به گزارش ایسنا، مسابقات دوچرخه سواری قهرمانی آسیا ۲۰۱۷ نشان داد کشورها به شدت در حال پشت سر گذاشتن مسیر پیشرفت برای تبدیل شدن به یکی از قدرت های آسیا و حتی مدعی بودن در جهان هستند از این رو پس از پایان این رقابت‌ها و نتایجی که به ویژه در بخش جاده به دست آمد، انتظار می‌رفت فدراسیون بدون از دست دادن زمان، برنامه ویژه‌ای را برای تیم‌های ملی پیست و جاده در نظر داشته باشد.
دوچرخه سواری ایران تا چند ماه دیگر باید در بازی‌های داخل سالن آسیا رقابت می‌کند. سپس باید به دنبال گرفتن سهمیه برای مسابقات جهانی باشد و در نهایت نیز در قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی۲۰۱۸ عرض اندام کند. اما اکنون فروردین هم به پایان رسید و دوچرخه سواری ایران همچنان بعد از مسابقات قهرمانی آسیا در سکوت به سر می برد. البته رکابزنان سرعتی برنامه خود را از محمد ابوحیدری سرمربی تیم ملی می‌گیرند اما خبری از داشتن برنامه برای بخش نیمه استقامت پیست و جاده نیست. حتی مشخص نیست هدایت آنها بر عهده چه کسی خواهد بود. در این میان جلسه کمیته فنی هم برگزار شد که خروجی خاصی نداشت .
دوچرخه سواری ایران در حالی در این شرایط به سر می برد که همیشه در مسابقات و بازی ها مدال های زیادی در این رشته توزیع می‌شود اما سهم ایران از این مدال ها ناچیز بوده است. اکنون هم نتیجه مسابقات کایرین قهرمانی جهان زنگ خطری برای ایران به صدا درآورد چرا که رکابزن مالزیایی پس از مدال برنز المپیک اکنون موفق به کسب مدال طلای جهان شد تا کار برای محمد دانشور سخت‌تر از قبل شود.
از این رو اگر فدراسیون دوچرخه سواری به دنبال گرفتن نتیجه در رویدادهای پیش رو است باید از الان به فکر دنبال کردن برنامه حرفه ای باشد که در آن از آوردن مربیان خوب خارجی گرفته تا تشکیل اروهای برون مرزی و حضور در مسابقات خارجی لحاظ شده باشد . لازمه انجام این کار هم باز کردن پای اسپانسرها به دوچرخه سواری است در غیر این صورت با تکیه کردن به بودجه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و تشکیل اردو آن هم نزدیک مسابقات و تمرین در پیست های آزادی، اهواز و مشهد نمی توان انتظار داشت دانشور یا دیگر ملی پوشان سرعت و نیمه استقامت ایران در رقابت با نفراتی که از بهترین امکانات و مربیان بهره می برند، معجزه کنند.
- 10
- 5
