گرفتار‌ آمده در پشت درهای استادیوم

از ۲۰ خرداد دوباره ایران میزبان رقابت‌های لیگ جهانی والیبال بود. رقابت‌هایی که در تمام سال‌های میزبانی ایران با چالش حضور زنان مواجه بوده است. از نخستین دوره حضور ایران در این رقابت‌ها ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه باعث اعتراض زنانی شد که تا پیش از شهریور ۹۳ خیلی عادی در ورزشگاه‌های والیبال حضور داشتند و حالا در مهم‌ترین رویداد والیبالی داخل ایران، ممنوع‌الورود بودند. سال اول و دوم این فعالیت‌ها به نامه‌نگاری با فدراسیون جهانی و اعتراض در زمان برگزاری مسابقات در مقابل ورزشگاه آزادی معطوف بود.

متقابلا رئیس فدراسیون جهانی «آری گریسا» در نامه‌ای عنوان کرد تمام تلاش خود را برای حضور زنان در ورزشگاه خواهد کرد. عده‌ای هم در اعتراض به حضور زنان در مقابل وزارت ورزش تجمع کردند. حتی برخی در زمان تشییع شهدای غواص با پارچه‌نوشته‌هایی اعتراض خود را نسبت به تمایل زنان برای تماشای مسابقات اعلام کردند.

در این دو سال مانند فوتبال زنان خارجی اجازه حضور در ورزشگاه داشتند تا بتوانند مانع محرومیت فدراسیون والیبال شوند. فدراسیون جهانی والیبال با وجود اطلاع از محرومیت زنان در این مدت روند مماشات با اتفاقات ایران را در پیش گرفت و به‌ندرت اظهارنظری انتقادی کرد. فدراسیون جهانی والیبال در یکی از معدود بیانیه‌ها در جواب اعتراض برخی نهادهای حقوق‌بشری عنوان کرد ممنوعیت حضور زنان پارادایم اجتماعی ایران است و باید به مناسبت‌های اجتماعی و مذهبی ایران احترام گذاشت.

این اظهارنظر باعث اعتراض طرفداران والیبال در ایران شد که چطور تا چند سال پیش حضور زنان در ورزشگاه پارادایم اجتماعی نبود و حالا یکباره ما دچار پارادایم جدید شده‌ایم.  FIVB امتیاز میزبانی لیگ جهانی والیبال ساحلی را به ایران داد و در بهمن ۹۴، عنوان کرد که زنان اجازه ورود به ورزشگاه را دارند؛ ولی شاهدان محلی گزارش دادند که به‌هیچ‌وجه زنان نتوانستند وارد ورزشگاه کیش شوند.

آنها تنها در روز اول از پشت‌بام کافه مشرف به زمین بازی توانستند بازی‌ها را ببینند. در سال ۹۵ سایت فروش اینترنتی بلیت مسابقات لیگ جهانی اجازه خرید بلیت به زنان نداده و پیغام تکمیل ظرفیت را نشان می‌داد. فدراسیون والیبال در مقابل اجازه داد زنانی که در بین آنها خانواده بازیکنان تیم ملی والیبال هم بودند، به استادیوم بیایند و در هماهنگی با FIVB عنوان کرد ۴۲۶ زن مسابقات را از نزدیک دیدند.

در اکثر مسابقات ایران در خارج از کشور و در زمان المپیک ریو خانواده دیپلمات‌های جمهوری اسلامی و همین‌طور زنان معترضی که خواهان باز‌شدن ورزشگاه‌ها برای زنان ایرانی بودند، دیده می‌شدند. در زمان تبلیغات ریاست‌جمهوری نامزدهای مختلف از فضای ورزشگاه‌ها با حضور زنان و مردان برای تبلیغات خود استفاده کردند که اوج آن حضور پرتعداد زنان و مردان در ورزشگاه آزادی بود؛ ولی از روز سه‌شنبه، ۱۶ خرداد، دوباره اوضاع مانند سال گذشته بود از ثانیه‌های اول فروش بلیت ظرفیت خرید بلیت برای زنان تکمیل بود.

در زمان برگزاری مسابقات در روزهای جمعه و شنبه و یکشنبه ‌عنوان شد ۳۰۰ نفر از زنان با معرفی افراد نزدیک به فدراسیون به‌عنوان میهمان وارد ورزشگاه آزادی شدند و تعداد ۳۰ عدد بلیت هم فروخته شده است. بعد از چهار دوره ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه آزادی سؤال اینجاست که مانع اصلی حضور چیست؟ اگر اشکال شرعی ‌وارد است که از سال گذشته تعداد زیادی از زنان در ورزشگاه حضور داشتند و علما هم صحبتی نکردند.

از لحاظ امنیت هم مسلما حضور بدون بازرسی و پرتعداد افراد در زمان انتخابات پرخطرتر از این بازی‌ها بود؛ ولی همچنان این مسئله بدون هیچ توضیحی از طرف فدراسیون والیبال و وزارت ورزشی رها شده است.

عارفه الیاسی