اداره استقلال به سبـــک ۳۰ سال پیش !/ استقلال به حساب شخصی مجیدی چه کار دارد؟

سال های پیش( شاید قریب به سه دهه) وقتی می گفتند منصور پورحیدری- یا مربیانی از جنس او- بخاطر استقلال حاضر به فروش خانه یا مغازه اش شده، یک ورزشگاه به احترامش تمام قد می ایستادند و رفتار سرمربی خود را می ستودند. هرچند منصور پورحیدری در دوران حیات خود هرگاه با سؤالاتی درباره ماجراهای هزینه های شخصی اش برای استقلال مواجه شد، از پاسخ دادن به آن طفره رفت و حتی از پرسشگران نیز می خواست پی این ماجرا را نگیرند، ولی این قبیل رفتارها در دوران خود حامیان زیادی داشت و بسیاری چنین ابتکاراتی را ناشی از حس عمیق تیم دوستی مربیان به تیم های خود می دانستند و رسانه ها نیز صفحات زیادی را در مدح این تصمیم سیاه می کردند.

در شیوه نوین مدیریت باشگاه ها( دوران کنونی) که باشگاه های بزرگ داخلی از لحاظ سبک مدیریت تغییراتی نسبت به گذشته داشته اند و مهمتر اینکه از راه تبلیغات و حق پخش هزینه های جاری خود را تأمین می کنند، چنین اقداماتی هرگز با حمایت یا تأیید افکار عمومی مواجه نمی شود و هرقدر هم در ظاهر اقدامی که اخیراً فرهاد مجیدی انجام داده و مبالغی را از حساب شخصی اش بعنوان پاداش به بازیکنان پرداخت کرده جذاب باشد، ولی این ماجرا منتج به آسیب هایی جدی به شخصیت یک باشگاه مردمی و با عیار بالایی از ظرفیت درآمدزایی می شود و مهم تر اینکه جایگاه سست و بی اثر مدیران این باشگاه را به رخ می کشد و بازخوردهایی منفی به دنبال دارد.

شاید طیفی از هواداران باشگاه استقلال به جهت علاقه ای که به سرمربی خود دارند، تصمیم او را اقدامی نشانه تیم دوستی و عمق علاقه به باشگاه مطبوع خود بدانند- که غیر از این هم نیست- ولی از همین طیف هم گروه قابل توجهی هستند که از اصل ماجرا انتقاد می کنند و همچون منتقدان که با دید کارشناسی به ماجرا می نگرند، بر این باورند که مدیریت باشگاه استقلال باید آنقدر توانمند باشد که بتواند از پس پرداخت های اینچنینی برآید و رأساً در راستای چنین پرداختی هایی اقدام کند.

انتظار عجیب و غیرقابل اجرایی نیست اگر مدیران باشگاه استقلال نمی توانند در زمان مقرر پرداختی حقوق بازیکنان را به روز کنند، اما در پرداخت پاداش ها منظم عمل کنند، اما بی توجهی های سریالی و اثرات مخرب آن بر روح و روان بازیکنان، فرهاد مجیدی را به نقطه ای رسانده که از حساب شخصی اش اعتبار خرج می کند تا شاید روند پیروزی های استقلال در فصل جاری پاره نشود و این تیم بتواند به طی طریق ادامه داده و احتمالاً جامی را در پایان این فصل به دست آورد.

فرهاد مجیدی می داند اهمیت بالا بودن روحیه بازیکنانش در بازی مهم جام حذفی مقابل رقیب سنتی( پرسپولیس) تا چه اندازه مهم و تأثیرگذار است. او به همین علت در تلاش است روحیه بازیکنانش را تا فرا رسیدن آن بازی مهم حفظ کند اما پرسش این است که چرا مدیران و تصمیم گیران در سطوح بالاتر اساساً اجازه می دهند سرمربی از حسابش خرج کند و آیا آنها بازخوردهای منفی این ماجرا را درک نمی کنند که چنین اجازه ای به سرمربی خود می دهند که وظایفی که به دوش آنهاست را سرمربی تیم انجام دهد؟ آیا حس بی تفاوتی میان مدیران باشگاه استقلال تا این اندازه رشد کرده! که آنها به سادگی از کنار چنین تصمیم هایی می گذرند و خیال می کنند شاید مجیدی در حال انجام وظایفش است؟!

فرهاد مجیدی در این ایام که استقلال بازی های مهمی در لیگ دارد و پیامدش با پرسپولیس در جام حذفی مواجه می شود باید تمام فکر خود را معطوف به برنامه ریزی های تاکتیکی و تمرینی کند تا تیمی آماده را به آن پیکار بفرستد، اما به نظر می رسد ذهن سرمربی استقلال درگیر مسائل مالی تیم هم هست و او به نوعی مسئولیت هایی که بر عهده مدیران باشگاه استقلال محول شده را به دوش می کشد.

این ماجرا از هرجا که شروع شده باید به سرعت خاتمه یابد و تصمیم گیران و سیاست گذاران باشگاه استقلال باید به سرعت افسار پرداختی به بازیکنان بخصوص در بخش پاداش ها را خود در درست بگیرند و اجازه ندهند سرمربی از حساب شخصی اش برای بازیکنان هزینه کند تا اعتبار مجموعه نیز بیش از این خدشه دار نشود.

مدیران استقلال حتی باید به سرعت در راستای بازگرداندن تمام هزینه هایی که فرهاد مجیدی تا امروز انجام داده اقدام کنند تا این ماجرا بیش از این به جایگاه استقلال در جامعه لطمه وارد نکند و استقلال در ظاهر هم که شده مانند باشگاهی به نظر برسد که همه ارکان آن در جایگاه خود به وظایف شان عمل می کنند و همه در اوج مسئولیت پذیری قرار دارند.