به گزارش ایسنا، سوخت های جامد برای روشن ساختن یک کبریت و تجهیزات آتش بازی سال نو و یا در موتور موشک" آریان"( Ariane) و سایر موشک ها استفاده می شود ولی فلزاتی مانند آهن نیز میتوانند در حالت پودری بسوزند و کاملاً بدون دود و کربن باشند.
فلزات را میتوان به وسیله ی انرژی پاک مانند سلول های خورشیدی و یا توربین های بادی تولید کرد. این برق بعنوان انرژی شیمیایی درون فلزات ذخیره می شود و انرژی مشابه سوخت های فسیلی دارد. این موضوع میتواند باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سطح جهان شود اما مانعی بر سر راه اجرای این فن آوری وجود دارد و آن تولید یک سیستم احتراق مؤثر است که بتواند این سوخت های فلزی را بطور مناسبی بسوزاند. برای تولید چنین دستگاهی نیاز به درک درست فیزیک احتراق این مواد داریم.
برای درک فیزیک احتراق فلزات باید میزانی از پودر آهن به مدت ۳۰ ثانیه معلق در فضا بماند. این زمانیست که برای بررسی و مطالعه ی نحوه انتشار شعله مورد نیاز است. محققان از" موشک های ژرفاسنج"( sounding rockets) و" پرواز با گرانش صفر"( parabolic flights) برای انجام این آزمایش استفاده کردند تا در شرایط بی وزنی مدل های موجود را تائید کنند. نتایج به دست آمده امیدوار کننده بود.
چگالی ذرات آهن و ترکیب گازها در محفظه احتراق پارامترهای اساسی هستند مانند آنچه در اتومبیل های بنزینی وجود دارد.
بی وزنی امکان مطالعه ی نحوه گسترش شعله ها را ممکن می سازد تا بتوان این پارامترها را در طراحی برای مصارف صنعتی بهینه سازی کرد و اثرات آن بر محیط زیست را کاهش داد.
این آزمایشات فضایی همچنین به ما در درک بهتر پدیده های مشابه مانند شیوع میکروب ها و گسترش آتش سوزی در جنگل ها نیز کمک می کند.
- 9
- 1
