مچ و پاها شباهت بسیاری به انسان های مدرن دارد. از سوی دیگر مغز کوچک هومو نالدی که تنها به اندازه یک سوم مغز یک فرد بالغ است، و شکل قسمت بالای بدن، شباهت بسیاری به انسان های اولیه و گونه های بسیار ابتدایی مانند هومو هابیلیس دارد که بیش از ۱.۵ میلیون سال قبل می زیستند.”
هومو نالدی از برخی جهات، مانند شکل دستان، مچ و پاها شباهت بسیاری به انسان های مدرن دارد. از سوی دیگر مغز کوچک هومو نالدی که تنها به اندازه یک سوم مغز یک فرد بالغ است، و شکل قسمت بالای بدن، شباهت بسیاری به انسان های اولیه و گونه های بسیار ابتدایی مانند هومو هابیلیس دارد که بیش از ۱.۵ میلیون سال قبل می زیستند
براساس این ویژگی ها، هومو نالدی ها می‌توانند یکی از نخستین گونه های کشف شده انسان یا گونه ای که بسیاری از ویژگی های مراحل اولیه تکامل انسان در آن باقی مانده باشد. اما اندازه جمجمه هومو نالدی ها تقریبا یک سوم انسان های مدرن است، آیا این چنین مغز کوچکی برای انجام رفتارهای پیچیده ای همچون کار گروهی و یا حتی دفن مردگان طراحی شده است؟
تیم برگر چنین فکر می کند. این تیم تحقیقاتی با استفاده از قطعات جمجمه های فسیلی، قالب هایی از مغز هومو نالدی ها ساخته اند. اما چیز تعجب بر انگیز در مورد این کشف، شباهت بخش لوب پیشانی هومو نالدی به انسان های مدرن است. لوب قدامی بخشی از مغز پستانداران است که تصور می شود، برخی از قابلیت های پیشرفته از جمله صحبت کردن مرتبط به این لخته از مغز باشد.
در این بخش از مغز ما، الگوی فرورفتگی و برآمدگی با جمجمه شامپانزه ها کاملا متفاوت است. حال به نظر می رسد، جمجمه هومو نالدی ها دارای الگوهایی مشابه انسان های مدرن هستند.
این می تواند از فرضیه محققان مبنی بر وجود یک نوع مراسم آیینی مربوط تدفین مردگان، پشتیبانی کند. دیرینه شناسان می گویند، این انسان تبارها، اجساد مردگان خود را در غار نگه داری می کرده ند. این نخستین باری است که چنین رفتارهای آئینی در گونه دیگری به جز هومو سایپنس ها و نئاندرتال ها مشاهده می شود. در واقع فسیل های مربوط به هومو نالدی ها در حفره ای در فاصله ۹۰ متری دهانه غار قرار گرفته بودند.
برخلاف دیگر مکان های باستان شناسی که انسان تبارهای قبلی در آن کشف شده بودند، هیچ گونه فسیل حیوانی و علائم مربوط به گوشت خواران، لاشه خواران یا حتی فرایندهای طبیعی مانند جریان یافتن آب که دال بر زندگی هومو نالدی در غار بوده باشد، وجود ندارد .محتمل‌ترین امکان این است که هومو نالدی به صورت عمدی اجساد مردگان را در این مکان رها کرده است.
جان هاکس یکی از اعضای این تیم از دانشگاه ویسکانسین مدیسون، می گوید: “وقتی به قالب جمجمه هومو نالدی نگاه می کنیم، متوجه می شویم، درست جمجمه انسان است، تنها کوچک است.”
شان هرست یکی دیگر از اعضای این تیم تحقیقاتی از دانشگاه ایندیانا در بلومینگتون، هفته گذشته در خلال نشست انجمن انسان شناسان فیزیکی آمریکا در نیواورلئان، لوئیزیانا، گفت: “فکر می کنم، این یافته بدین معنا باشد که هومو نالدی ها به شدت تمایل به ارتباطات داشته اند.”
هرست می گوید، این مشاهدات ممکن است، به توضیح اینکه چرا گروهی از انسان تباران کوچک مغز به تدفین مردگان علاقمند بوده اند و اینکه چگونه برای حمل اجساد به این حفره های باریک همکاری می کرده اند، کمک کند.
دین فالک محققی از دانشگاه ایالتی فلوریدا در تالاهاسی، با مشاهده قالب گچی هومو نالدی در این مورد با هرست به بحث نشسته است، او می گوید: “با بسیاری از تفاسیر موافقم، اما این تنها یک واکنش اولیه است، برای من، شکل کلی این ناحیه بسیار شبیه میمون است.”
هرست می گوید، واکنش اولیه او هم چنین بوده است، اما او و دیگر محققان با ساعت ها مقایسه جمجمه هومو نالدی با دیگر انسان تباران و میمون ها، بیشتر و بیشتر متقاعد شدند که این بخش از جمجمه، ساختاری بسیار شبیه به مغز انسان مدرن دارد.
سیمون نیبایر از انیستیتوی ماکس پلانک برای انسان شناسی تکاملی، می گوید، این یافته ها از فرضیه ای پشتیبانی می کند که نشان می دهد، ساختار مغز انسان قبل از بزرگ شدن تغییر یافته است. اما سن جوان هومو نالدی از لحاظ زمین شناسی باعث می شود، این یافته ها برای درک منشأ مغز انسان های مدرن که در آن زمان می زیسته اند، کمتر قابل توجیه باشد.
- 17
- 6
