به گزارش اعتمادآنلاین، از سال ۸۲ به بعد هر روز که می‌گذرد، اخبار ریزگردها در خوزستان مهم‌تر می‌شود تا جایی که امروز این معضل تبدیل به یک بحران شده است و به نظر می رسد که باید در کنار هشدار دادن درباره تاثیر این پدیده بر سلامتی مردم به تبعات منفی آن بر روح و روان افراد هم توجه شود. محمدصادق کریمی‌کیا، مدیرکل امور اجتماعی‌فرهنگی استانداری خوزستان دراین‌باره به اعتمادآنلاین می‌گوید: «دلیل اصلی که موضوع ریزگردها را تا این اندازه مهم کرده به خاطر تبعات غیرمستقیمی است که بر زندگی شهروندان گذاشته. ریزگردها به صورت غیرمستقیم بر مسائل اجتماعی، فرهنگی و فردی افراد هم تاثیر می‌گذارد و در حال تبدیل شدن به معضلی فرامنطقه‌ای است».
او ادامه می‌دهد: «هر نوع تغییر اقلیمی، تبعات اجتماعی و فرهنگی به دنبال خواهد داشت. موضوع ریزگردها و متاسفانه تداوم آن در بسیاری از حوزه‌ها علاوه بر مسائل اقتصادی، در مسائل اجتماعی و فرهنگی هم تاثیرات خود را گذاشته است. مهمترین مسئله اجتماعی، مهاجرت است. در استان ما از زمان گذشته به دلیل کمبود امکانات، بحث مهاجرت مطرح بوده است. یاس و ناامیدی نسبت به آینده دلیلی است که مردم با مهاجرت آن را نشان می‌دهند و اکنون این موضوع پررنگ‌تر شده است.»
او ادامه می دهد: «هرچند نمی توان آمار دقیقی از مهاجرت‌هایی که فقط به دلیل ریزگردها اتفاق می افتند، ارائه داد اما طبق موارد عینی مشخص است که این آمار بالاتر رفته است. بیماران تنفسی که به تشخیص پزشک به شهرهای دیگر نقل‌مکان می‌کنند یا معلم‌ها و دانش‌آموزانی که احساس می‌کنند ضرر و زیان ماندن بیشتر از رفتن است به کوچ تن می‌دهند، از جمله همین مهاجرت کننده‌ها هستند».
او می‌گوید :«شاید بسیاری تصور می‌کنند ریزگردها مشکل منطقه‌ای باشد اما با پیامدهایی مانند مهاجرت به شهرهای دیگر که بیشترشان تهران و کلان‌شهرها هستند، می فهمیم که ریزگردها یک مشکل فرا استانی هستند. همین موارد باعث می‌شود تا مسئولان درصدد باشند تا این معضل را حل کنند. استان خوزستان جمعیت بالایی ندارد که مسئله مهاجرت از آن ساده گرفته شود یا اتفاقاتی که در حوزه اجتماعی یا اقتصادی می‌افتد، کم اهمیت باشد. همه از شهر اهواز به عنوان شهر خاک یاد می‌کنند و همین دلیلی است که کسی به این شهر سفر نکند و ما میزبان مسافران نباشیم. این موضوع در کنار مهاجرت مردم، شرایط استان خوزستان را بدتر از گذشته کرده است».
کریمی‌کیا ادامه می‌دهد: «در کنار بحث ریزگردها، این استان هنوز عقب‌افتادگی‌هایی از سال‌های جنگ دارد. این موارد مانع توسعه استان است. ما در استان با مشکلاتی دست‌پنجه نرم می‌کنیم که استان‌های دیگر با آنها درگیر نیستند و همین باعث می‌شود تا نسبت به شهرهای دیگر کشور عقب‌ماندگی داشته باشیم. به هر حال بیشترین سرمایه، بودجه و انرژی دستگاه‌های دولتی و خصوصی و فعالیت بنگاه‌های اجتماعی و اقتصادی استان صرف مشکل گردوغبار منطقه می‌شود. این موضوع باعث شده تا بسیاری از شهروندان ما یاس و ناامیدی داشته باشند و در فعالیت‌ها بی‌انگیزه باشند».
مدیرکل اجتماعی فرهنگی استانداری خوزستان ادامه می‌دهد: «هرچند گردوغبار، از نظر روحی و روانی تاثیر مستقیم ندارد اما باعث بروز واکنش‌هایی در رفتارهای روزانه می‌شود که دلیلشان برای دلسردی و ناراحتی افراد است. وقتی به خاطر ریزگردها چند روز مدارس تعطیل می‌شوند، بچه‌ها مجبورند در خانه بمانند. یا اینکه بسیاری از شهروندان دوست دارند هر روز صبح در هوای آزاد ورزش کنند اما به خاطر گردوخاک نمی‌توانند. معمولا طبیعی است که خانواده‌ها به پارک و بوستان بروند اما این امر در شهرهای استان خوزستان غیرطبیعی تلقی می‌شود. در نهایت وقتی دائم در اخبار اعلام می‌شود که مردم تنها در مواقع ضروری در شهر تردد کنند، دیگر کسی از خانه بیرون نمی‌آید. این موارد باعث می شود که زندگی طبیعی مختل شود و شهر در سکوت و رخوت فرو رود و نشاط اجتماعی دیگر وجود نداشته باشد. وقتی نشاط و تحرک مردم روز به روز کمتر شود و بیشتر گذران روز مردم در خانه باشد در طولانی مدت تبعاتی چون افسردگی را شاهد خواهیم بود».
کریمی‌کیا افت تحصیلی را یکی از دیگر از تبعات اجتماعی و فرهنگی پدیده گرد و غبار می‌داند و ادامه می‌دهد: «باتوجه به اینکه ساز و کار آموزش‌وپرورش کشور چندان قوی نیست، درس‌های عقب‌مانده دانش‌آموزان به خاطر تعطیلی‌های پی در پی چبران نمی شود. بنابراین ما بهترین فرصت برای داشتن سرمایه‌های اجتماعی در حوزه سوادآموزی را از دست می‌دهیم و تاثیرات منفی آن را آینده خواهیم داشت. ضمن اینکه دانش‌آموزانی که در هوای آلوده به مدرسه می روند و امکان ورزش کردن و تخلیه انرژی‌شان را ندارند قطعا در تحصیل با مشکل مواجه می شوند.»
او در پایان می‌گوید: «ممکن است تغییرات اقلیمی و آب‌وهوایی در هرکشوری رخ دهد. آنچه اهمیت دارد این است که هنگام روبرو شدن با آن برنامه‌ریزی صورت گیرد که پیامدهای آن به حداقل برسد. ما هم باید طبق برنامه‌ریزی آسیب‌ها را کمتر کنیم».
- 15
- 2
