روزگاری که ورزشکار بود، سبک و سیاقش با امروز فرق میکرد. هر جا که مشکلی بود، گلایهاش را به زبان میآورد و در عوض سنگ تمام هم میگذاشت. رکوردهایش و مسابقههایی که پشت سر میگذاشت، هنوز هم در یاد اهالی دوومیدانی مانده و خیلی از افتخاراتش دست نخورده مانده است. سجاد مرادی اما امروز مسوولیتی دیگر دارد. دو چهره شاخص در تیم ملی دارد. حسین کیهانی و امیر مرادی.
دو دوندهای که مدال بازیهای آسیایی را دارند اما در قهرمانی آسیا به چیزی که میخواستند، نرسیدند. اتفاقی که پشتش گلایههایی وجود دارد اما سجاد ترجیح میدهد ورزشکارانش حرفی نزنند. در این چند ماه اخیر هم همین شرایط حاکم بوده اما بعد از نرسیدن به مدال، حسین حرفهایی زد که قابل تامل است
سطح مسابقههای دوومیدانی قهرمانی آسیا چطور بود؟
مسابقهها کاملا معمولی بود.
پس خیلی سنگین نبوده که بخواهیم نتیجه نگرفتن بچهها را به حساب آن بگذاریم؟
نه، مسابقهها خوب بود و امیر و حسین هم به نسبت برنامهریزی که برایشان شده بود و هزینهای که شد، رکوردهای خوبی زدند.
این حرف مشترکی است بین شما و مصاحبهای که حسین کیهانی بعد از مسابقهاش داشت. انگار که در مسیر آمادهسازی، خیلی چیزها باب میل شما نبوده؟
مدال و رکورد عالی، امکانات خوب میخواهد. تمرین زیاد میخواهد و حمایت. رکوردی که ثبت شد، به نسبت حمایتی که از بچهها شد، خوب بود و من راضیام.
اما سطح رکوردها نشان میدهد که هر دو نفر شرایط قرار گرفتن روی سکو را داشتند.
همینطور است اما برای ما بیشتر بازیهای آسیایی اهمیت داشت که خدا را شکر به خواستهمان رسیدیم. از حالا به بعد هم برای گرفتن سهمیه جهانی و المپیک تلاش میکنیم.
وقتی از حمایت کم میگویید، به این معناست که در طول تمرینات هم حسین و امیر، مشکلاتی داشتند اما جالب است که گلایهای از آنها نشنیدیم. برخلاف برخی دیگر از دوومیدانیکاران.
من اجازه نمیدادم بچهها حرف بزنند چون معتقدم این کار آنها را از برنامههایشان عقب میاندازد. در تمام مدت تمرین، مدیریتشان کردهام تا گلایهای مطرح نکنند و فقط وقتشان را صرف تمرین کنند اما این سکوت به معنای این نیست که همه چیز فراهم بوده است.
اما انگار شرایط طوری پیش رفته که ورزشکاران هر چقدر بیشتر سر و صدا کنند، بیشتر به نتیجه دلخواه میرسند؟
دقیقا. اگر وظایف به درستی انجام شود، نباید این اتفاق بیفتد اما انگار سکوت دیگر جواب نمیدهد.
خود شما هم در زمان ورزشکاری خیلی ورزشکار صبوری نبودید و گاهی مصاحبههای تندی داشتید.
من فقط زمان مدیریت افشین داوری اینطور بودم چون وضعیت غیرقابل تحملی به وجود آمده بود. ضربهای که آقای داوری به دوومیدانی زد، جبرانناپذیر بود و برایم جالب است که با کدام کارنامه موفق، مدام فدراسیونهای مختلف را امتحان میکنند؟ حالا هم جالب است که میگویند قرار است دوباره برای دوومیدانی کاندیدا شود.
در دوومیدانی و بوکس و والیبال، مدیریت میکنند و خیلی دوست دارم بدانم تاثیر حضورشان چیست و چه اثر مثبتی به جا گذاشتهاند. من اگر آن زمان خیلی تند صحبت میکردم و ناراحت بودم، دقیقا به خاطر شرایطی بود که برایمان رقم زده بودند. الان هم اگر به بچهها گفتهام سکوت کنند، به خاطر این نیست که مشکلی نیست، نمیخواهم از هدفشان دور شوند.
با مسوولان فدراسیون درباره برنامه پیش رویشان صحبت کردهاید؟
صحبت زمانی انجام میشود که تفاوتی در شرایط به وجود بیاید.
با این شرایط هدفگذاری که برای بچهها کردهاید، روی چه مسابقاتی است؟
آخر هفته دوباره به قطر میرویم تا حسین و امیر در دایمون لیگ شرکت کنند. امیدوارم در این مسابقه سهمیه جهانی را بیاورند. بعد که برگردیم برنامههایمان تا رقابتهای جهانی را نهایی میکنیم، ضمن اینکه سال آینده المپیک را هم در پیش داریم.
امیر شرایط حضور در دایمون لیگ را دارد؟
بله، هماهنگیها برای حضور هر دو نفر انجام شده است.
با این شرایط فکر میکنی تا چه زمان شاگردانت را کنترل کنی؟
خدا را شکر از من حرفشنوی دارند و فعلا گفتهام فقط تمرین کنند. البته بعد از دو، سه روز استراحت. من باید تلاش کنم شرایط بهتر را برایشان فراهم کنند و آنها هم باید تمرین کنند. ببینیم در روزها و ماههای آینده چه اتفاقی میافتد. به هر حال چیزی که مشخص است اینکه، سال سختی پیش روی دوومیدانی است و نتایج رقابتهای دوومیدانی قهرمانی آسیا نشان میدهد فدراسیون نگهدارنده استعدادها نبوده است.
وقتی در دوره قبل رقابتهای قهرمانی آسیا ٤ طلا گرفتهایم و این دوره یک طلا گرفتهایم، یعنی نتوانستهایم استعدادها را حفظ کنیم. نتایج خوب دوره قبل، نتیجه این فدراسیون نبوده و این فدراسیون اگر میخواسته نشان دهد کار کرده، باید یا این تعداد مدال را حفظ میکرده یا افزایش میداده. وقتی این اتفاق نیفتاده، یعنی فدراسیون پسرفت داشته و خب طبیعتا در سال جاری و در سال قبل از المپیک کار سختی دارد.
آزاده پیراکوه
- 17
- 4