شاید برای هر کدام از ما اتفاق افتاده باشد که مشغول صحبت یا ارائه نظراتی خصوصا در جلسات کاری باشیم و یکی از همکاران‌مان درست در هنگامی که ما می‌خواهیم به دسته‌بندی مطالب در ذهن‌مان بپردازیم تا آنها را ادا کنیم ناگهان توقفی در کار ما به وجود آورد. این کار، گستاخانه، گستاخانه و کاملا مخرب است.
در چنین مواقعی بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم چیست؟ آیا ما هم باید با او همراه شویم و حلقه‌ای از «من بگو، تو بگو» را به وجود آورده یا اینکه بهتر است به نوعی برخورد کنیم که جریان به اصطلاح رایج ختم به خیر شود و شما هم بتوانید به بقیه کارتان برسید؟
چگونگی کنار آمدن با چنین وضعیتی بسیار وابسته به موقعیت و شرایطی است که این اتفاق در آن افتاده که برای هر فردی با دیگری تفاوت‌هایی دارد. لازم نیست که برای اینکه افرادی با چنین عاداتی را متوقف کنیم داد و فریاد راه بیاندزیم.
برخی مواقع لازم است که هیچ عکس‌العملی از خود نشان ندهیم و با کشیدن یک نفس عمیق به کار خود ادامه دهیم. این کار را خصوصا زمانی که تنها یک بار و یا تعداد دفعات اندکی در طول کل صحبت‌تان پیش آمد، انجام دهید.
نحوه برخورد هر فرد در مواجهه با اتفاقات مختلف، تفاوت‌هایی با سایرین دارد. دسته‌ای از افراد، واکنش‌های هیجانی خود را با متوقف کردن صحبت‌های دیگران، نشان می‌دهند که گاهی هم می‌خواهند با این روش اعلام کنند که به صحبت‌های شما گوش می‌کنند.
به عنوان مثال آنها می‌خواهند نکاتی که شما اشاره می‌کنید را تصحیح و یا حقایقی در آن مورد را به اطلاع‌تان برسانند. درست است که توقف در صحبت دیگران، کار درستی نیست اما ارزش هم ندارد که برای هر نوعی از این مزاحمت‌های کوچک و بی‌ارزش، توجه زیادی نشان دهیم یا آن فرد را مورد خطاب قرار دهیم.
زمانی که در یک جلسه سخنران هستید و در حال ارائه سخنرانی‌تان هستید، برایتان ارزشمند است که بتوانید به درستی و در زمان معین شده، مطالب و ایده‌های خود را بیان کنید. حتی اگر همکاری دارید که به متوقف کردن دیگران هنگام صحبت، شهرت دارد، آن فرد هم نباید بتواند در کار شما وقفه‌ای به وجود آورد. می‌توانید با به راه انداختن یک بازی ماهرانه، به صحبت‌هایتان ادامه دهید.
به عنوان مثال می‌توانید بگویید که ایده‌های تان هنوز در مراحل نخستین آن قرار دارد و جای بسیاری برای آزمون و خطا دارد که حتما در جلسه پرسش و پاسخی که در انتهای صحبت‌هایتان وجود خواهد داشت، از نظرات سازنده همکاران‌تان باخبر خواهید شد. اگر با این کار هم موفق به بازداشتن آن فرد از مزاحمت‌هایش نشدید به راحتی و بدون تعارف به او یادآور شوید که در جلسه پرسش و پاسخ، جوابگو یا شنونده صحبت های او خواهید بود.
در مورد برخی از افراد هر چقدر هم تلاش کنید، آنها به کار ناشایست خود ادامه می‌دهند، پس حالا که راه دیگری وجود ندارد شما هم مانند او عمل کنید و به کارتان ادامه دهید. در زمان‌هایی او را متوقف کنید و بگویید «یک لحظه صبر کن» و سپس به صحبت خود ادامه دهید و آن را به پایان برسانید.
اگرچه این همانند جنگی است که در مقابل آتش‌هایی که بر سرتان می‌ریزد مجبور به مقابله به مثل شده‌اید، اما این کار را انجام دهید چرا که شما باید در زمانی که برایتان مقرر شده، تمام ایده‌های خود را ارائه داده باشید.
باید به این نکته هم اشاره کرد که تمامی این توقف‌های کلامی که به وجود می‌آیند، تخریب‌کننده نیستند بلکه برخی از آنها برای پیش بردن ایده یا طرح مورد نظر مفید هم هستند. گاهی با پرسیدن سئوالی از فرد موردنظر و بدون داشتن هیچ نوع خصومتی با او می‌توانید اطلاعات بیشتری را نیز به دست آورید.
مثلا از آن فرد دلایل مخالفتش با پروژه را سوال کنید و از او بخواهید به وضوح آن دلایل را برای جمع برشمارد. بهترین نکته در این مورد این است که زمانی که چنین فردی اجازه اندکی صحبت کردن پیدا کند آنگاه برای مدتی بدون اینکه برای شما مزاحمتی به وجود بیاورد، آرام و ساکت سر جایش می نشیند و بدین ترتیب شما می توانید به راحتی به ادامه کار خودتان بپردازید.
در برخی مواقع تمام تلاش خود را می‌کنید و حتی راهکارها و بازی‌هایی را هم در طول سخنرانی خود به کار می‌گیرید اما در مورد بعضی از شنوندگان هیچ توفیقی نمی‌یابید و آنها همواره و بارها و بارها، صحبت‌های شما را قطع می‌کنند. در مورد چنین افرادی مجبور هستید که آن هم نه چندان شیرین و بذله‌گو بلکه با صدا کردن نامش، به او بفهمانید که ساکت شود و در جایش بنشیند.
البته قرار نیست که شما دقیقا عبارت «ساکت شو و سر جایت بنشین» را به کار ببرید. تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که مودبانه و با جدیت به او بگویید: «تام، من به پیشنهادات تو احترام می‌گذارم اما من هنوز صحبت‌های خودم را تمام نکرده‌ام. لطفا تا زمان رسیدن به جلسه پرسش و پاسخ، تحمل کن. در این صورت من هم ممنون خواهم بود».
- 17
- 4
