یک زن ورزشکار ایرانی تمام عیار + عکس

به گزارش جام جم آنلاین، شهرزاد مظفر یک بانوی تمام‌عیار ورزشی است، کسی که یکی از چهره‌های تاثیرگذار فوتبال بانوان به‌شمار می‌رود. مظفر با این‌که یکی از شاخص‌ترین چهره‌های فوتبالی است، اما می‌گوید به هیچ عنوان فوتبال تمام زندگی او را نگرفته است.

شهرزاد مثل همه مربیان موفق مخالفان و موافقان خودش را دارد و در کارنامه‌اش نیز اوج و فرودهای زیادی دیده می‌شود. سوژه مصاحبه این هفته ما اوست؛ کسی که هنوز هم دست از تلاش برای پیشرفت بیشتر در کار برنمی‌دارد.

می‌خواهیم بیشتر با شما آشنا شویم. چند سال دارید و از چه سنی ورزش کردن را شروع کردید.

من متولد سال ۴۹ هستم. زمانی که به ورزش علاقه‌مند شدم اصلا فوتبال و فوتسال وجود نداشت و من آن زمان فقط والیبال بازی می‌کردم و ده سال عضو تیم ملی والیبال بودم. زمانی که فوتسال راه‌اندازی شد، دو سال در مسابقات باشگاهی شرکت کردم. آن موقع تیم ملی فوتسال بانوان هنوز راه‌اندازی نشده بود. بعد از آن هم در کلاس‌های مربیگری شرکت کردم و به مربیگری در فوتبال و فوتسال روی آوردم.

موانع در راه پیشرفت بر سر راه بانوان ورزشکار زیاد است، موافقید؟

شاید بزرگ‌ترین مانع نابرابری امکانات و منابع مالی باشد. به هر حال وقتی که توزیع عادلانه نیست، دود این ناعادلانه بودن به چشم همه ورزشکاران خانم می‌رود. مساله منابع مالی و تفکیک امکانات برای بانوان همیشه شرایط خوبی نداشته و ناعادلانه بوده است. با وجود این فکر می‌کنم فوتبال و فوتسال با تمام کم و کاستی‌ها مسیر رو به پیشرفتی داشته است.

به‌عنوان یک بانوی ورزشکار چقدر بین زندگی شخصی خودتان و ورزش ارتباط برقرار کردید؟ به عبارت دیگر این دو چقدر روی یکدیگر تاثیرگذار بوده‌اند؟ آیا فوتبال کل زندگی شما را تحت تاثیر قرار داد یا این‌که سعی کردید کنترلی همه‌جانبه روی همه چیز داشته باشید؟

من فکر می‌کنم همه چیز در زندگی نمی‌تواند متعادل باشد. برخی از مسائل در زندگی هر فرد نسبت به مسائل دیگر پررنگ‌تر است. ورزش در زندگی من بخش بزرگی را تشکیل داده است.

ورزش اکنون حرفه و شغل من است و طبیعی است که بخش مهمی از زندگی من باشد، اما این‌که تمام زندگی من را دربربگیرد، درست نیست. بالاخره در زندگی چیزهای دیگری هم وجود دارد که باید به آن بپردازیم.

تحصیلات شما چیست و چقدر اهل مطالعه هستید؟

من کارشناس ارشد روان‌شناسی ورزش هستم و تدریس هم می‌کنم. سعی می‌کنم روز به روز به آنچه که بلد هستم چیزهای دیگری اضافه کنم. از هر فرصتی برای مطالعه استفاده می‌کنم. خیلی دلم می‌خواهد مطالعه غیرتخصصی هم انجام بدهم. در واقع همیشه وقتم را جوری تنظیم می‌کنم که به مطالعات غیرتخصصی هم بپردازم.

خودتان را در مقایسه با بانوان دیگر در چه موقعیتی می‌بینید؟ در واقع چقدر سعی کردید نسبت به دیگران زندگی متفاوتی داشته باشید؟

سوال سختی است. وقتی بحث مقایسه پیش می‌آید باید به چیزهای زیادی استناد کرد. گاهی اوقات فرد فقط خودش را می‌بیند. نمی‌دانم دیگران که من با آنها مقایسه می‌شوم، چگونه هستند و چطور زندگی می‌کنند. نمی‌دانم آنها چقدر موفق هستند و احتمالا چقدر موفق نیستند. همه چیز به نظرم نسبی است. به نظر من در این زندگی نسبی مقایسه جواب نمی‌دهد.

درباره خودم باید بگویم من خودم را متفاوت‌تر از دیگران نمی‌بینم. همیشه در زندگی به‌دنبال عشق و علاقه‌ام رفته‌ام. من این‌قدر فوتبال و فوتسال را دوست داشتم که تمام انرژی‌ام به این سمت رفت. شوق درونی باعث شد تا در ورزش موفق باشم. همیشه سعی می‌کنم همه چیز را به بهترین شکل انجام بدهم. برای چیزی که دوست دارم وقت زیاد می‌گذارم.

شما ازدواج کرده‌اید؟

خیر من ازدواج نکرده‌ام.

با توجه به این‌که خودتان مادر نیستید نسبت به شاگردانتان احساس مادرانه دارید؟

به‌طور کلی امکان ندارد فرد در رابطه با شاگردش احساس مسئولیت نداشته باشد. وقتی جایی باشید که افرادی باید از شما چیزهایی یاد بگیرند، احساس مسئولیت پیدا می‌کنید. هر فردی که در شغل آموزش است خیلی وظیفه و مسئولیت سنگینی دارد. من اکنون خوب می‌دانم که وظیفه ام فقط این نیست که فوتبال و فوتسال درس بدهم، بلکه وظیفه‌ام این است که انسان‌های بهتری از دخترهای کم سن و سال بسازم. در عین حال این حرفه به من یاد داده روابط باید خاص باشد. گاهی اوقات نسبت به شاگردانم حس می‌کنم که خواهر کوچک‌تر من هستند و یا این‌که اصلا دخترهای من هستند.

به هدفی که داشتید در زندگی‌تان رسیده‌اید؟

من به خیلی از هدف‌هایم رسیده‌ام، اما هنوز خیلی چیزهای دیگر مانده است. اهداف هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند. هر وقت به چیزی می‌رسی یک هدف دیگر برایت به‌وجود می‌آید. اگر اهداف تمام شود انسان هم تمام می‌شود و بهانه‌ای برای زندگی ندارد. من همچنان اهدافی دارم که می‌خواهم به آنها برسم.

چقدر به هنر علاقه دارید؟

هنر تعریف وسیعی دارید. من خودم فیلم خیلی دوست دارم. البته من خودم هنرمند نیستم و استعدادش را هم ندارم. اما مشارکت در کار هنری را دوست دارم.

سخن پایانی شما را می‌شنویم؟

ممنونم که نه به من که به ورزش بانوان اهمیت می‌دهید. آرزوی موفقیت روزافزون برای بانوان بخصوص جامعه ورزش بانوان دارم.

هیلدا حسینی خواه