احسان حدادی: یا اول می‌شوم یا هفتم

احسان حدادی این روزها زیر نظر حسین توکلی در کیش تمرین می‌کند و کمتر از یک ماه دیگر راهی آمریکا می‌شود تا در اردویی سه ماهه در این کشور به تمریناتش ادامه دهد. او یکی از معدود ورزشکارانی است که با هماهنگی مسئولان کمیته و وزارت ورزش، با اردوهای بلند مدت خارجی‌‌اش موافقت شده و تقریباً در مسیر المپیک دغدغه‌ای ندارد. با اینکه این حجم از برنامه‌ریزی دقیق، باید نوید روزهای خوب را برای کاروان ایران بدهد اما احسان حدادی ترجیح می‌دهد امروز با کمی تردید درباره آنچه ممکن است در توکیو ۲۰۲۰، پیش رویش قرار گیرد، حرف بزند.

قهرمان پرتاب دیسک آسیا، دو المپیک پکن و ریو را با مصدومیت سپری کرده و گویا هدف اصلی این روزهایش بیشتر از رقابت با حریفان، این است که مصدوم نشود و سالم پا به توکیو بگذارد. به بهانه تمریناتی که پشت سر می‌گذارد، برنامه‌هایی که در پیش دارد و همچنین حال و هوای این روزهای دوومیدانی، چند دقیقه‌ای با نایب قهرمان پرتاب دیسک المپیک لندن، همکلام می‌شویم.

در چه حالی هستی؟

 کنار آقای توکلی مشغول تمرین هستم. البته امروز که با شما صحبت می‌کنم، استراحت داشتم.

به نظر می‌رسد شرایط همانطور که می‌خواهی جلو می‌رود!

 وقتی حسین آقا حضور دارد و تمریناتم را زیر نظر می‌گیرد، یعنی شرایط خوب است و کارها درست پیش می‌رود.

گویا با فدراسیون هم صحبت کرده‌ای و مشکلی بابت اجرای برنامه‌هایت نداری.

 از قبل برنامه‌های من نهایی شده بود. با توجه به صحبت‌هایی که با آقای صالحی امیری و سلطانی‌فر داشتم، مشکلی برای اجرای برنامه‌هایم نداشتم. حتی همین اردوی آمریکا که به تازگی عنوان شده؛ پیش از این نهایی شده بود. فقط خوشحالی‌ام از این است که بعد از چهار سال می‌توانیم با مسئولان فدراسیون صحبت کنیم. بعد از چند سال فرصتی فراهم شده تا بچه‌ها به فدراسیون بروند و با مسئولان فدراسیون صحبت کنند و از مشکلات‌شان بگویند. خوشحالم که الان وقتی درباره‌ برنامه‌هایم صحبت می‌کنم، کسی نمی‌گوید تخفیف بده. قبلاً هر صحبتی که می‌شد، چه در ارتباط با حقوق مربی، هزینه سفر، هزینه کمپ و ...  به من می‌گفتند تخفیف بده. انگار که من به دنبال جیب و سود خودم بودم یا مثلاً می‌شد هزینه کمپ را کاهش داد. به هر حال شرایطی رقم خورده که خدا را شکر، کارها دارد خوب پیش می‌رود.

البته شما که معمولاً در بیان مسائلت، مشکل نداشته‌ای و بالاخره یک راهی پیدا می‌کنی.

 من فقط مسأله خودم را نداشتم. دوستانم در خانواده دوومیدانی، همیشه می‌گفتند تو راحت حق‌ات را می‌گیری اما من هر بار که حرفی زدم، حرف همه بچه‌ها بوده است، ضمن اینکه اهدافی داشته‌ و دارم و باید هر راهی را برای رسیدن به آنها می‌رفتم. الان هم همین است.

اما سرپرست فدراسیون هم فردی ناآشنا به دوومیدانی است که خیلی هم سابقه درخشان مدیریتی ندارد.

 من کاری به آقای عرب ندارم. خیلی هم شناختی از ایشان ندارم اما راضی‌ام از اینکه حداقل آرامش برقرار شده است. در فضای ورزش هم آرامش حرف اول را می‌زند. همین که بدون دغدغه بتوانیم تمرین کنیم، یعنی اتفاق خوبی افتاده است.

این درست است که ورزشکاران خواسته‌اند انتخابات عقب بیفتد؟

 خبری در این رابطه ندارم. من هم چنین درخواستی را مطرح نکرده‌ام اما الان می‌گویم که اگر قرار است کسی بیاید که آرامش را بر هم بزند، بهتر است تا المپیک انتخاباتی برگزار نشود اما اگر قرار است شرایطی رقم بخورد که یک نفر آشنا به دوومیدانی بیاید و تلاش کند که همین آرامش حفظ شود، خب بهتر است که انتخابات برگزار شود.

فردی با این ویژگی بین کاندیداها می‌شناسی؟

 خیلی از کاندیداها ناشناخته‌اند و یکی دو نفری هم امتحان پس داده‌اند. به نظرم فقط یک نفر هست که می‌تواند کار را در آرامش جلو ببرد و تجربه لازم را هم برای مدیریت فدراسیون دوومیدانی دارد.

با توجه به چالش‌هایی که با رئیس سابق فدراسیون داشتی، حتماً نظرت روی آقای کیهانی نیست؟

 آقای کیهانی چهار سال بوده و به نظرم هم برای دوومیدانی و هم برای ایشان کافی است. من اگر ببینم جایی هستم که دیگر من را نمی‌پذیرند یا حتی احساس کنم که دوست ندارند در آن محیط باشم، حتماً دیگر پایم را آنجا نمی‌گذارم. الان هم شرایط برای آقای کیهانی در دوومیدانی به همین صورت است. جامعه دوومیدانی از دست آقای کیهانی راضی نیست چون باورشان این است که خیلی بیشتر می‌شد کار کرد. به نظرم ایشان در کمیته باشند و از آنجا هم به ورزش خیر برسانند، خیلی بهتر است. ایشان هر بار که من حرفی می‌زدم، می‌گفتند مشکل جسمی دارند و از زمانی که به دوومیدانی آمده‌اند، دچار زخم معده‌ شده‌اند. بنابراین با توجه به این شرایط، من به خاطر خودشان و برای حفظ سلامتی‌شان توصیه می‌کنم که از حضور در انتخابات دوومیدانی انصراف بدهند؛ چون اینجا کسی منتظرشان نیست.

این نوع صحبت، به این معناست که روی شخص خاصی نظر داری.

 من فکر می‌کنم آقای داوری از بقیه گزینه‌ها مناسب‌تر هستند و می‌توانند حال دوومیدانی را خوب کنند.

برگردیم به برنامه‌های آماده‌سازی‌ات. مشکل قرارداد حسین توکلی حل شد؟

 بله، قرارداد اولیه آماده شده و طبق صحبتی که با مسئولان فدراسیون داشتیم، قرار است به کیش ارسال شود تا آقای توکلی امضا کنند. دکتر سلطانی‌فر هم قول داده‌اند که همکاری لازم صورت گیرد تا آقای توکلی همراه من در اردوی آمریکا و بعد آلمان حضور داشته باشد. یعنی من با تیم کامل آماده حضور در المپیک شوم.

با توجه به این سطح از همکاری و انجام همه برنامه‌هایت، فکر می‌کنی، چه نتیجه‌ای در المپیک بگیری؟

 فصل بدنسازی‌‌ام هنوز تمام نشده است. با توجه به اینکه المپیک را در پیش داریم، تا اواسط فروردین بدنسازی می‌کنیم و سپس در چند مسابقه شرکت می‌کنم. ممکن است اول شوم، ممکن هم هست، هفتم شوم.

این همه اختلاف؟

 بستگی دارد با چه شرایطی راهی المپیک شوم. امیدوارم مثل ریو نباشم که با آن همه مصدومیت در مسابقه حاضر شدم.

حضور در المپیک با مصدومیت خیلی برایت عجیب نیست. دو المپیک پکن و ریو را به همین خاطر از دست دادی.

 دقیقاً. به همین خاطر اولین هدفم این است که وقتی به توکیو می‌رسم سالم باشم و مصدومیت نداشته باشم. در این شرایط می‌توانم به سکو فکر کنم. در رقابت‌های جهانی قبلی هم همین اتفاق افتاد. من با آسیب دیدگی ۶۵ متر انداختم.

خب این همه مصدومیت به خاطر نوع برنامه‌ریزی‌ات نیست؟

 نه، ورزش حرفه‌ای همین است و ورزشکار با خودش مصدومیت را حمل می‌کند. امیدوارم برای توکیو اینطور نباشد و در آن صورت بتوانم برای یک مدال خوشرنگ تلاش کنم.