هادی ساعی: کم‌کاری دوستان را گردن انگلیسی‌ها نیاندازیم

نتیجه ضعیف تیم ملی تکواندو در جهانی منچستر هنوز هم برای خیلی ها قابل هضم نیست. بدترین نتیجه در طول ۲۲ سال اخیر. مسئولان فدراسیون تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا این ناکامی را به کارشکنی‌های انگلیسی‌ها برای عدم صدور روادید (برای بعضی از ورزشکاران) ربط دهند اما مشکل از جای دیگری است. به قول هادی ساعی: «آقایان عدم صدور روادید از سوی انگلستان را مطرح می‌کنند، اما چرا نمی‌گویند چه زمانی برای این کار اقدام کردند؟»

یعنی مشکل از خود فدراسیون بوده که دیر اقدام کرده اند؟

دوستان ۲۰ روز مانده به مسابقات تازه یادشان افتاده برای گرفتن ویزا اقدام کنند. بچه ها را فرستادند ترکیه تا از آنجا اقدام کنند. خب ما مشکلات سیاسی داریم و فدراسیون هم برای این کار دیر اقدام کرد. اصلا چرا باید این اتفاق بیفتد؟ یعنی یک نفر در آن فدراسیون نبود که متوجه شود و برای گرفتن روادید زودتر اقدام کند؟ اگر این کم‌کاری نیست پس چه چیزی است؟

پس از نظر شما این ربطی به انگلیسی ها ندارد؟

ببینید، ما که می‌دانیم ممکن است چنین مشکلاتی برایمان پیش بیاید چرا بهانه دست آنها می‌دهیم؟برای گرفتن روادید باید چند ماه قبل اقدام می کردند نه ۲۰ روز مانده به مسابقات. نکته دیگر این است که نفرات اعزامی به مسابقات، ملی‌پوشان ایران هستند اما فدراسیون مثل مردم عادی برای آن‌ها اقدام کرد تا کمتر هزینه کنند! وقتی این تصمیمات غلط را می‌گیرند، همین اتفاقات هم می‌افتد. شما می‌دانستید که به هندی‌ها هم روادید ندادند؟ می‌دانید چرا؟ آن‌ها که رابطه‌شان با انگلیس خوب است و اصلا مستعمره‌شان هستند. چون هندی‌ها هم دیر اقدام کردند. آنها که مشکل سیاسی نداشتند. آقایان حتی قانون را نمی‌دانند. ما نمی‌خواهیم با واقعیت کنار بیاییم و فقط تلاش می‌کنیم تا توپ را گردن فرد دیگری بیاندازیم و بگوییم انگلیسی‌ها مقصر هستند. کدام مقصر؟ مقصر خود ما هستیم با برنامه ریزی غلط و اشتباه مان.

نظر شما درباره نتایجی که گرفتند چیست؟ یکی از بدترین و ضعیف ترین نتایج ۲۲ سال اخیر.

نتایج گویای همه چیز است.برای تیمی که همیشه پای سکو بود خیلی بد است که دوازدهم شود. واقعا متاسف هستم و چیزی نمی توانم بگویم.

شما در یکی از مصاحبه‌هایتان پیش‌بینی سقوط تکواندو را کرده بودید. نکته‌ای دیده بودید و ...

مشخص بود. هر کسی که کمی تکواندو را متوجه شود این قضیه را می‌توانست حدس بزند. جهانی که تمام شد و من بیشتر نگران المپیک هستم. دستان تیم ملی خالی است و من ده سال قبل این زنگ خطر را به صدا در آوردم اما گوش کسی بدهکار نبود.

شما نظر فنی در این باره ندادید. کادر فنی و عملکرد خود ملی‌پوشان چطور بود؟

همه چیز را نباید از چشم آن‌ها دید. مگر مسئول گرفتن روادید ملی پوشان یا کادر فنی هستند؟ می‌دانید وقتی از این اتفاق‌ها می‌افتد چه استرسی ورزشکاران را فرا می‌گیرد؟ تمرکز خودشان را از دست می‌دهند و فقط نگران می‌شوند. مشکل اینجاست که افراد توانمند در فدراسیون حضور ندارند. متاسفانه دوستان در چند سال اخیر پشت تک مدال هایی که ورزشکاران گرفته اند پنهان شده اند.

هادی ساعی پیشنهادی برای خروج از این اوضاع دارد؟

مگر به حرف‌های آدم گوش می‌دهند؟ دو سال قبل هشدارهای لازم را داده بودم، گوش کردند؟ الان هم باید یک سری از آدم‌های کوچک را از کنار تیم حذف کنند و از با تجربه‌ها استفاده کنند. واقعا کار سختی در پیش است. نباید فرصت های کسب سهمیه را از دست داد و باید با جبران اشتباهات برای رسیدن به المپیک تلاش کرد.

به عنوان سوال آخر نظر شما درباره تکواندو بانوان و البته مهلا مومن زاده چیست؟

من ابتدا یک چیزی بگویم. اول این که کسب این مدال نقره را تبریک می‌گویم اما باید بگویم که خانم مومن‌زاده ۱۷ ساله نیست! او ۱۹ ساله هستند.

واقعا؟

بله. من در المپیک جوانان همراه آنها بودم و ایشان ۱۹ ساله است. نمی‌دانم چرا دوستان ما در فدراسیون دوست دارند موج بسازند و روی موجی که خودشان ساخته‌اند، سواری کنند. برای من این اتفاق عجیب بود و خیلی از رسانه‌ها هم بازی خوردند و همه نوشتند که مهلا مومن زاده ۱۷ ساله است، اما او ۱۹ سال دارد.