این گزارش با تشریح مشکلات موجود در سطح جهان از جمله گرسنگی صدها میلیون انسان، به‌کارگیری بیش از نصف زمین‌های قابل کشت جهان برای کشاورزی و تولید یک‌چهارم از گازهای گلخانه‌ای جهان در فرایند کشاورزی، آغاز می‌شود. سپس به نحوه پیشبرد این امور با کاهش پیامدهای منفی و مخرب آنها می‌پردازد و تلاش می‌کند تا اقدامات لازم برای تأمین پایدار غذا را به‌گونه‌ای متناسب با رشد جمعیت زمین تا سال ۲۰۵۰ میلادی بیان کند. این اقدامات شامل جلوگیری از جنگل‌زدایی و گسترش زمین‌های بایر است. غذای مورد نیاز ساکنین زمین تا سال ۲۰۵۰ میلادی در مقایسه با سال ۲۰۱۰ به میزان ۵۶ درصد افزایش می‌یابد.
سومین هدف این گزارش کمک به پایداری وضعیت آب و هوای زمین است. بر اساس وضعیت فعلی، افزایش جمعیت و تولید غذا تا سال ۲۰۵۰ موجب تولید سالانه ۱۱ گیگا تُن دی‌اکسید کربن خواهد شد، مگر اینکه تدابیر جدیدی برای جلوگیری از رخداد اتخاذ شود.
به‌منظور حل این مشکلات، متخصصان بهره‌گیری از ۱۰ فناوری را توصیه کردند که در کنار یکدیگر موجب افزایش تولید غذا و کنترل آلودگی می‌شوند. این فناوری‌ها دربرگیرنده پیشرفت ابزارهای ویرایش ژن مانند CRISPR به‌منظور افزایش محصول گیاهان و جایگزین گوشت جانوران با گوشت‌های تولید شده از گیاه هستند. همچنین استفاده از افشانه‌های غیرسمی روی فیلم‌های بسته‌بندی مواد غذایی برای افزایش مدت نگهداری از این مواد راهکار دیگری است که مورد توجه متخصصان قرار گرفته است. همچنین محققان پیشنهاد کردند گونه‌های متفاوتی از برنج کشت شود و از کودهای جایگزین در مزارع برنج استفاده شود تا میزان متان تولید شده در این مزارع کاهش یابد و میکروارگانیسم‌های خاک مقادیر کمتری از گاز دی نیتروژن مونوکسید را تولید کنند. همچنین محققان معتقدند با استفاده از مکمل‌های غذایی در خوراک دام‌ها می‌توان میزان متان تولید شده توسط آنها را به میزان قابل توجهی کاهش داد.
یکی دیگر از فناوری‌های پیشنهادی محققان تولید خوراک مبتنی بر جلبک برای ماهیان و آبزیانی است که برای تغذیه مردم پرورش داده می‌شوند تا هم موجب افزایش تولید ماهیان پرورشی و هم کاهش نیاز به صید ماهیان ساکن در دریاها و اقیانوس‌ها شود. استفاده از انرژی خورشیدی برای افزایش تولید نیز یکی دیگر از راهکارهای پیشنهادی محققان است.
- 13
- 5
