ورزشی که بودجه یک‌سالش ۱۰ هزار دلار است!

بیسبال رشته‌ای است كه با كمترین بودجه فعالیت می‌كند. بودجه این ورزش طبق اعلام مسئولان انجمن بیسبال، سالانه ۴۰۰ میلیون تومان است كه این رقم برای برگزاری اردوهای یك رشته ورزشی خنده دار است. اما این رشته كه قبلا فدراسیون داشته و حالا به صورت انجمن و زیر نظر فدراسیون انجمن های ورزشی اداره می‌شود، باید با همین پول كم اموراتش را بگذراند.

هومن منصوریان نایب رئیس انجمن بیس بال و سافت بال، کیوان رانا کاپیتان تیم ملی بیسبال و عباس ندایی مسئول کمیته آموزش و رئیس کمیته داوران انجمن بیس بال مهمان كافه خبر بودند و درباره وضعیت این رشته ورزشی صحبت كردند.

برای ما از وضعیت بیس بال بگویید که در حال حاضر اوضاع چطور است؟با توجه به بودجه کم فکر می کنم فقط یک عشق پشت این ماجرا است.

-منصوریان: لازم است قبل از ورود به بحث تاریخچه کوتاهی از بیس بال ارائه کنم. بیس بال ۲۵ سال است که وارد ایران شده. در ابتدا انجمن بود و در ادامه به فدراسیون بدل شد اما در دولت قبل برای کاهش هزینه ها چند فدراسیون از جمله بیس بال و سافت بال، تحت نظر فدراسیون انجمن های ورزشی درآمدند.

حرکت بیس بال به سمت پیشرفت حدود سه سال است که آغاز شده زمانی که آقای ادیب رییس انجمن بود و الان آقای کاردان رییس انجمن هستند و ما بر اساس سیاست های قبلی حرکت می کنیم. چون بودجه ورزشی مثل بیس بال کم است و همچنین چون فدراسیون انجمن های ورزشی ۱۶ رشته را حمایت می کند، عملا چیز زیادی به ما نمی رسد.

بودجه یک سال ما حدود ۴۰ میلیون است که مقداری از آن خرج بدهی سال گذشته می شود البته ما در انجمن، با فدراسیون جهانی بیس بال ارتباطات خوبی برقرار کرده ایم و رییس فدراسیون جهانی هم با ما همکاری های خوبی داشته است. تجهیزاتی بالغ بر ۳۰۰ میلیون تومان برای ما ارسال شد و همچنین چهار نفر و یک مربی از جوانان با استعداد ما با خرج فدراسیون جهانی عازم کمپی در ایتالیا شدند. برای اولین بار در ایران، طرحی ملی دارد انجام می شود به نام " طرح ملی بیس بال" یا " برتام".

برتام در ۱۰ استان کشور از بچه های ۱۰ تا ۱۲ سال به وسیله معلم های ورزش مدارس استعدادیابی می کند  و آموزش های لازم را به کودکان می دهد. کتاب آموزشی ترجمه شده در اختیار آن ها قرار می گیرد و استارت این طرح در اردیبهشت ماه خورده می شود که ۵۰۰ دانش آموز تحت آموزش قرار می گیرند و به مرحله ای می رسند که می توانند با هم مسابقه بدهند و آینده بیس بال ایران را بسازند. ۲۵۰ دختر و ۲۵۰ پسر در این طرح که تحت نظر فدراسیون جهانی و وزارت ورزش برگزار می شود حضور دارند.

آخرین رویدادی هم که داشتیم، اعزام تیم ملی بیس بال به مسابقات غرب آسیا در پاکستان بود که ۶ کشور در آن شرکت کردند. و در نهایت تیم ایران سوم شد.تیم های سریلانکا و پاکستان که اول و دوم شدند ۱۰ سال نوری از ما جلو ترند. در تلاش هستیم تا میزبانی دور بعد این بازی ها را بگیریم. در این سری ۸۰ درصد تیم ما را جوانان تشکیل دادند.

با توجه به میزان کم بودجه، می توان به میزبانی رقابت های غرب آسیا امید داشت؟

-منصوریان: واقعیت امر این است که ما به امید بودجه انجمن نیستیم چون اگر به این امید بودیم باید لیگ بیس بال و سایر فعالیت هایمان را تعطیل می کردیم. اسپانسری هم از ما حمایت نمی کند و روی لباس های تیم ما به جای تبلیغات عبارت ""Persian gulf حک شده بود. اما تا الان به هرشکلی بود توانسته ایم سر پا بمانیم.

بچه ها واقعا خودجوش زحمت می کشند و درآمدی آنچنانی وجود ندارد. علت اینکه رییس فدراسیون جهانی هم از ما حمایت کرد این بود که دید جوانان ما بدون توجه به پول و فقط بخاطر علاقه شان به این ورزش در حال فعالیت هستند.

دردیداری که با ایشان در کمپ آکادمی بیس بال ایتالیا داشتم  تاکید کرد که ایرانی ها مثل اعراب نیستند و دارای تمدن هستند و تبلیغات منفی علیه آنان به هیچ وجه صحت ندارد. به نظر من این مهم ترین دستاورد برای ما بود. متاسفانه عدم هماهنگی میان وزارت خانه ها و سازمان های ما، فرصت استعدادیابی و فعالیت بیشتر را از ما گرفته است و همین باعث می شود کشورهایی مثل قطر و هند در آسیا از ما جلو بزنند.

در مورد مسابقات غرب آسیا برایمان بگویید. مسابقات چگونه بود و اینکه سطح تیم ایران به نسبت سایر تیم ها در چه وضعیتی بود؟

-کیوان رانا: این سری، سومین دوره پیاپی است که ایران در رقابت های غرب آسیا شرکت می کند که طی آن دو بار عنوان سومی و یک نایب قهرمانی به دست آورده ایم. تیم های پاکستان و سریلانکا تیم هایی بسیار قوی هستند که لیگ منظم دارند و حتی بازیکنانی دارند که در لیگ های خارجی بازی می کنند. ما در مقابل این تیم ها شکست خوردیم اما به هیچ وجه دست و پا بسته نبودیم و خوب بازی کردیم.

بارها و بارها در موقعیت امتیاز گیری قرار گرفتیم اما در نهایت شاید بخاطر کم تجربگی و جوانی فرصت ها را از دست دادیم. ما در این دوره جهش خوبی داشتیم و پیشرفت مان قابل ملاحظه بود. اگر امکانات ما از لحاظ سخت افزاری تامین شود و بتوانیم اردوهای بلند مدت داشته باشیم، کسب نتایج خوب چیز غیر قابل دسترسی نیست.

من همیشه برای دوستان مثال والیبال را می زنم. یک زمانی گرفتن یک ست از ژاپن و کره برای ما آرزو بود ولی الان می توانیم تیم های بزرگ را شکست دهیم. اگر امکانات مهیا باشد قطعا ما می توانیم کارهای بزرگی رقم بزنیم. البته فدراسیون و وزارت ورزش و فدراسیون جهانی حمایت های خوبی از ما به عمل آورده اند.

این بازیکنان پاکستانی یا سریلانکایی که گفتید در لیگ های خارجی بازی می کنند، چقدر حقوق دریافت می کنند و یا خود این کشورها به بازیکنان شاغل در لیگ خود چقدر پرداخت می کنند و این رقم در لیگ بیس بال ایران چقدر است؟

-کیوان رانا: در مورد آن بازیکنان آمار چندانی در اختیار ندارم ولی قطعا به قدری هست که کفاف زندگی شان را بدهد. اما در ایران ما هنوز به آن سطح نرسیده ایم که بتوانیم قرارداد حرفه ای امضا کنیم و حتی بازیکنان از جیب خود هزینه می کنند. عملا پولی در کار نیست و مثلا در مورد خودم هزینه اعزام به اردوهای تیم ملی را از جیب خودم پرداخت کردم.

لیگ بیس بال ما چند تیم دارد؟

-کیوان رانا: لیگ ما ۱۰ تیم دارد و در واقع لیگ ایران به صورت دو لیگ شمال و جنوب برگزار می شود. در لیگ شمال تیم های خراسان، شهرداری سمنان، قم، گیلان و طیف تهران حضور دارند و در لیگ جنوب تیم های اصفهان،نادری بوشهر،لیان پارسه بوشهر، هرمزگان و کرمان.

در حال حاضر شما به غیر از کاپیتانی تیم ملی، در لیگ هم بازی می کنید یا به عنوان مربی حضور دارید؟

-کیوان رانا: الان در لیگ بازی می کنم ولی کم کم باید به فکر مربی گری باشم.

-منصوریان: یک نکته ای را باید اضافه کنم و آن بحث ضرب دست یک بازیکن در بیس بال است که در این ورزش فاکتور بسیار مهمی است. ما چون پول کافی برای پرداخت به بازیکنان نداریم نمی توانیم هر روز آن ها را به تمرین بیاوریم و به همین دلیل ضرب دست بچه های ما به نسبت بقیه تیم ها کمتر است.

برای مثال ضرب دست تیم پاکستان ۸۰ تا ۹۰ مایل است اما برای تیم ما نهایتا ۶۰ مایل است. یکی از مشکلات ما این است که بازی تدارکاتی نداریم. اما تابستان قرار است ما اردویی در اسپانیا داشته باشیم و با تیم های دانشگاهی این کشور بازی های تدارکاتی انجام دهیم.

همانطور که اشاره شد بیس بال در اول راه ورزشی مثل والیبال است. شما به عنوان مسئول کمیته آموزش بفرمایید که چه کارهایی انجام شده است و می توان به این امیدوار بود که بیس بال ایران حداقل در غرب آسیا حرفی برای گفتن داشته باشد؟

-عباس ندایی: مثالی که می توانم برایتان بزنم این است که از طرف فدراسیون جهانی ۴ بازیکن جوان ما را استعداد یابی کردند و به کمپی در ایتالیا فرستادند و از بین این ۴ نفر یک نفر انتخاب شد تا با هزینه فدراسیون جهانی به تمرینات خود ادامه دهد چون آن ها معتقد بودند این بازیکن می تواند جزو بهترین های بیس بال شود.

-منصوریان: در این کمپ مربیان بزرگ بیس بال و دلالان این ورزش حضور دارند و بازیکنان مستعد را جذب خود می کنند. برای این بازیکن، کمپ ایتالیا از ما فقط ۵۰ میلیون تومان بابت هزینه خوراک می خواست و حتی گفتند این بازیکن جوان می تواند با یکی از تیم های بیس بال قرارداد امضا کند و حداقل درآمدی بالغ بر ۲۰۰هزار دلار داشته باشد اما آن مبلغ توسط فدراسیون یا وزارت ورزش فراهم نشد و این اتفاق نیفتاد.

-ندایی: زمینه موفقیت ما در این رشته بخاطر نیروی انسانی، زیاد است. یکی از اقدامات ما برگزاری کلاس مربیگری تحت نظر فدراسیون جهانی بود و آن ها مدرس به ایران فرستادند تا مربیان ما با متدهای روز  بیس بال آشنا شوند.  سرمایه گذاری اصلی ما روی جوانان و نوجوانان است تا با استفاده از ارتباطاتمان با فدراسیون جهانی، زمینه رشد و پرورش اصولی جوانان را فراهم کنیم.

خب کمی راجع به "برتام" صحبت کنیم. "برتام" قرار است چه کار کند؟

-ندایی: با اتکا به همین طرح برتام، دو نفر از فدراسیون جهانی آمدند و ۱۰،۱۵ معلم ورزشی که هیچ چیز از بیس بال نمی دانستند را  طی یک هفته و با چند کلاس آموزشی مختص معلمین ورزش با این ورزش آشنا کردند.

فدراسیون جهانی با توجه به این طرح ملی،برای ما لوازم و وسایل مورد نیاز را فرستاده تا استعداد یابی را از مدارس شروع کنیم. در اردیبهشت ماه قرار است مسابقاتی بین مدارس برگزار شود که خود این می تواند مقدمه تشکیل یک تیم پایه قوی باشد.

آیا این طرح در زنگ ورزش مدارس اجرا می شود؟ یعنی دانش آموزان در زنگ ورزش بیس بال بازی می کنند؟

-منصوریان: خیر. هنوز این طرح برای زنگ های ورزش تصویب نشده.زیرا مجوز این کار باید توسط وزارت آموزش و پرورش صادر شود. فعلا معلمان ورزش در تایمی خارج از زنگ ورزش با بچه ها کار می کنند.

شاید یکی از دلایلی که آموزش و پرورش برای این طرح مجوزهای لازم را نمی دهد، ترسی است که از توپ بیس بال وجود دارد.

-منصوریان: وسایلی که از طرف فدراسیون جهانی برای ما آمده کاملا مطمئن و ایمن است. توپ کاملا پنبه ای است و چوب بیس بال هم پلاستیکی و تو خالی. شروع هر کار جدیدی در هر سیستم با مخالفت هایی مواجه می شود. ولی خوشبختانه استارت این کار خورده شده است.

یکی از مشکلات بیس بال این است که مثل سایر ورزش ها فهمش آسان نیست. یعنی اگر کسی هیچ اطلاعاتی از قوانین فوتبال یا والیبال نداشته باشد با دیدن بازی آن رشته ها کاملا در جریان آن قرار می گیرد ولی برای فهم بیس بال احتیاج به دانستن قواعد ابتدایی آن است که اگر این اطلاعات وجود داشته باشد آن وقت این ورزش بسیار جذاب و مهیج است.

کسی که یک بار چوب بیس بال را به دست بگیرد و به توپ ضربه بزند به نوعی معتاد این ورزش می شود. شاید برایتان جالب باشد بدانید که در آمریکا پر مخاطب ترین ورزش از لحاظ فروش بلیت،بیس بال است. مثلا در ژاپن و کره ورزش اول بیس بال است. من فکر می کنم گران ترین ورزشکاران دنیا هم متعلق به همین رشته باشند و برای فوتبال و تنیس نیستند.

به نظر شما در این طرح مدارس، چند بازیکن می توانند اصطلاحا خود را بالا بکشند و به یک جایی برسند؟

-ندایی: قطعا با توجه به علاقه موجود بین بازیکنان و تلاش مربیان و فدراسیون، میزان موفقیت بالا خواهد بود به شرطی که این حمایت ها و پشتوانه ها قطع نشود. برای همین مسابقات اخیر غرب آسیا تعداد زیادی بازیکن زیر ۱۸ سال یا زیر ۲۲ سال را به مسابقات اعزام کردیم که این قطعا باعث پشتوانه سازی در این رشته خواهد شد.

آقای رانا لطفا در مورد فیزیک بدنی مورد نیاز بیس بال صحبت کنید و بگویید که آیا این ورزش به ایرانی ها می خورد یا نه؟

-کیوان رانا: یکی از مزیت های این رشته این است که هر فیزیکی به آن می خورد. در تقسیم بندی ورزش های مختلف مثلا شما می گویید دوی صدمتر سرعتی است یا فوتبال هوازی است. بیس بال یک ورزش استقامتی،قدرتی و انفجاری است. چون در آن احتیاج به دوندگی و حتی شیرجه زدن است.

پست های مختلف توان بدنی و فیزیک خاص خود را می خواهد. حتی دست راست و چپ هم مهم است. مثلا در یک پست، به هیچ وجه بازیکن چپ دست نباید بازی کند. علت این امر هم این است که بازی بیس بال چپ گرد است یعنی چرخش در زمین از سمت چپ انجام می شود.

یکی از نکاتی که در اوایل صحبت تان به آن اشاره کردید این بود که بیس بال از فدراسیون تبدیل شده به انجمن و ظاهرا این اتفاق هم در دولت قبل افتاده. چگونه می شود که یک ورزش را از حالت یک فدراسیون به حالت یک انجمن دربیاورند که بودجه اش هم کلی کم شود؟ دلیلش این نبود که بیس بال اقبال زیادی در ایران ندارد؟

-منصوریان: عملکرد بد مدیران وقت فدراسیون یکی از علل این اتفاق بود. دولت هم وقتی دید که کاری در فدراسیون بیس بال انجام نمی شود و مدیران فقط به فکر منافع خود هستند، بیس بال را هم در کنار ورزش هایی مثل طناب کشی و فوتبال دستی زیر مجموعه یک فدراسیون قرار داد.

این حرکت در حق بیس بال ظلم است زیرا بیس بال با سابقه حضور ۱۱۰ ساله در المپیک فقط دو دوره است که از المپیک خارج شده. شاید جالب نباشد که ما در کنار دارت و اسکی روی آب قرار بگیریم. البته آن ها هم ورزش های خوبی هستند ولی این گونه در حق بیس بال اجحاف می شود.

-ندایی: سیاست این بود که تعداد فدراسیون ها کم شود و هدف از انجمن شدن هم این بود که انجمن ها خودشان درآمد زایی کنند. اما در ورزش گروهی درآمدزایی خیلی سخت است. رسانه ها هیچ پوششی از عملکرد بیس بال ندارند. کدام روزنامه یا سایت نتایج بیس بال یا عملکرد انجمن را پوشش می دهد؟

تلویزیون اصلا راجع به بیس بال صحبت نمی کند. ما کجا باید دیده شویم که بعد بتوانیم درآمدزایی داشته باشیم؟ در دولت قبل، رییس سازمان تربیت بدنی دوست خود را به عنوان رییس فدراسیون بیس بال قرار داد. در انتخابات مجمع تقلب شد و همکار رییس سابق تربیت بدنی در شهرداری رییس فدراسیون بیس بال شد.

یکی از نمایندگان مجلس کاندید انتخابات ریاست فدراسیون بیس بال بود که با عصبانیت مجمع را ترک کرد و گفت که این ها دارند تقلب می کنند. کسی رییس فدراسیون شد که اصلا نمی دانست ورزش یا بیس بال چیست. فدراسیون در زمان ایشان به قهقرا رفت و نتیجه اش این شد که از فدراسیون به انجمن تغییر شکل داد. همه این اتفاقات در زمان آقای علی آبادی افتاد.

-منصوریان: مشکل دیگر این است که الان مثلا آقای علیپور که رییس فدراسیون انجمن های ورزشی است باید ۱۶ ورزش را تحت پوشش داشته باشد. ایشان که گناهی ندارد. از بودجه مصوب برای این فدراسیون فقط ۴۰ درصدش به دست آقای علیپور رسیده و ایشان باید این مبلغ اندک را بین همه تقسیم کند. یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی بیس بال ژاپن یک ایرانی است به نام فرید درویش. در ژاپن به او " یو درویش" می گویند. ژاپن که جزو برترین تیم های بیس بال دنیاست یکی از بهترین و گران ترین بازیکنانش یک ایرانی است.

پدر فرید درویش که مدیر برنامه های خود او هم هست، چندین سال پیش به ایران می آید و می گوید که من می خواهم از بیس بال ایران حمایت کنم تا بتوانید یک لیگ برگزار کنید. وسایل و لباس و همه این موارد را هم تامین می کنم. و ایشان هم وسایل و لباس را به ایران فرستاد اما اگر شما آن ها را دیدید ما هم دیدیم! رییس سابق فدراسیون که بعدا شد استاندار فارس واقعا فقط مشکلش چند کاپشن و شلوار بود که بخواهد مال خود کند و نگذارد که به بچه ها برسد؟

این یک ظلم بزرگ در حق بیس بال بود. آقای درویش حدودا ۵ هزار دلار کمک مالی کرده بود برای برگزاری مسابقات و اعضای فدراسیون هم به او می گفتند که مسابقات برگزار شد و چند عکس هم چاپ می کردند و برای او می فرستادند و در نهایت پول را در جیب خود می گذاشتند. بعدها که انجمن بیس بال با حضور ما تشکیل شد ما دیداری با آقای درویش داشتیم و آن جا متوجه این دزدی ها شدیم.

وقتی چنین عملکردهایی وجود دارد فدراسیون به انجمن تبدیل می شود. همین که حداقل تشکیلاتی برای بیس بال هست جای شکرش باقی است. من بازیکن تیم اصفهان ،بازیکن تیم ملی، دستیار مربی تیم اصفهان،رییس هیئت اصفهان ،سرمربی تیم اراک و مربی بدن ساز تیم ملی،مسئول کمیته استعداد یابی بوده ام و الان به نایب رییسی انجمن رسیده ام.

من پله پله آمده ام و به گونه ای خودم را مدیون بیس بال می دانم.همین آقای عباس ندایی در سن ۲۲ سالگی بهترین داور آسیا می شود اما رییس سابق فدراسیون با ایشان دعوایش می شود و او را اخراج می کند. ۱۵ سال پیش ایشان به این عنوان رسیده و الان باید رییس کمیته داوران کنفدراسیون بیس بال آسیا باشد. اما وقتی آدم هایی غیر ورزشی و غیر متعهد بر سر کار می آیند نتیجه خوبی رقم نمی خورد.

-ندایی: با ارتباطاتی که توانستیم بگیریم، ۲۸ فروردین ۹۶ رییس کمیته داوران فدراسیون جهانی قرار است به ایران بیاید و برای ما کلاس داوری تشکیل دهد. این اتفاق کوچکی نیست. هنگ کنگ که از ما در بیس بال پیشرفته تر است،وقتی ایشان را دعوت کرد او نپذیرفت اما قرار است که به ایران بیاید.

-منصوریان: یک نکته ای که خنده دار است این است که وقتی آقای فراکری(رییس فدراسیون جهانی بیس بال) به  ایران آمد ما خودمان را کشتیم تا از آقای گودرزی برای ملاقات با ایشان وقت بگیریم اما ایشان چون در دانشگاه تدریس داشتند نپذیرفتند! تاسف بار ترین قسمت ماجرا همین است که یک رییس  فدراسیون جهانی به ایران می آید اما جناب وزیر ورزش افتخار نمی دهند که با ایشان ملاقات کنند. در طول تاریخ ورزش یک کشور،  شاید فقط دو یا سه بار رییس فدراسیون جهانی آن ورزش به آن کشور سفر کند.

ایشان قرار است سال آینده هم به ایران بیاید و دیگر اعضای فدراسیون جهانی را هم تشویق می کند تا به ایران بروند. وقتی چنین توجهاتی در سطح جهانی به  یک ورزش می شود واقعا کم لطفی داخلی ها ظلم است. ۱۴۰ میلیون تومان پول اعزام تیم به مسابقات غرب آسیا در پاکستان بود. وزارت خانه پول کاپشن شلوار بچه ها را فقط پرداخت کرد. 

ما برای برگزاری مسابقات داخلی هم مشکلات بسیاری داریم. یک روز خوابگاه نیست، یک روز زمین زیر کشت است، یک روز مشکلات مالی است.

در انجمن چند نفر حضور دارند؟

-منصوریان: ما در انجمن ۱۶ نفر هستیم. و دفتر ما هم در بلوار کشاورز است.

می شود امیدی داشت به اینکه بیس بال دوباره صاحب فدراسیون شود؟ این امر شدنی است؟

-منصوریان: این کار نشدنی نیست و ممکن است. ولی فعلا جزو الویت های ما فدراسیون شدن نیست. چون مثلا اگر ما الان تشکیل فدراسیون دهیم، اجازه نمی دهند فرد زحمت کشی مثل آقای کاردان رییس آن شود و دوباره شخصی را که خودشان بخواهند رییس می کنند و بازهم بیس بال به مشکل می خورد. به نظر می آید اگر همین انجمن بمانیم شرایط برای کار بهتر است.