سال تلخ و پرحاشیه تکواندو/ ناکامی زیر سایه موفقیت‌های یک ایرانی!

به گزارش مهر، تکواندو ایران سال گذشته را با فراز و نشیب‌های فراوان پشت سر گذاشت. اهالی تکواندو بعد از کسب عنوان نخست تیم ملی در بیست و سومین دوره رقابتهای قهرمانی آسیا انتظار درخشش و افتخارآفرینی در بازیهای المپیک ریو را داشتند که متأسفانه مدیریت پراشتباه فدراسیون مانع از تحقق این هدف بزرگ شد.

این رقابت‌ها ۳۱ فروردین تا اول اردیبهشت ماه به میزبانی فیلیپین در مانیل برگزار شد که تیم ملی ایران با هدایت خلیفه و خانلرخانی با سه طلای هادی پور، رجبی و حسینی، و دو نقره علیاری و یعقوبی بالاترها از همه مدعیان بخصوص کره جنوبی عنوان قهرمانی بخش مردان را به خود اختصاص داد. برخلاف تیم مردان، بانوان کشورمان تنها سه مدال برنز توسط مهسا جدی، ملیکا حسینی و ناهید کیانی کسب کرد و در رده‌بندی جای برای خود کسب نکرد.

همین نتیجه درخشان در بخش مردان، ورزش دوستان و بخصوص اهالی تکواندو را به کسب سه مدال طلای بازیهای المپیک ۲۰۱۶ سخت امیدوار کرد. اما مسائلی که در اردوی تیم ملی برملی پوشان گذشت از یک سو و چشم بسته بودن مدیریت فدراسیون که توجهی به انتقادات بعد از جام جهانی مکزیک نداشت از سوی دیگر حادثه تلخ و تاسف بار برای تکواندو ایران در ریو رقم زد که سالها در ذهن باقی خواهد ماند.

ریو میدان شکست نابودگر، سونامی و …

اهالی تکواندو آنها که اخبار تکواندو را پیگیری کرده و فنی تحلیل می‌کنند بعد از گذشت چندین ماه از بازیهای المپیک، هنوز هم شکست نابغه‌های تکواندو ایران را باور ندارند. فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخش و سجاد مردانی از بهترینهای دنیا بوده و نه تنها با بهترین عملکرد، سهمیه المپیک را کسب کردند، بلکه بعد از این هم می‌توانند برای تکواندو ایران در میادین جهانی و آسیایی مدال‌های زرین کسب کنند.

اما آنچه که بعد از رقابتهای گرندپری منچستر ۲۰۱۵ بر تیم ملی گذشت و در رقابتهای جام جهانی شدت گرفت، با مدیریت ضعیف فدراسیون، ندیدن مشکلات، پس زدن قهرمانان پیشین و منتقدین امروزی باعث شد تا همین ستاره با طعم تلخ شکست در ریو آشنا شوند. هر چند بعد از المپیک این رویه غلط و پراشتباه در فدراسیون ادامه یافت و مسئولان وزارت ورزش هم سکوت اختیار کردند، ولی جامعه تکواندو نارضایتی خود را از اوضاع تکواندو به اشکال مختلف به نمایش گذاشتند.

باکو و ادامه سریال شکست‌ها

پولادگر که تنها تصمیم گیرنده برای تکواندو ایران بوده و هست، با وجود تصمیم درست بر حفظ کادر فنی، نتوانست حاشیه‌های مخرب تیم ملی را کنترل کند. در واقع دایره بسته تیم ملی در بخش هدایت و سرپرستی و جو بسته فدراسیون برای مقابله با منتقدان مانع از آن شد تا مشکلات حاکم بر تیم ملی از سوی متولیان تکواندو ایران دیده شود. مشکلاتی که به خوبی می‌شد از لابلای همین انتقادات به آن پی برد.

همین حواشی باعث شد تا  برای اولین بار در تاریخ برگزاری این رقابتها، تیم ملی ایران پس از ثبت نتایج ضعیف و حذف در همان دور مقدماتی، دست خالی میدان جام جهانی را ترک کند. رقابتهای گرندپری هم که قبل از جام جهانی برگزار شد، با شکست و حذف بهنام اسبقی، ابوالفضل یعقوبی، آرمین هادی پور و مسعود حجی زواره همراه شد و تنها سجاد مردانی با عبور از حواشی المپیک به خود آمده و بار ناکامی تکواندو ایران را به تنهایی به دوش کشید و با شکست همه رقبا به مدال طلا دست پیدا کرد.

استفعای مقانلو و ذوالقدر

تیم ملی ایران طی سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ با هدایت بیژن مقانلو به افتخارات زیادی دست پیدا کرد. اما مقانلو نتوانست تیم خود را به خوبی مهیای حضور در بازیهای المپیک کند. حاشیه‌های پنهانی که مقانلو بعد از ریو از آن سخن گفت، هیچگاه رونمایی نشد. این مربی با تجربه، بعد از ریو و اعتماد دوباره فدراسیون بازهم نتوانست تیم خود را به شرایط آرمانی بازگردند و نتیجه آن شد که در باکو رقم خورد و در نهایت به استعفای او و رئیس سازمان تیم‌های ملی انجامید.

اهالی تکواندو از حسن ذوالقدر با سابقه حضور در ۵ دوره بازیهای المپیک انتظار بیشتری داشتند. اینکه سه تکواندوکار ایران با مشکلات روحی مواجه بوده و همین نبود روحیه مانع از آن شد تا مردان نامدار تکواندو ایران از توانایی فنی خود بهره ببرند و ذوالقدر به عنوان یک مدیر با تجربه‌های فنی بالای ۲۰ ساله نتوانست تیم تحت رهبری خود را به خوبی هدایت کند. رئیس سازمان تیم‌های ملی از مشکلات درون تیم به خوبی آگاه بود ولی موفق به کنترل آن نشد تا کار به استعفا و جدایی او از تکواندو شود.

انتخاب بی باک و عسگری

بعد از استعفای سرمربی تیم ملی و رئیس سازمان تیم‌های ملی، رئیس فدراسیون به ظاهر تغییر رویه داد و با تشکیل شورای فنی و کمیته فنی، کار انتخاب مربیان تیم ملی را به آنها سپرد. اما خروجی این برنامه آن چیزی نبود که اهالی تکواندو انتظارش را داشته باشند. مهدی بی باک و فریبرز عسگری از بهترین مربیان ایران بوده و توانای زیادی برای هدایت تیم‌های بزرگ دارند و به زعم نگارنده بهترین انتخاب بودند، ولی همه اعضای این خانواده نیک می‌دانند از مدتها قبل و بعد از استعفای سرمربی تیم ملی، این دو برای رسیدن به سکان هدایت تیم ملی مدنظر شخص پولادگر بودند و خوشبختانه خروجی همان شد که مرد اول تکواندو منتظرش بود.

بی‌توجهی وزارتی‌ها

مسئولان دیروز و امروز وزارت ورزش که برای کوچکترین مسائل سرخابی‌های فوتبال وارد قضیه شده و اظهار نظر کرده و حتی تصمیم‌گیری می‌کنند، در طول سال ۹۵ تمام مشکلات، حواشی و انتقادات پیشکسوتان و قهرمانان تکواندو را شنیدند اما کوچکترین عکس العملی نشان نداند. شاید اهالی تکواندو نجابت به خرج نمی داده و مانند خیلی های دیگر تجمعی هر چند کم‌تعداد را مقابل وزارت ورزش داشتند، وزیر هم وارد داستان شکست‌های سریالی تکواندو می‌شد.

برنز تاریخی علیزاده

دستاورد تکواندو ایران از بازیهای المپیک، تک برنز کیمیا عیلزاده بود. مدالی که در کنار نمایش توانایی بالایی این بانوی ایرانی، سرپوشی شد بر تمام مشکلات فنی و مدیریتی فدراسیون تکواندو بود. علیزاده در ریو کاری کرد کارستان که برای همیشه در تاریخ ورزش ایران باقی خواهد ماند. اولین بانوی مدال آور ایران مبارزات بسیار خوبی به نمایش گذاشت و با کسب این مدال، نام خود را در ورزش ایران جاودانه کرد.

قهرمانی دختران و عنوان چهارمی پسران در برنابی

تیم‌های دختران و پسران کشورمان با شرایط متفاوت راهی رقابتهای جهانی نوجوانان در برنابی کانادا شدند. تیم دختران که زودتر از پسران کار آماده‌سازی خود را شروع کرده و با ترکیب کامل راهی این مسابقات شد با دو طلای مبینا نژاد و زهرا پوراسماعیل به همراه دو نقره مبینا بابالو و پریسا جوادی عنوان قهرمانی را کسب کرد. اما تیم پسران که وحید عبداللهی سرمربی خود را به دلیل نرسیدن روادید به همراه نداشت و تمرینات خود را نیز دیرتر آغاز کرده بود با طلای امیرمحمدبخشی، نقره ابراهیم صفری و برنز علی باصری در مکان چهارم ایستاد.

کار دختران ایرانی در این مسابقات ارزش زیادی داشت و امیدواریم کاری که مربیان سازنده در این بخش آغاز کرده‌اند در ادامه و مسابقات قاره‌ای و جهانی به خوبی جواب دهد.

رویدادهای مهم سال ۹۶

با پایان سال پرحاشیه ۹۵ برای تکواندو ایران، باید انتظار داشت که برنامه‌ریزی بهتر نسبت به سال قبل به افتخار آفرینی در میادین پیش رو منتج شود. بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی، قهرمانی نوجوانان آسیا، قهرمانی جهان، حضور در گرندپریها، یونیورسیاد جهانی، پاراتکواندو و … باعث شده تا تکواندو سالی سخت و پرترافیک را پیش رو داشته باشد که نیازمند توجه ویژه مسئولان ورزش کشور و البته مدیریت صحیح در راس این برنامه‌ها می‌باشد.

پایان مدیریت سنتی در تکواندو

سالی که روزهای آغازین آن را پشت سر می‌گذاریم، در کنار رقابتهایی که در بالا ذکر شد، مجمع انتخابات فدراسیون تکواندو نیز برگزار خواهد شد. مجمعی که منتقدان، پیشکسوتان و قهرمانانی که از فدراسیون ترد شده‌اند، سخت امیدوارند نتیجه‌ای غیر از چهار دوره گذشته داشته باشد. تکواندو دنیا پیشرفت بسیار زیادی در سالهای گذشته داشته و تکواندو ایران نیازمند خونی تازه و مدیریتی با انگیزه و جوان با ایده‌ها و برنامه‌های جدید و نو دارد تا با عبور از مدیریت سنتی برای جبران نتیجه ریو، برای المپیک ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی کند.

محمد بیرامی