به گزارش میزان، بسکتبال ایران همچنان در شوک کنارهگیری درک بارئرمن از سرمربیگری تیم ملی بسکتبال است. این مربی که تنها برای زمان بیکاری خود سرمربیگری تیم ملی بسکتبال کشورمان را پذیرفته بود با اولین پیشنهادی که به دستش رسید برای همیشه از کشورمان رفت تا سکان هدایت یک تیم آلمانی را بر عهده بگیرد.
این در شرایطی است که پیش از این گفته شده بود بائرمن قرارداد بلند مدت با فدراسیون بسکتبال کشورمان امضا کرده اما مشخص است که او یا قراردادش را یک طرفه فسخ کرده و یا این که طبق گفته برخی از منتقدان مشحون، قرارداد بائرمن هر ۳ ما یک بار تمدید میشده. در این که فدراسیون بسکتبال در تنظیم قرارداد بائرمن دچار اهمال شده شکی وجود ندارد زیرا تمدید قرارداد که هر ۳ ماه یک بار رخ میدهد نمیتواند کار عاقلانهای باشد. البته بستن این گونه قراردادها توسط فدراسیون بسکتبال سابقه طولانی دارد.
سال ۲۰۰۴ بود که ولادیمیر بوسنیاک صرب هدایت تیم ملی بسکتبال ایران را بر عهده گرفت اما در حالی که تیم ملی در ترکیه حضور داشت این مربی از هتل محل اقامت تیم ملی خارج شد و دیگر بازنگشت. در آن زمان گفته شد با توجه به این که ارثیه قابل توجهی از عمه این مربی به او رسیده ترجیح داد به کشورش برگردد.
در نوع جدا شدن بائرمن و بوسنیاک از تیم ملی یک نکته مشترک وجود دارد، هر دو مربی به راحتی و بدون هیچ مشکلی توانستند پیش از پایان زمان قرارداد، از سرمربیگری تیم ملی کنارهگیری کنند.
البته سایر مربیانی که در مقاطع مختلف سرمربی تیم ملی ایران بودند هم اتفاقات دیگری برایشان رخ داد. ماتیچ در رقابتهای سال ۲۰۱۱ که انتخابی المپیک لندن بود هدایت تیم پرستاره ایران را برعهده داشت که در نهایت به مقام پنچم رسید. در آن زمان صحبتهای زیادی از صحبتهای خاص او با کشور چین شنیده میشد.
با توجه به موارد گفته شد میتوان به این جمعبندی رسید که فدراسیون بسکتبال در انتخاب مربیان تیم ملی و تنظیم قراردادهای آنها به طرز فاجعهآمیزی کوتاهی کرده و اشتباهات زیادی را مرتکب شده است.
اشتباهاتی که در تنظیم قرارداد این مربیان انجام شده ضررهای جبرانناپذیری را به ورزش کشورمان وارد آورده است. مشخص نیست تا چه زمانی این قراردادهای کذایی امضا خواهد شد اما آنچه مسلم است وزارت ورزش باید قراردادهایی که فدراسیونهای ورزشی با مربیان خارجی منعقد میکنند را مورد بررسی قرار دهد تا از تکرار این اتفاقات جلوگیری شود.
- 9
- 3