چه بر سر نابغه آمد؟

احسان حدادی به ناکامی‌های جهانی‌اش ادامه می‌دهد تا ثابت کند روزهای خوب او به پایان رسیده است. حدادی که روزی می‌خواست مدال نقره المپیکش را به طلا تبدیل کند، حالا در خط پایان ایستاده و با این‌که نمی‌خواهد تمام‌شدن خود را باور کند، اما نتایج و رکوردهایش دیگر فراتر از آسیا نمی‌رود.

از قهرمانی آسیا تا رویای جدید

کسب قهرمانی آسیا در پرتاب دیسک نشان داد كه احسان حدادی عزم خود را برای بازگشت به روزهای خوبش جزم کرده است. او که بعد از المپیک ریو روزهای سختی را پشت سر گذاشت، بعد از چند ماه به ایران برگشت و با بسته‌شدن پرونده‌اش خود را برای مسابقات بعدی آماده کرد. رکوردهای حدادی بعد از المپیک هم تعریف چندانی نداشت و ناکامی‌های او در مسابقات به‌ویژه در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی نشان داد حدادی از مرز آمادگی دور است.

با وجود این او توانست در مسابقات قهرمانی آسیا مدال طلا را از آن خود کند تا همه امیدوار شوند او در رقابت‌های جهانی هم بتواند مدال بگیرد. در این مسابقات حدادی در مرحله مقدماتی پرتاب دیسک با رکورد ٦٣,٠٣ در گروه خود نهم شد تا از رسیدن به فینال باز ماند و حذف شود. حدادی در هفته‌های اخیر به خواست خود راهی بلاروس شده بود و زیر نظر حسین توکلی، قهرمان وزنه‌برداری به‌عنوان مربی کار می‌کرد.

بهانه‌های ادامه‌دار حدادی

حدادی در سال‌های اخیر برای توجیه ناکامی‌هایش بهانه‌جویی‌های زیادی داشته است. او بعد از نقره المپیک سیر نزولی خود را ادامه داد و با این‌که همیشه تافته جدا بافته فدراسیون بود و خواسته‌هایش برآورده می‌شد، نتوانست به توقعاتی که از او وجود داشت، پاسخ مناسب دهد. حدادی برای ناکامی در المپیک مصدومیت شدید را بهانه کرد و با این جمله که به زور آمپول سر پا ایستاده بود، به دنبال بازیابی محبوبیتش بود.

اما از کنار مهمترین بازی‌های تاریخ به ‌راحتی عبور کرد. حدادی در مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی هم عملکرد ضعیفی داشت و بهانه عجیبش برای این ناکامی ندانستن زمان مسابقات بوده است. با وجود ناکامی‌های ادامه‌دار، فدراسیون هم از حدادی حمایت می‌کرد تا او توانست در مسابقات قهرمانی آسیا طلا بگیرد. امیدها برای حدادی کم‌کم داشت جان می‌گرفت که او در مسابقات جهانی عملکردی دور از انتظار داشت تا خیلی‌ها منتظر خداحافظی او از پرتاب دیسک باشند.

حدادی در ماه‌های اخیر با حسین توکلی، قهرمان وزنه‌برداری تمرین کرده بود و برخی دلیل ناکامی‌های او را انتخاب این مربی می‌دانند. با وجود این خیلی‌ها معتقدند حدادی همیشه به تنهایی برای خودش تصمیم‌گیری کرده و اگر هم اشتباهی رخ داده، به خاطر انتخاب‌های خود او بوده است. در واقع در فدراسیون دو و میدانی، این احسان حدادی است که حرف اول و آخر را می‌زند و خواسته‌هایش برآورده می‌شود  البته حدادی بارها از عملکرد فدراسیون ابراز نارضایتی کرده و آنها را بدقول دانسته است.

سفر پرماجرای تیم‌ملی به لندن

اهمال فدراسیون دو و میدانی برای دریافت ویزای لندن باعث شد كه کاروان ایران با تأخیر زیادی وارد این مسابقات شود. در حالی که یک روز مانده به مسابقات اعضای تیم ایران هنوز مجوز سفر به لندن را نداشتند تا با پادرمیانی وزارت امور خارجه بالاخره شرایط سفر تیم‌ملی مهیا شود. احسان حدادی هم که قرار بود از بلاروس خود را به انگلیس برساند یک روز قبل از مسابقات جهانی در لندن مستقر شد تا اعضای تیم‌ملی سفر پر ماجرایی داشته باشند و با خستگی در مسابقات حاضر شوند. سفر تیم‌ملی به لندن در حالی اتفاق افتاد که سه ورزشکار ایرانی شرایط سختی را تجربه کردند و رئیس فدراسیون هم دیررسیدن به لندن را در نتایج ضعیف کاروان ایران تاثیرگذار اعلام کرد.

حصیبی: نباید فقط حدادی را مقصر بدانیم

ایرج حصیبی، پیشکسوت دو و میدانی در گفت‌وگو با خبرنگار «شهروند» درباره ناکامی احسان حدادی می‌گوید: «حدادی در المپیک لندن وضع جسمانی خوب، مربی قوی و محرک‌های انگیزشی داشت تا توانست مدال نقره را کسب کند. بعد از المپیک حدادی مربی خود را از دست داد و وقتی دید که موفقیت او به پای فدراسیون و وزیر ورزش وقت نوشته شد، انگیزه‌هایش را هم از دست داد. وقتی همه در باد مدال نقره حدادی خوابیدند، خود او هم با مصدومیت در کتف راستش مواجه شد که باعث شد او از رکوردهایش عقب بماند.

حدادی در ریو هم ناکام ماند تا بیشتر از همیشه تحت فشار باشد و نه خودش و نه فدراسیون تصمیمات خوبی بگیرند.» حصیبی ادامه می‌دهد: «انتخاب حسین توکلی به‌عنوان مربی حدادی چه از طرف خود او چه با تصمیم فدراسیون اشتباه بزرگی بود. حتی اگر خود حدادی هم خواستار حضور توکلی شده بود، فدراسیون نباید عقلش را به دست او می‌سپرد؛ چون توکلی حتی اگر بهترین بدنساز دنیا هم باشد، ریزه‌کاری‌های پرتاب را نمی‌داند و کمکی به حدادی نمی‌کند. حتی مربی قبلی هم که برای حدادی انتخاب شد، در حد او نبود که سابقه کسب مدال نقره المپیک را داشت.

به اعتقاد من نباید در بحث ناکامی حدادی فقط خود او را مقصر بدانیم. حدادی مثل یک خودرو است که برای حرکت به سوخت نیاز دارد. فدراسیون نتوانست سوخت  لازم را برای حدادی فراهم کند تا او نتواند رکوردهای خودش را هم تکرار کند. البته حدادی هم نباید دست روی دست می‌گذاشت تا شرایط بر وفق مراد او شود؛ چون حتی ورزشکاری مثل بولت هم همیشه در بهترین شرایط تمرین نکرده است. با این وجود حدادی هنوز می‌تواند بهترین پرتاب‌ها را داشته باشد، اگر سوخت مورد نظر برای او تأمین شود.»