به گزارش مهر به نقل از نیواطلس، پلیمر یادشده قادر به نگهداری مقدار بیشتری شارژ است و لذا استفاده از آن مدت زمان استفاده از گوشی ها و لپ تاپ ها را بیش از گذشته افزایش می دهد و در عین حال زمان تعویض باتری ها را به تعویق می اندازد.
یکی از مشکلات مهم باتری های لیتیومی کاهش ظرفیت شارژ آن ها بعداز استفاده مکرر است. بسياري از قطعات درون این باتری ها متحرک هستند و عملکرد آن ها به مرور زمان بدتر می شود. پلیمر ابداع شده توسط پژوهشگران ژاپنی ماهیتی چسبناک دارد و باعث حفظ کیفیت آند گرافیتی باتری های لیتیومی می شود.
این پلیمر ذرات آند را در کنار یکدیگر به صورت متشکل نگه می دارد. در حال حاضر مواد مشابه مورد استفاده در باتری های لیتیومی از جنس پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF هستند. ولی پلیمر جایگزین از جنس بی- ایمینو- استنا فنین- پارافنیلن( BP) است و ضمن حفاظت از ذرات آند، از خوردگی آن جلوگیری می کند و موجب حفظ کارایی باتری در درازمدت می شود.
PVDF تنها موجب حفظ ۶۵ درصد از ظرفیت شارژ باتری پس از ۵۰۰ بار شارژ آن می شود، اما این رقم در صورت استفاده از پلیمر BP بعداز ۱۷۰۰ بار شارژ به ۹۵ درصد می رسد. امید می رود بعد از آزمایش های ضروری بتوان برای تولید تجاری باتری های لیتیومی با استفاده از این پلیمر جدید اقدام کرد.
- 9
- 2
