معاونت ورزش بانوان دولت رئیسی:بدنسازی را ممنوع نکردیم، گفتیم غیر قانونی است❗️

معاونت ورزش بانوان وزارت ورزش، یکی از بخش‌های حساس است که سختی‌های خاص خودش را دارد. از یک طرف با جامعه ورزش زنان مواجه است و از طرف دیگر با نهادها و بخش‌های بیرونی که هر کدام دغدغه و خواسته‌ای درباره نحوه فعالیت زنان در حوزه ورزش دارند. همین گستردگی عقاید و انتظارات، فشارها را بر این معاونت بیشتر می‌کند؛ مثل حالا که سر موضوع فعالیت زنان در برخی رشته‌ها، صحبت‌هایی مطرح شده که نمونه بارزش، ممنوعیت فعالیت زنان در پرورش اندام و بدنسازی است. در مورد برخی رشته‌های دیگر هم صحبت‌هایی مطرح است که همه اینها در کنار  اعزام تیم‌های زنان به بازی‌های آسیایی و همچنین فعالیت فوتسال، چند دقیقه‌ای با مریم کاظمی‌پور همکلام می‌شویم؛ معاونت ورزش بانوان وزارت ورزش که تحصیلکرده تربیت بدنی است و تجربه نایب رئیسی فدراسیون‌های ورزشی را در کارنامه دارد.

موضوع مجوزی که سال‌ها قبل گرفته شده، چیست و چرا به آن قائل نبوده‌اید؟

سال ۹۳ و در شرایطی که فعالیت ایروبیک و آمادگی جسمانی قانونی بوده، درخواستی می‌آید که بانوان بتوانند از دستگاه‌های بدنسازی استفاده کنند. خانم شهریان در آن زمان به این درخواست پاسخ می‌دهند و مواردی را مد نظر قرار می‌دهند. یکی اینکه به‌دلیل حفظ سلامت عمومی و تناسب اندام، بانوان می‌توانند از دستگاه استفاده کنند و دیگر اینکه فضایی فراهم شود تا مربیان متخصص بدنسازی در رشته‌های مختلف برای تیم‌های ملی تربیت شوند. تیم‌های ملی از مربیان مرد استفاده می‌کردند و در آن زمان خانم شهریان و مسئولان مربوطه این ضرورت را حس کرده بودند که نیاز است مربی بدنساز متخصص تربیت شود.

 چه اتفاقی افتاد که تصمیم به ورود به این رشته گرفتید؟

حالا هفت سال از آن نامه‌نگاری می‌گذرد اما نه تنها به نتیجه‌ای که مدنظر بوده، نرسیده‌ایم بلکه در مسیر نگران‌کننده‌ای هم قرار گرفته‌ایم. در حال حاضر هیچ تیمی مربی بدنساز زن ندارد ضمن اینکه فعالیت بانوان در رشته‌های زیر مجموعه فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام، آسیب‌های اجتماعی به همراه داشته و دارد. استفاده از مواد مخدر برای بحث لاغری و استفاده از مکمل‌های ناسالم برای فرم گرفتن، رواج زیادی داشت. در این سه ماه که در معاونت بانوان هستم، گزارش‌های زیادی از اتفاق‌های ناخوشایند در برخی باشگاه‌های بدنسازی دریافت کردم و به همین خاطر به موضوع ورود کردیم تا کار را به شکل قانونمند جلو ببریم. بخصوص در این دو سال که کرونا بوده، فعالیت‌های زیرزمینی زیادی صورت گرفته است. وقتی فعالیت‌ها به صورت زیرزمینی جلو می‌رود و کنترلی وجود ندارد، خیلی اتفاق‌ها می‌افتد که بعضاً به خانواده‌ها آسیب می‌زند.

به خاطر همین گزارش‌ها فعالیت یک رشته را ممنوع کردید؟

ابتدا این موضوع را توضیح بدهم که ما ممنوع نکردیم، گفتیم غیرقانونی است و خواستیم شرایطی فراهم شود که به‌صورت قانونی، فعالیت رسمی داشته باشند.

به نظر می‌رسد فعالیت برون مرزی، عامل مؤثری در تصمیم شما بوده.

همینطور است. رشته‌های اینچنینی فقط یک مرجع رسمی ندارند و تشکل‌های مختلفی، رقابت‌های بین‌المللی برگزار می‌کنند. برخی از این رشته‌ها از نظر فرهنگی و پوشش هیچ تناسبی با ما ندارند و این در حالی است که گزارش داریم برخی ورزشکاران با پاسپورت کشوری دیگر در این رقابت‌ها شرکت کرده‌اند. خب مشخص است که در رشته‌ای مثل پرورش اندام شرایط حضور وجود ندارد اما در ارتباط با رشته‌های پاورلیفتینگ، فیتنس چلنج و مچ‌اندازی، گفتیم مدتی کار متوقف شود، تا شرایط را بررسی کنیم.

گفته شده که این سه رشته مجوز دارند.

در سال ۹۵ پاورلیفتینگ درخواستش را به وزارت ورزش داده است که طبق گزارش موجود، در صورتجلسه شورای معاونان مورد بررسی قرار گرفته است. در حالی که هر رشته برای تصویب و شروع فعالیت بخصوص در بخش برون مرزی، باید مصوبه چند کمیسیون و همچنین بخش پوشش را داشته باشد که برای این رشته‌ها هیچ کدام از این مراحل طی نشده است. شورای معاونان آخرین بخشی است که در مورد یک رشته نظر می‌دهد و پیش از صدور مجوزهای لازم، اجازه تأیید یک رشته را ندارد. شورای معاونان جایی نیست که مجوز بدهد. هفته اولی که به وزارت ورزش آمدم، درخواستی داده شد، مبنی بر اینکه با اعزام تیم به مسابقات اسپانیا موافقت شود. این درخواست قبل از ورود من به خانم فرهادی‌زاد هم داده شده بود که ایشان منوط به تصمیم معاون جدید کرده و نظری نداده بودند. من هم در پاسخ گفتم، با توجه به اینکه اطلاعات کافی درباره این رشته، نحوه فعالیت و مجوزها ندارم، اعزام انجام نشود، تا در زمان لازم، بررسی را انجام دهیم.

این تصمیم در شرایطی گرفته شده که ایران میزبانی رقابت‌های قهرمانی آسیا در رشته فیتنس را گرفته و نمی‌توان به همین راحتی مسابقه‌ها را لغو کرد.

ما مسابقات را لغو نکردیم. اینکه مسابقات در ایران برگزار می‌شود، این حسن را دارد که با شرایط کشورمان می‌توانیم رقابت‌ها را برگزار کنیم اما باید این مذاکره با فدراسیون جهانی یا آسیایی هم صورت گیرد که قوانین داخلی رعایت شود. کمیسیونی تشکیل داده‌ایم که در حال بررسی این رشته‌ها با در نظر گرفتن چهارچوب‌های فرهنگی، اجتماعی و پزشکی هستند و بزودی نظر کارشناسی در این مورد اعلام می‌شود. این را فراموش نکنیم که فیتنس چلنج یک رشته نیست؛ یک رقابت است اما ما با همین هم مشکل نداریم و بعد از بررسی شرایط فرهنگی، پوشش، پزشکی و... در این مورد اعلام نظر می‌کنیم و در نهایت گزارش را به شورای معاونین می‌فرستیم تا شورا تصمیم نهایی را بگیرد.

تعداد زیادی از دختران و زنان هستند که در این رشته‌ها فعال‌اند و این رویه به کارشان آسیب می‌زند.

آمار دقیقی از فعالیت باشگاه‌های بدنسازی داریم. ۲۳ هزار باشگاه با مجوز فعالیت می‌کنند و ۸۰ هزار باشگاه بدون مجوز و به‌صورت زیرزمینی فعالیت می‌کنند که حتماً فعالیت در این باشگاه‌ها، آسیب‌هایی را به همراه دارد. با این حال تأکید می‌کنم که ما رشته بدنسازی را ممنوع نکردیم و فقط در حال بررسی هستیم که فعالان این رشته در شرایط قانونمند به کارشان ادامه دهند. چون روال قانونی برای شروع فعالیت طی نشده، می‌خواهیم فعالیت‌ها را قانونمند کنیم. فعالان این رشته که سودهای مادی زیادی هم داشته‌اند، کارشان به جایی رسیده که دوره تربیت مربی برای بدنسازی زنان باردار گذاشته‌اند، در حالی که مرجع این رشته در وزارت بهداشت است و فقط کسانی اجازه حضور در این دوره‌ها را دارند که یا مدرک مامایی داشته باشند یا پزشکی... حتی تحصیلکرده تربیت بدنی هم اجازه فعالیت در این حوزه را ندارد چه رسد به اینکه فردی بدون هیچ تخصصی چنین مدرکی بگیرد. آیا می‌توان تصور کرد که ممکن است برای مادر باردار، چه اتفاقی بیفتد؟ یا مثلاً من تبلیغات مربی بدنساز شکم و پهلو را دیدم. خب اگر این فعالیت‌ها در چهارچوب نباشد، هر روز رشته جدیدی به وجود می‌آید و افراد زیادی ممکن است هم پول بدهند، هم سلامتی‌شان به خطر بیفتد. درد من این است که کلی پسر و دختر تحصیلکرده تربیت بدنی بیکار هستند اما افرادی با خرید و فروش مدرک مربیگری سود زیادی می‌برند. البته نمی‌گویم همه به این صورت فعالیت می‌کنند اما نمونه‌های اینچنینی زیادی داریم.

تجربه نشان داده که برخی رشته‌ها ممنوع شده‌اند اما فعالیت‌شان ادامه پیدا کرده است. حالا اگر شما هم در نهایت به این نتیجه برسید که برخی از رشته‌ها ممنوع شوند، نمی‌توانید جلوی فعالیت‌شان را بگیرید.

ما فعالیت داخلی را ممنوع نمی‌کنیم اما در مورد شرایط حضور در رقابت‌های برون مرزی تصمیم می‌گیریم. ضمن اینکه ما نمی‌خواهیم مقابل ورزشکارانمان بایستیم. ورزشکارانی که در این رشته‌ها فعال هستند، نشان داده‌اند که استعداد خوبی دارند. نگاه من این است که این افراد می‌توانند به رشته‌های قدرتی مثل وزنه‌برداری یا رشته‌های پرتابی دوومیدانی تزریق شوند و فیتنس را به‌عنوان مقدمه‌ای برای رشته‌های دیگر ببینند. البته این پشنهاد ما است و باید ببینیم در آینده چه اتفاقی می‌افتد. چیزی را اجبار نمی‌کنیم اما فکر می‌کنیم فراهم کردن شرایط حضور در این رشته‌ها در قالب یک برنامه استعدادیابی هم برای توسعه رشته‌های قدرتی خوب است  هم  برای ورزشکاران. چراکه حضور در این رشته‌ها و موفقیت در آنها، فواید اجتماعی و مادی دارد که فعالیت در فیتنس و رشته‌هایی از این دست ممکن است نداشته باشد. تلاش من و همکارانم این است که فعالیت‌ها را به‌صورت استاندارد جلو ببریم و جلوی اتفاق‌های تلخ را بگیریم. ما تلاش می کنیم تا از ورزشکاران حمایت کنیم و نگذاریم آسیب ببینند.

این رویه ممکن است باعث شود در شروع کار با هجمه‌هایی مواجه شوید.

تلاش من این است که دختران و زنان در چهارچوب قانون بیشترین و بهترین فعالیت را داشته باشند. و مجموعه وزارت ورزش و فدراسیون‌ها هم حمایت لازم را از آنها داشته باشند. برای مثال همین چند روز قبل ماجرای فوتسال را از فدراسیون پیگیری کردم و جویا شدم که چرا مدتی است فعالیت‌شان تعطیل شده است.

برای اعزام دختران می‌جنگم

موضوع اعزام کاروان کیفی به بازی‌های آسیایی با اهدافی که برای ورزش زنان در نظر گرفته شده، کمی متغایر است. زنان برای رشد نیاز به حضور در رویدادهای خوب دارند و همین مسأله باعث شده تا مریم کاظمی‌پور از تلاش برای حضور تعداد بیشتر زنان به بازی‌های آسیایی بگوید: «شما در جلسات ستاد عالی نیستید. من دارم می‌جنگم تا ورزشکاران بیشتری به بازی‌های آسیایی اعزام شوند. به خصوص در بخش رشته‌های تیمی. هندبال، والیبال، بدمینتون و تنیس از جمله رشته‌هایی هستند که تلاش زیادی می‌کنم تا حتماً دختران در آنها راهی هانگژو شوند.»