نیکخواه‌ بهرامی: آخرین سال حضورم در چین خواهد بود

به گزارش ایسنا، در جریان رقابت‌های لیگ بسکتبال چین،‌ جیانگسو تونگشی و سیچوان که صمد نیکخواه‌بهرامی و حامد حدادی را در اختیار دارند به مصاف هم رفتند که در پایان این دیدار یاران نیکخواه‌بهرامی برابر حدادی برنده شدند. حدادی در این مسابقه همانند همیشه یک ستاره بود اما صمد نیکخواه‌ که از ناحیه کمر آسیب دیده زمان کم تری در میدان بود. او در گفت‌وگو با ایسنا درباره شرایط مصدومیتش صحبت کرد. کاپیتان پیشین تیم ملی در جریان این مصاحبه از تصمیمش برای آینده خود حرف زد. او هم‌چنین از اهالی بسکتبال خواست در انتخابات پیش‌رو برای اولین‌بار به فکر این رشته باشند.

*زمان کمی برابر سیچوان بازی کردی. آسیب کمرت خیلی جدی است؟

کمرم یک مقدار آسیب دیده اما خب الان بهتر است. با دکتر دهقان که همراه حامد به شهر ما آمده بود کار کردم و بهتر شدم اما اوایل بازی درد داشتم و چون تیم خوب کار می‌کرد مربی به من استراحت داد و به همین دلیل زمان کمی در زمین بودم. بعد از مسابقه با سیچوان هم دکتر دهقان در نانجینگ ماند و در حال درمان هستیم و خیلی بهتر شده‌ام.

*دلیل مصدومیت چه بود؟

یک آسیب کوچک از ناحیه کمر داشتم و عضلات کمرم گرفته بود که با همان درد تمرین می‌کردم. به یک سفر طولانی هم رفتم که این باعث شد دردش بیش‌تر شود. حالا بازی بعدی با تیم شنژن مسابقه داریم که خیلی قوی است و شانس بردمان کم است و به همین دلیل مربی به من استراحت داده سپس با تیم ارتش چین بازی داریم که طبق قانون نمی‌توانم بازی کنم و استراحت می‌کنم. با دو بازی استراحت می‌کنم و کاملا خوب می‌شوم.

*بازی با سیچوان و برابر حامد حدادی چطور بود؟

بازی با حدادی خوب بود و در این چند روز خیلی خوش گذشت. آن‌ها چند روز زودتر به شهر ما آمده بودند و این دو سه روز کاملا باهم بودیم. چند وقتی بود که یکدیگر را ندیده بودیم و دلمان تنگ شده بود و صبح تا شب باهم بودیم. بازی هم خوب بود اما خب حدادی هم مشکل من را در تیمش دارد که باید با آن بسازیم.

*مشکل تک روی و خوره بازی بازیکنان خارجی است؟

بله دقیقا. بسکتبال چین به این سمت می‌رود اما به هر حال خوبی و بدی وجود دارد. همه جا سختی دارد و چیزهای خوب هم هست. قسمت این است و باید سپری کنیم.

*خارجی‌های تیم سیچوان که واقعا کار تیم را خراب کرده‌اند.

ببینید واقعا مهم نیست که یک نفر کم یا زیاد گل بزند اما این خارجی‌ها طوری بازی می‌کنند و آن‌قدر به فکر آمار هستند که لج همه را در می‌آورند. درست است که باید به فکر آمار باشیم اما اول باید موفقیت تیم باشد، بعد اهداف شخصی. همه بازیکنان در زمین اهداف شخصی دارند. هرکس بگوید ندارد دروغ می‌گوید. یک نفر به دنبال دفاع بهتر است، یک نفر ریباند بیش‌تر می‌خواهد، یک نفر امتیاز بیشتر و دیگری می‌خواهد درصد شوت سه امتیازی بهتر داشته باشد اما اولویت باید موفقیت تیم باشد. اما چون آمار در قرارداد لیگ چین خیلی مهم است خارجی‌ها همه چیز را فدای آمارشان می‌کنند.

*می‌توان گفت باخت‌های سیچوان از همین موضوع نشات می‌گیرد؟

سیچوان که حدادی را دارد بد نیست. ازنظر بازیکن و ترکیب خیلی بهتر از تیم ما است اما خارجی آن‌ها طوری بازی می‌کند که از ۱۰ مسابقه ۸ بازی را باخته‌اند. من نمی‌گویم اگر او درست بازی می‌کرد هر ۱۰ بازی را می‌بردند اما حداقل باید سه بازی دیگر را می‌بردند و مثل ما ۵ برده می‌شدند. همین تیم ما نیز اگر خارجی‌ها تک روی نمی‌کردند دو سه برد دیگر کسب می‌کردیم و بازی‌هایی که نزدیک بردیم را نیز ساده‌تر تمام می‌کردیم. به هر حال باید راه بیایم و لیگ را خوب تمام کنیم. مخصوصا من که سال آخرم در چین است و می‌خواهم امسال خوب کارم را تمام کنم.

*یعنی دیگر در لیگ چین بازی نمی‌کنی؟

برنامه سال بعدم را هنوز نمی‌دانم اما واقعیت این است که دیگر نمی‌توانم دور از ایران باشم. زندگی دور از خانواده و دور از ایران واقعا سخت است. بسکتبال را می‌شود همه جا ادامه داد اما واقعا این‌جا برایم سخت است.

*تغییرات در فدراسیون ایجاد شده و خیلی‌ها از بازگشتت به تیم ملی حرف می‌زنند.

تغییرات اتفاق نیفتاده‌است. با این حال همیشه گفته‌ام که همه چیزم را از بسکتبال و تیم ملی دارم. مطمئنا روزی که بگویند به من احتیاج است و می‌توانم کمک کنم به تیم ملی می‌آیم اما حضورم به دلایل زیادی بستگی دارد. اول این که راس فدراسیون و مربی تیم ملی احساس کند که می‌توانم به تیم کمک کنم. سپس من بدانم که حضورم در تیم ملی موثر است. به هر حال بعد از این همه تجربه در تیم ملی می‌فهمم که حضورم موثر است یا سودی ندارد و می‌تواند مضر هم باشد. بعد این همه تجربه به هر قیمت نمی‌خواهم وارد تیم ملی شوم. زمانی وارد می‌شوم که بدانم موثر هستم و می‌توانم یک پله تیم ملی را بالاتر ببرم. بدانم می‌توانم به به بسکتبال، مربیان تیم ملی و تیم ملی کمک کنم. اگر این شرایط باشد چرا که نه حتما قبول می‌کنم و می‌آیم. البته فعلا کسی نخواسته که بخواهم بیایم و درباره‌اش فکر کنم.

*پس اگر مربی تیم ملی و فدراسیون بخواهند، خودت هم راضی باشی که بیایی دوباره وارد تیم ملی خواهی شد.

 بهترین زمان‌های بسکتبال من و لذت‌بخش‌ترین روزهای زندگی‌ام زمانی بوده که در تیم ملی بازی کردم و افتخارات زیادی کسب کردم. خیلی‌ها دوست داشتند روی این افتخارات خط بکشند اما خب نمی‌شود. ما در تاریخ بسکتبال ایران هستیم و همیشه گفته‌ام که بهترین زمان‌های زندگی‌ام آن روزهایی بوده که برای تیم ملی و کشورم بدون توقع و چشم‌داشتی به میدان رفته‌ام. به همین دلیل هم بازی کردن برای تیم ملی لذت‌بخش است. من درباره خواست خودم و خواست سرمربی گفتم اما باید ببینم از نظر فنی موثر هستم یا نه. این مهم است. من قطعا علاقه دارم که برای تیم ملی بازی کنم. یک موقع هم مربی هم من را می‌خواهد اما با توجه تجربه ای که دارم می‌فهمم حضورم مثبت نیست و به همین دلیل به تیم ملی نمی‌آیم. اما اگر مفید باشم با افتخار می‌آیم.

*پس صمد نیکخواه تصمیمی برای خداحافظی از بسکتبال ملی ندارد؟

(باخنده) من هیچ وقت به تیم ملی سلام نکردم که بخواهم خداحافظی کنم. فعلا بازی می‌کنم و اصلا به خداحافظی فکر نمی‌کنم. شاید شرایط باشد و من یک جایی برای تیم ملی موثر باشم. به همین دلیل فعلا به خداحافظی فکر نمی‌کنم.

*به انتخابات فدراسیون بسکتبال برسیم. نظرت درباره انتخابات و مدیرانی که تصمیم دارند وارد انتخابات شوند چیست؟

باید ببینیم چه افرادی می‌آیند و جامعه بسکتبال ما چه تفکری دارد. اما اکنون از همه خواهش می‌کنم که فقط به فکر بسکتبال باشیم. اشتباهات بزرگ، خانمان‌سوز و خانمان برانداز در چند سال گذشته اتفاق افتاده که نباید تکرار شود. از حق نگذریم کارهای خوب هم بوده. اما باید دست به دست هم بدهیم که اتفاقات بد دیگر اتفاق نیفتد. کارهای خوب را ادامه بدهیم و بیش‌تر کنیم و نقاط ضعف را از بین ببریم و بسکتبال را به یک دهه قبل برگردانیم. جایی که شایسته بود و همه اهالی بسکتبال لیاقت آن را دارند. این یک دفعه آن فردی که توانایی را در خودش می‌بیند وارد میدان شود و خواهش می‌کنم فقط برای همین یک‌بار هم که شده رای‌دهنده‌ها به بسکتبال فکر کنند.