به گزراش فارس، احتمالا گذر هر شهروند تهرانی حداقل یک بار به مناطق شمالی ۱ تا ۳ خورده و چشمشان به جمال پر زرق برق واحد های مسکونی ویلایی آن مناطق افتاده است. خانه های پر دار و درختی که استخر، سونا و جکوزی تنها بخش کوچکی از امکانات آن به حساب می آید. تصمیم پرداختن به چگونگی شکل گیری این مناطق لاکچری را نداریم. ولی مسأله اصلی مورد بحث، موضوع میزان مصرف آب روزانه در خانه هایی است که اندازه یک تفرجگاه عمومی سطح شهر درخت دارند و بعضا بیش از یک استخر نیز در آنها مشاهده می شود.
به منظور پاسخ به پرسش میزان مصرف آب واحد های مسکونی لاکچری تهران به سراغ محمدرضا بختیاری، مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران رفتیم. بختیار ابتدا به خاطره ای اشاره کرده و گفت: «چند وقت پیش در حال عبور از همین مناطق بودم که متوجه شستشوی فضای سبز و حیاط توسط صاحب یکی از این منازل شدم. بعد از اینکه نسبت به حرکت این شهروند اعتراض کردم، پاسخ داد به شما مربوط نیست و پولش را می دهم.»
* ۴۷ درصد آب شرب تهران در مناطق ۱ تا ۳ مصرف می شود
مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران، پس از نقل خاطره، در بیان آمار مصرف آب مشترکین پایتخت، گفت: «۲۰ درصد مشترکین شهر تهران به صورت متوسط و کمی بیشتر از متوسط مصرف می کنند، ۱۵ درصد پرمصرف هستند و ۵ درصد که شامل مناطق ۱، ۲ و ۳ شهر تهران می شود، بسیار پرمصرف هستند. ۶۰ درصد مردم نیز کم مصرف هستند.»
بختیاری با اشاره به این نکته که متأسفانه برخی از شهروندان از مشقت تامین آب اطلاعاتی ندارند و بی رویه مصرف می کنند، اظهار‌کرد: «راه حل این مشکل، فرهنگ سازی و واقعی کردن بهای هر متر مکعب آب است، زیرا در حال حاضر مردم تنها ۲۵ درصد بهای تمام شده آب را می پردازند.»
* پر شدن استخر و آبیاری فضای سبز واحد های لاکچری تهران با استفاده از منابع بیت المال
توجه به اظهارات مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران، موید مصرف بی رویه آب در مناطق ۱ تا ۳ تهران است، ولی به راستی ساکنین این مناطق مرفه نشین تا چه میزان از بودجه دولتی را به واسطه مصرف آب از آن خود می کنند. به استناد جزئیات مطرح شده در آمار، میزان مصرف روزانه استان تهران معادل ۱.۳ برابر دریاچه چیتگر است. به طورمثال در تاریخ ۲۵ شهریور ماه و ظرف تنها ۱ روز معادل ۳ میلیون و ۴۳۱ هزار متر مکعب آب در تران مصرف شده است. با توجه به اینکه ۳۸ درصد از میزان مصرف آب در استان تهران به بخش خانگی و شرب تعلق دارد.
ساکنین پایتخت در مدت یک روز ۱ میلیون و ۳۰۴ هزار متر مکعب آب مصرف کرده اند.
به منظور محاسبه میزان مصرف آب مشترکین پر مصرف ابتدا باید میزان مصرف این خانوار ها مشخص شود. به استناد آمار، ۴۷ درصد از میزان مصرف آب بخش خانگی مرتبط با استفاده پر مصرفین است که در مناطق ۱ تا ۳ شهر تهران ساکن هستند. یک حساب سر انگشتی مشخص می کند.
پر مصرف های لاکچری نشین در یک روز ۶۱۲ هزار ۷۷۶ متر مکعب آب مصرف می کنند.
جالب است بدانید، هزینه تامین و انتقال هر متر مکعب آب در پایتخت معادل ۲ هزار و ۷۰۰ تومان برآورد می شود. این در حالی ست که به صورت میانگین، آب با قیمت ۷۰۰ تومان برای هر متر مکعب فروخته می شود. در حقیقت هر دولت برای فروش هر متر مکعب آب نزدیک به ۲ هزار تومان یارانه می پردازد.
ضرب میزان یارانه دولتی در تامین هر متر مکعب آب در میزان مصرف مناطق ۱ تا ۳ تهران، این نکته را روشن می سازد که در هرروز ۱ میلیارد و ۲۲۵ میلیون تومان از بیت المال صرف پر کردن آب استخر های مناطق مرفه نشین تهران و آبیاری فضای سبز این واحد های مسکونی می شود.
توجه به آمار و محاسبات مطرح شده مشخص کننده این امر است که بخش عمده از یارانه های دولتی به جیب اقشار پردرآمد رفته و صرف موارد غیرضروری می شود. در حقیقت، ساکنین مناطق ۱ تا ۳ تهران در حالی سرانه مصرف ۴۳۰ لیتر آب به ازای هر نفر را دارند که در بعضی از مناطق جنوب شرقی این کشور سرانه مصرف آب تنها ۱۵ لیتر به ازای هر نفر است.
* پرمصرف های بهای واقعی آب را بپردازند
بر اساس گفته بسياري از کارشناسان، نحوه قيمت‌گذاري آب یکی از دلایل اصلی نبود عدالت در بخش تقسیم یارانه های دولتی است.
در همین راستا، سیما غفاری، کارشناس حوزه انرژی، ضمن انتقاد از شیوه قيمت‌گذاري صنعت آب اظهار‌کرد: «متأسفانه این شیوه قيمت‌گذاري منجر به آن شده که مردم به پر مصرفی تشویق شوند. در حقیقت هرچه بیشتر مصرف کنید دولت یارانه بیشتری به شما می پردازد.»
این کارشناس حوزه انرژی، با اشاره به راهکار توزیع عادلانه منابع دولتی در این حوزه، اظهار کرد: «ادبیات تعیین بها با استفاده از پلکان مصرفی در دنیا مرسوم است و وزارت نیرو برای باز توزیع عادلانه منابع دولتی باید باتوجه به پلکان مصرفی متفاوت قیمت آب را افزایش دهد. بدین ترتیب بسياري از مشکلات فعلی صنعت آب در خصوص قيمت‌گذاري حل خواهد شد.»
به عبارت دقیقترهمانطور که دولت می تواند برق کم مصرف ها را رایگان کند، در طرف مقابل میتواند آب و برق ثروتمندان پرمصرف را با بهای واقعی به آنها بفروشد. به این ترتیب یک الگوی منطقی برای قيمت‌گذاري آب و برق فراهم می شود.
استناد به جزئیات مطرح شده از سوی کارشناسان این نکته را مشخص می کند که پر مصرف های حوزه آب باید بهای مصرف زیاد خود را بپردازند تا علاوه بر رعایت عدالت توزیع منابع دولتی در بین مردم، از مصرف بی رویه این اقشار خاص جلوگیری شود.
- 18
- 4
