این‌روزها هندبال ایران مشکلات زیادی دارد که دراین‌باره اولین مسأله را من از وزارت ورزش می‌بینم که نسبت به این رشته کم‌لطف شده است. وقتی که فردی رئیس فدراسیون می‌شود، باید حمایت مسئولان بالاتر را هم داشته باشد.
علیرضا رحیمی وقتی پا به فدراسیون هندبال گذاشت، با بدهی مدیران قبلی مواجه شد و روحیه خود را تا حدودی از دست داد. تا قبل از حضور او چند سالی دچار مشکلات مدیریتی بودیم که ویترینی از شکست‌ها را رقم زدند. سپس رحیمی که با حمایت جامعه هندبال روی کار آمد و مصاحبه‌های امیدوارکننده‌ای انجام داد، خیلی زود به مشکل خورد.
او چند ماهی است که استعفای خود را اعلام کرده و فدراسیون در بلاتکلیفی است. اگر وزارت ورزش قرار نیست از هندبال حمایت کند، این رشته ورزشی را منحل کنند، وگرنه برای پیشرفت باید نگاه ویژه‌ای به این رشته پرطرفدار داشته باشند. باور کنید درهمین چند سال اخیر اگر مدیریت خوبی بالای سر هندبال فدراسیون بود، ایران می‌توانست به مقام‌های خوبی در سطح آسیا برسد.
نمی‌خواهم بگویم که رحیمی در رقم‌خوردن وضع فعلی هندبال مقصر نیست، چون او هم می‌دانست که فدراسیون چه مشکلاتی دارد و خودش در انتخابات شرکت کرد. بحث اصلی با توجه به این‌که رحیمی تقریبا به ماندن راضی شده، تیم‌ملی است که تا چند ماه دیگر باید در رقابت‌های قهرمانی آسیا شرکت کند. فدراسیون باید درباره تیم‌ملی سیاست درستی را به کار ببرد.
بارها صحبت از روی کارآمدن مربی خارجی شده اما فعلا که چنین اتفاقی رخ نداده است. با حضور بیش از ١٠ بازیکن ایرانی در لیگ‌های اروپایی مشخص است که از نظر بازیکن در هندبال ایران هیچ خلأیی نداریم. مثلا برادران استکی جزو برترین بازیکنان لیگ قهرمانان اروپا بودند. نکته مهم اینجاست که برای هدایت این بازیکنان باید از یک مربی آگاه و توانمند استفاده شود.
از نظر روحی و روانی هم بازیکنان ایرانی خارجی‌پسند هستند و با یک مربی خارجی خیلی راحت‌تر کار می‌کنند. اگر واقعا یک مربی صاحب‌نام خارجی برای تیم‌ملی انتخاب شود، بازیکنان تحت‌تأثیر نامش می‌توانند به موفقیت برسند.
مثلا در والیبال شاهد بودیم که با حضور مربیان خارجی چه تحول بزرگی ایجاد شد. برای رقم‌خوردن چنین اتفاقی هم کمیته ملی المپیک باید وارد شود و هزینه کند. رئیس فدراسیون هندبال در شرایط فعلی نیاز به این دارد که جامعه هندبال و مسئولان ورزش از او حمایت کنند و به رحیمی روحیه بدهند.
نقی ناری
- 16
- 3
